ضرورت جدیت نهادهای متولی در برخورد با عرضه آزادانه قلیان!
در نقاشی ها و دیوارنگاره های به جای مانده از دوران شاه عباس و همچنین ادبیات متعلق به این دوران به وفور شاهد حضور قلیان هستیم که در آن زمان برخی منابع نارگیله نوشته اند.
قلیان به عنوان جزئی جدایی ناپذیر مجالس و محافل سیاسی، ادبی، عیاشی و ... ایران شده و در دوران قاجاریه بر شدت آن افزوده شد و به نوعی تأثیرگذار در فضای سیاسی اجتماعی گشت.
حتی جنبش تحریم تنباکو نیز در این دوران اتفاق افتاد و به نحوی شد که دربار و حرمسرای شاهنشاه ناصرالدین قاجار نیز از تبعات آن در امان نماند.
هنگامی که به تصاویر تاریخی برجای مانده از دوران قاجاریه می نگریم به وفور شاهد آن ژست جالب مردم آن زمان با قلیان در عکسها هستیم و همچنین می بینیم که قلیان به عنوان تفریحی اعیانی مطرح است و پادشاه و وزرا، خانها و حکام محلی در عکس هایشان می خواهند که این وسیله تفریح مرگبار حتما حضور داشته باشد.
اما در نهایت تأسف استعمال قلیان با پیشرفت جامعه ایرانی و رشد فرهنگ و همچنین توسعه بهداشت از چهارصدسال پیش تا کنون کاهش نیافته است و همچنان شاهد عرضه قلیان در مراکز عمومی هستیم.
علیرغم اینکه امروزه سطح سواد در جامعه ایرانی نسبت به 100 و حتی 50 سال پیش خیلی بهتر شده است اما هنوز طیفی از مردم و به ویژه جوانان از روی ناآگاهی و یا دانسته به این تفریح نمای زیان آور روی می آورند.
برخی می گویند که امکانات تفریحی نیست و از این رو جوانان حق دارند که قلیان بکشند و برخی می گویند جزء آزادی های شخصی است و نباید جلوگیری شود.
اما از همین افراد باید پرسید که به نظر شما چند درصد افرادی که به قلیان روی می آورند به سایر امکانات تفریحی دسترسی ندارند و یا اصلاً چند درصد افرادی که قلیان را تفریح کرده اند جزء فقرا هستند؟ آیا نمی توانستند تفریح دیگری انتخاب کنند؟ و آیا امکانات تفریحی ایجاد شود دست از این کار خواهند کشید؟
همه باید بدانند که نبود مراکز تفریحی بهانه ای بیش نیست برای آن دسته از کسانی که اعتیاد به این امر دارند و دود و دم را می خواهند به جای تفریح جا بزنند. چون زیان رسانی به خود و دیگران را نمی توان تفریح نامید.
اما فارغ از این موضوع باید هزینه های سنگین بهداشتی و درمانی حاصل از قلیان کشیدن را نیز مدنظر قرار داد که هرساله بر دولت تحمیل و از بیت المال تأمین می شود.
بسیار بیماری های عفونی و تنفسی وهمچنین سایر بیماری ها که در اثر قلیان ایجاد می شود و تاوان آن را بخش بهداشت و درمان می پردازد و هم باعث ترافیک بیماران در بیمارستانها شده و هم از طریق هزینه کرد از محل بیمه ها باعث اتلاف منابعی می شوند که می توانست برای بیماری های صعب العلاج و نیازمندان هزینه شود.
همچنین علاوه بر این مراکز عرضه قلیان به محلی برای تجمع دختران و پسران جوان و همچنین مشکلات و معضلات بعدی شده است که در بحث روابط محرم و نامحرم و منکرات نیز حرفها بسیار است برای گفتن.
اما مطالبه جدی مردم از مسئولان متولی در این خصوص است که هرچه سریعتر بساط قلیان سراها و مراکز عرضه قلیان را از شهرمان چیده و محیطی سالم و پاک را به وجود آورند.
حتی نماینده مقام عظمای ولایت در آذربایجان غربی و امام جمعه ارومیه نیزبر این امر تأکید داشته و بارها بر مقابله با اینگونه مراکز مطالبی را در خطبه های نماز جمعه گفته است و از این رو دیگر مجال مخالفت با طرح مذکور باقی نمی ماند.
از این جهت تمامی نهادهای و سازمانهای متولی اعم از اجرایی، انتظامی و قضایی باید و باید به طور جدی پیگیر این طرح بوده و آن را ابتر به حال خود رها نکنند و تا برچیدن آخرین قلیان از مراکز عمومی برخوردی جدی و قاطع با متخلفان داشته باشند، چرا که قاطبه مردم و افکار عمومی پشتیبان آنها هستند.
