به مناسبت 8 شهریور روز مبارزه با تروریسم؛
کسانی که در منطقه دست به دستِ آمریکا دارند و پشتیبانی می کنند، کمک می کنند، همکاری می کنند، اینها هستند که طرف‌دار تروریسم و تروریست‌های جرّارخبیث هستند.
به گزارش خبرگزاری بسیج از کرج؛ مسعود رجوی می گفت: سر انگشتان رژیم را بزنید، منظور او کاسب، کارگر، کشاورز و معلم، خیاط، دانشجو و دانش آموز بود، به جرم زدن عکس امام(ره) پشت شیشه مغازه شان، به جرم گذاشتن ریش..
12000 از 17000 شهید ترور سهم منافقین مزدور است، بعضی شاید خیال کنند منافقین مرده اند، اما حقیقت چیز دیگری است، مزدور کلیدی آنها در عرصه بین المللی نمونه ترور دانشمندان هسته ای و مزدور کلیدی در بعد جاسوسی و رسانه ای و انتشار فایل های صوتی نشان از چیز دیگری می دهد .
اما چیزی که مهم است این است که نفاق همچنان ادامه دارد؛ منافقین فعالند هم زیر لوای رجوی هم در پشت چهره و عملکرد برخی مسئولین کشوری.
امام خامنه ای: با پدیده نفاق هوشمندانه برخورد کنید.
صهیونیست‌ها خطرناک‌ترین و خبیث‌ترین تروریست‌های منطقه
حامیان آشکار و شناخته‌شده‌ی تروریسم تکفیری، علی‌رغم داشتن عقب‌مانده‌ترین نظامهای سیاسی، همواره در ردیف متّحدان غرب جای گرفته‌اند، و این در حالی است که پیشروترین و روشن‌ترین اندیشه‌های برخاسته از مردم‌سالاری‌های پویا در منطقه، بی‌رحمانه مورد سرکوب قرار گرفته است. برخورد دوگانه‌ی غرب با جنبش بیداری در جهان اسلام، نمونه‌ی گویایی از تضاد در سیاستهای غربی است.
چهره‌ی دیگر این تضاد، در پشتیبانی از تروریسم دولتی اسرائیل دیده میشود. مردم ستمدیده‌ی فلسطین بیش از شصت سال است که بدترین نوع تروریسم را تجربه میکنند.
اگر مردم اروپا اکنون چند روزی در خانه‌های خود پناه میگیرند و از حضور در مجامع و مراکز پرجمعیّت پرهیز میکنند، یک خانواده‌ی فلسطینی ده‌ها سال است که حتّی در خانه‌ی خود از ماشین کشتار و تخریب رژیم صهیونیست در امان نیست.
امروزه چه نوع خشونتی را میتوان از نظر شدّت قساوت با شهرک‌سازی‌های رژیم صهیونیست مقایسه کرد؟ این رژیم بدون اینکه هرگز به‌طور جدّی و مؤثّر مورد سرزنش متّحدان پرنفوذ خود و یا لااقل نهادهای بظاهر مستقلّ بین‌المللی قرار گیرد، هر روز خانه‌ی فلسطینیان را ویران و باغها و مزارعشان را نابود میکند، بی‌آنکه حتّی فرصت انتقال اسباب زندگی یا مجال جمع‌آوری محصول کشاورزی را به آنان بدهد؛ و همه‌ی اینها اغلب در برابر دیدگان وحشت‌زده و چشمان اشک‌بار زنان و کودکانی روی میدهد که شاهد ضرب و جرح اعضای خانواده‌ی خود و در مواردی انتقال آنها به شکنجه‌گاه‌های مخوفند.
آیا در دنیای امروز، قساوت دیگری را در این حجم و ابعاد و با این تداوم زمانی می‌شناسید؟ به گلوله بستن بانویی در وسط خیابان فقط به جرم اعتراض به سربازِ تا دندان مسلّح، اگر تروریسم نیست پس چیست؟ این بربریّت چون توسّط نیروی نظامی یک دولت اشغالگر انجام میشود، نباید افراطی‌گری خوانده شود؟ یا شاید این تصاویر فقط به این علّت که شصت سال مکرّراً از صفحه‌ی تلویزیون‌ها دیده شده، دیگر نباید وجدان ما را تحریک کند.
کسانی که در منطقه دست به دستِ آمریکا دارند و پشتیبانی میکنند، کمک میکنند، همکاری میکنند، اینها هستند که طرف‌دار تروریسم و تروریست‌های جرّارخبیث هستند.
یك عدّه سعی نكنند چهره‌ی آمریكا را بزك كنند، آرایش كنند، زشتی‌ها و وحشت‌آفرینی‌ها و خشونتها را از چهره‌ی آمریكا بزدایند در مقابل ملّت ما، به‌عنوان یك دولت علاقه‌مند، انسانْ‌دوست معرّفی كنند؛ اگر سعی هم بكنند، سعی‌شان بی‌فایده است.
