خبرگزاری بسیج: هر چیزی که می شکند، از ارزش می افتد، اما دل که می شکند ارزش و بها پیدا می کند؛ استاد عبدالمجید فرائی شاعر آئینی و ارزشی کشورمان می گوید: یک روز بعد از نماز صبح مرغ دلم سوی مشهد الرضا(ع) پرواز کرد؛ دلم خیلی گرفت و هوای زیارت حرم غریب خراسان بی تابم کرد. دیدم امکان سفر جسمانی به آستان مقدس آن حضرت را ندارم، رو به حرم ایستادم، دل به دلدار دادم و صحبت دل با او بگفتم و با پای دل به پابوس حضور مولا رسیدم و «کتیبه عشق» را تقدیم ساحت روحانی آقا کردم:
کد خبر: ۸۷۲۵۴۸۱
|
۲۱ مرداد ۱۳۹۵ - ۰۰:۵۶

 

" کتیبه عشق "

تو حاکم دل هر شیعه ای، امام رضا"ع"

کلید هر گره بسته است، نام رضا"ع"

چنان عزیز و گرانقدر، هستی ای مولا

خدا نهاده ترا، نام تو، امام رضا "ع"

نوشته نام قشنگ تو، درکتیبه عشق

منقش است، در آن جایگه، مقام رضا"ع"

تو در زمین به ملائک، امیر و سالاری

به عرش و فرش بلند است، بس مقام رضا"ع"

به نام پاک رضا، دل سپرده شاه و گدا

زنند چنگ گدایان، به اعتصام رضا"ع"

عنایت تو به ایران، ز کوی تو جاری است

کرامت است و کرم می کند مدام رضا"ع"

تو مشق عشق نوشتی، به سینه پاکان

گزیده ملت ایران زمین، مرام رضا"ع"

می محبت تو، مرد و زن کند سیراب

می طهور بود، در میان جام رضا "ع"

به ما نوید دهد، عطر و بوی مشهد تو

قسم دهیم خدا را، به احترام رضا "ع"

به شیعه، منزلت و، عزتی عطا فرما

شویم، لایق الطاف مستدام رضا "ع"

بدون واسطه زائر، برو برس به حضور

همیشه در حرمش هست، بار و عام رضا"ع"

به افتخار " فرائی "بگو: ز عمق وجود

به شاعرانه ترین واژه ام، غلام رضا"ع"

 

 

ارسال نظرات