به گزارش سرویس مدیریت ارتباطت و امور رسانه بنیاد فرهنگی روایت خبرگزاری بسیج ، فاطمه پزشکی/ جشنواره فیلم مقاومت عرصه‌ای است که فیلم‌سازان انقلابی دنیا از طریق آن می‌توانند در جهان بدرخشند.
مهم‌ترین نکته‌ای که جشنواره مقاومت را از دیگر جشنواره‌های رنگارنگ داخلی و حتی بین‌المللی ممتاز و منحصربه‌فرد می‌سازد رویکردها و نگاه استراتژیکی است که این حرکت دنبال می‌کند تا جایی که هویتی فراتر از یک فستیوال متداول پیداکرده و به نهالی بدل شده تناور، رشد یابنده و پویا. یا نهادی جریان ساز و حرکت آفرین که نقشی اجتماعی در مقیاس گسترده را پیگیری می‌نماید و در سال‌های اخیر با جذب سینماگران مستقل دنیا و حمایت از جریان سینمای انقلابی منطقه به یک پایگاه فرهنگی نزدیک شده است.
دست گذاشتن روی حساس‌ترین و ملموس‌ترین موضوعات ملی و بین‌المللی بی‌واهمه از ملاحظات و مصلحت‌اندیشی‌های کاسب‌کارانه سیاسی، فراگیری گستره مفاهیم عام‌تر مقاومت، دعوت و مشارکت فیلم‌سازان صاحب‌نام دنیا و منطقه همچون: مایکل مور، الیور استون، نجدت انگور، بال الخ طیب، عماد برنا و ده‌ها سینماگر دیگر- اهتمام ویژه به موضوع شهدای مدافع حرم، نکوهش تروریسم و صهیونیسم، توجه به بیداری اسلامی و مسائل اخلاقی و ارزشی و نقد امپراتوری رسانه‌ای نظام سلطه این جشنواره را واقعی‌تر، به جبهه فرهنگی نظام و انقلاب بدل کرده و با تحرک و روحیه فعالی که در ساختار و محتوای آن دیده می‌شود پا به‌پای میدان‌ها و سنگرها به‌پای فرهنگی جبهه مقاومت شبیه شده است.
در دنیایی که در جشنواره‌های مختلف جهانی جایی برای فیلم‌سازان ارزشی- انقلابی و مستقل نیست جشنواره مقاومت می‌تواند میز خطابه برای معرفی و دیده شدن آثار این دسته از فیلم‌سازان باشد تا به‌واسطه آن سینماگران دیگر هم تشویق شوند تا به این سمت روی‌آورند و مجالی شود برای فیلم‌سازانی که در حوزه مقاومت فعالیت می‌کنند و در سایر جشنواره‌ها که سیاست‌گذاری‌های خاص خود رادارند به آن‌ها فرصت هنرنمایی داده نمی‌شود.
وقتی کمپانی‌های بزرگ فیلم‌سازی دنیا در پوشش توسعه صنعت سرگرمی‌سازی پیچیده‌ترین انتظارات سیاسی و امنیتی غرب را تأمین می‌سازند و بسترساز و پیاده‌نظام تفکر استعماری هستند و وقتی فستیوال‌های پرهیاهو و پرزرق‌وبرق درصدد سوددهی رندانه گرایش‌ها سینمایی به سمت اندیشه جهانی‌سازی و امحای هویت‌های ملی ملت‌های مستقل حرکت می‌کنند جایگاه و رسالت جشنواره‌ای مانند مقاومت سخت و سنگین‌تر می‌شود.
و بی‌دلیل نیست که از قلب آمریکا و اروپا هم فیلم‌سازان مستقل آثارشان را از مسیر فراخوان‌ها به این جشنواره ارسال می‌کنند.
تقویت جشنواره فیلم مقاومت و استمرار آن باعث می‌شود خیلی از فیلم‌سازان مستقل و ضد استعمار در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین که جایی در جشنواره‌های بین‌المللی غرب ندارند به این جشنواره بیایند و به پایگاهی برای تبادل‌نظر و اندیشه این فیلم‌سازان مستقل تبدیل شود.
اخیراً یکی از سیاسیون در همین رابطه تعبیری جالبی به‌کاربرده است به این مضمون: اگر ما پنجره‌ای رو به جهان باز نکنیم دیگران این پنجره را باز می‌کنند مثل این کاری که تا به امروز انجام داده‌اند. آن‌ها از طریق «کن» و «اسکار» ارزش‌های خودشان را به کشورهای جهان سوم و ایران تحمیل می‌کنند ما هم باید انسان‌های آزاده و مستقل را پیدا کنیم و میز خطابه برای آن‌ها شویم.
پس جشنواره مقاومت می‌تواند همان میز خطابه و همان پنجره‌ای به جهان خارج باشد از دریچه سینما.