در طول تاریخِ اقلاًّ هفتاد هشتاد سال اخیر - البتّه قبل هم خیلی حرفها در تاریخ آمریكا هست [كه] نمیخواهیم حالا وارد آن حرفها بشویم - شما نگاه كنید در دنیا، ببینید آمریكا چه‌كار كرده؟ جنگهایی كه آمریكا به راه انداخته است، انسانهای بی‌گناه و غیرنظامی‌ای كه در این جنگها و در غیر این جنگها به خاك و خون كشانده است؛ دیكتاتورهایی كه در شرق و غرب دنیا مورد حمایت آمریكا قرار گرفته‌اند - یكی از آنها محمّدرضای پهلویِ ایران بود و ده‌ها نفر از قبیل او در كشورهای آسیایی، در كشورهای آفریقایی، در كشورهای آمریكای لاتین، از نظامی و غیرنظامی - و سالهای متمادی به مردم خودشان ظلم كردند، خون مردم را به شیشه كردند، ثروتهای مردم را غارت كردند، پدر مردم را درآوردند.
حمایت از اینها در كارنامه‌ی عمل آمریكا وجود دارد، حمایت از تروریسم بین‌الملل و حمایت از تروریسم دولتی، این دولت جعلی جنایتكار صهیونیستی كه غاصب فلسطین است، ده‌ها سال است كه مورد حمایت آمریكا است، مردم را میكُشد، خانه‌ها را خراب میكند، ظلم میكند، جوانها را، زنها را، مردها را، كودكان را به زندان و حبس میكشاند، به بیروت حمله كردند، صبرا و شتیلا را نابود كردند، همه مورد حمایت آمریكا است.
اینها در سیاهه‌ی اعمال آمریكا ثبت است، حمله‌ی به عراق و كشتن ده‌ها هزار انسان - آمارها را ما دقیق نمیدانیم، بلكه گفته میشود تا حدود یك میلیون عراقی را در طول این چند سال اینها مستقیم و غیر مستقیم از بین بردند، حالا من نسبت نمیدهم، اقلاًّ ده‌ها هزار، [در صورتی كه] یكی‌اش هم زیاد است - انسانها را در عراق از بین بردند. در افغانستان یك‌جور دیگر، شركتهای آدم‌كشی و ترور را - كه من یكی [از آنها] را یك‌وقتی در یك سخنرانی، اسم آوردم: شركت معروف «بِلَك‌واتِر» آمریكایی كه كار آن آدم‌كشی است، ترور است - انداختند به جان مردم؛ همین گروه‌های تندروِ افراطیِ آدم‌كشِ تكفیری را اوّل اینها راه انداختند كه حالا در یك‌جاهایی كمانه كرده و به خودشان هم دارد میخورد. آمریكا یك‌چنین دولتی است. بحث سر ملّت آمریكا و مردم آمریكا نیست، آنهاهم مثل بقیّه‌ی مردمند؛ بحث سر رژیم آمریكا است، بحث سر دولت آمریكا است.
چطور میشود این چهره را با بزك و آرایش تغییر داد در مقابل چشم ملّت ایران؟
دشمن تلاش میکند، نباید فکر کرد که دشمن از فعالیت منصرف خواهد شد؛ نه، دارید می‌بینید، در همین روزها، در بحبوحه‌ی گرفتاری‌های آمریکا در قضیه‌ی این حرکت مردمیِ وسیعِ جنبش وال استریت در نیویورک و در سایر شهرها و ایالات آمریکا، دولت آمریکا به نظرش رسید که به خیال خودش و به قول خودش، باز یک برگ دیگری رو کند.
یک سناریوی مسخره‌ی تروریستی درست کردند که جمهوری اسلامی را متهم کنند به یک حرکت تروریستیِ مهمل، بی‌منطق و غلط، که هر کس از اهل معرفت و فن در دنیا آن را دید، رد کرد، محکوم کرد، متوسل و متشبث به این چیزها میشوند، برای اینکه شاید بتوانند خودشان را از آن گرفتاری‌ها نجات بدهند، آن را تحت تأثیر و تحت‌الشعاع قرار بدهند، شاید بتوانند بر جمهوری اسلامی فشار وارد کنند،البته این مسئله را دنبال خواهند کرد.
قصدشان این است که شریف‌ترین عناصر مبارز و مجاهد در جمهوری اسلامی را متهم به تروریست کنند، آنها خودشان تروریستند، امروز تروریست بزرگ در دنیا، دولت آمریکاست.
در این قضیه هم دست ما پر است، ما امروز صد سند غیر قابل خدشه در اختیار داریم که نشان میدهد دولت آمریکا پشت سر ترورها و تروریستهائی بوده است که در ایران یا در منطقه واقع شده است، ما با این صد سند، آبروی آمریکا را در دنیا خواهیم برد، آبروی این مدعیان حقوق بشر و مبارزه‌ی با تروریسم را در دنیا پیش افکار عمومی خواهیم ریخت؛ اگرچه امروز هم آبروئی ندارند.
دنیا هم دنیای زورگوئی است، دنیای ظلم است، دنیای خوبی نیست، دنیای بدی است، دنیای جاهلیت است، دنیای غلبهی شهوترانها و زورگوها بر اکثر مردم جهان است، در یک چنین دنیائی خیلی باید مراقب بود، خیلی باید هوشیارانه عمل کرد، مدبرانه عمل کرد، شجاعانه عمل کرد.
می‌بینید رفتار این سران دنیا را، برای اطماع خودشان، برای حرص خودشان، برای پشتیبانی و حمایت از کمپانیهای مورد تأیید خودشان، برای پر کردن جیبهای کمپانیداران و سرمایهداران بزرگ، می‌بینید چه فجایعی در دنیا دارد اتفاق میافتد، البته زیر نام نیک شعارهای توخالی و دروغین.
جنگطلبند، اسم صلح را میآورند و زیر تابلوی صلح میایستند، برای انسانها و بشر هیچ حق و اعتباری قائل نیستند، زیر تابلوی حقوق بشر قرار میگیرند، اهل تجاوزند، تجاوز جزو سیاستهای اصلی کارهایشان است، ادعای مقابله با تجاوز میکنند؛ در سیاستهای خودشان، در رفتارهای خودشان، از همه‌ی شیوههای کثیف استفاده میکنند و بهره میگیرند، از ترور استفاده میکنند، سازمانهای تروریست به وجود میآورند، شرکتهای تروریست استخدام میکنند- که اینها چیزهای واضح امروز دنیاست- در عراق شما نمونهاش را ملاحظه میکنید، در افغانستان نمونهاش را ملاحظه میکنید، در آنجاهائی که کودتا راه انداختهاند، می‌بینید، تجاوزی که به کشورها شده، اینها را می‌بینید؛ در عین حال یک ظاهر آرام، اتوکشیده، ادکلنزده، با الفاظ مناسب، میآید در مقابل چشم مردم ظاهر میشود، به عنوان رئیس جمهور فلان کشور یا فلان کشور؛ با افکار عمومی مردم بازی میکنند، فریب میدهند، اصلًا مبنای کار بر فریبکاری است.
دنیا یک چنین دنیائی است؛ دنیای مبتنی بر دروغ، بر فریب، بر ظلم و زور نقابدار، اگرچه حالا گاهی هم نقابها برطرف میشود.
گاهی اوقات غرور و اعتماد به پایه های پوشالیِ قدرتی که در اختیارشان هست، اختیار را از دستشان خارج میکند.
دیدید دیگر، همین چند روز قبل از این، رئیسجمهور آمریکا تلویحاً تهدید به استفادهی از سلاح اتمی کرد، این خیلی حرف عجیبی است؛ از این حرف اصلًا دنیا نباید بگذرد.
در قرن بیست و یکم، قرن این همه دعوی صلح و حقوق بشر و تشکیلات جهانی و سازمانها و مبارزه‌ی با تروریسم و اینها، رئیس یک کشور بیاید آنجا بایستد و تهدید به حمله‌ی اتمی کند! این خیلی حرف عجیبی است در دنیا.
بزرگترین ثروت برای یک نظام همین است که مردم پشت سرش باشند. آمدند به اصطلاح خواستند این حرکت مردمی را خراب کنند، گفتند راهپیمائی حکومتی! بیعقلها نفهمیدند که با این حرف دارند حکومت را تعریف میکنند، دارند از حکومت تمجید میکنند.
این چه حکومتی است که در ظرف دو روز- روز عاشورا (یکشنبه) آن خباثتها را راه انداختند، روز چهارشنبه این حرکت عظیم راه افتاد- میتواند یک چنین بسیج عظیم ملی را در سرتاسر کشور بکند؟ امروز کدام کشور دیگر، کدام حکومت دیگر چنین قدرتی دارد؟ قویترین حکومتهای دنیا و ثروتمندترینشان- که ولخرجیهای زیادی هم برای جاسوسپروری و خرابکاری و تروریست پروری دارند- اگر همه ی تلاششان را هم بکنند، نمیتوانند ظرف دو روز، صد هزار نفر آدم را بیاورند توی خیابانهای شهرشان یا کشورشان چند ده میلیون انسان در سرتاسر کشور بیایند!
اگر به دستور حکومت آمده باشند، این خیلی حکومت مقتدری است؛ پس خیلی حکومت قوی ای است که اینجور امکان بسیج را دارد، اما حقیقت غیر از این است، حقیقت این است که در کشور ما حکومت و مردمی وجود ندارد- همه یکی اند- مسئولین حکومت، از شخص حقیر این بنده گرفته تا دیگران، هرکدام قطره هائی هستیم در اقیانوس عظیم این ملت.
منبع:khamenei.ir
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
