بوکان مهد استعدادهای فراموش شده است
لطفا برای آغاز گفتگو خودتان را معرفی کنید و از سابقه بازی خود برای خوانندگان بگویید.
نیاز مقصودی هستم متولد سال 1379، از سال 88 چون خواهر بزرگم نیز کاراته کار می کرد و من با ایشون به باشگاه میرفتم، از اون زمان ورزشکاران کاراته رو می دیدم و درست همان ایام بود که علاقمند به کاراته شدم و دقیقاً همون سال در رشته کاراته شروع به فعالیت کردم.
چه مقام هایی رو در این مدت کسب کردید؟
تا کنون با تلاش فراوان توانستم مقام هایی زیادی کسب کنم از مهمترین آنها دو مقام قهرمان کشوری و چندین مقام قهرمانی در سطح استان بوده است هرچند لازمه که بگم ورزش کاراته در کشور ما بویژه در میان بانوان بسیار پیشرفت کرده و کسب چنین مقامهای از این جهت با ارزش هستند.
چطور شد که توانستید این مقام ها کسب کنید؟
در درجه اول تلاش و پشتکار خودم و حمایت های خانواده رو عامل اصلی این موفقیت می دونم و باید بگم واقعا خانواده طی این چند سال برای موفقیت من از هیچ تلاش و کوششی دریغ نکردند.
خانم مقصودی بزرگترین هدف ورزشی شما چیه و برای رسیدن به این هدف بزرگ چه برنامه ای دارید ؟
قطعا برای هر ورزشکاری دو هدف مهم قهرمانی جهانی و حضور در پیکار های المپیک بالاترین آرزو است که بنده نیز تمام سعی خود را می کنم تا با پشتکاری که دارم و تلاش زیاد و حمایت های خانواده به این هدفم بسیار مهم برسم
مسولین شهرستان چقدر شما را در این مدت حمایت کردند ؟
متاسفانه حمایت از ورزش بانوان در سطح شهرهای کوچک از جمله بوکان بسار ناچیز است و بنده نیز همانند دیگر بانوان ورزشکار بوکانی حمایت خاصی از سوی مسئولان ندیدم.
خانم مقصودی، شما به عنوان یک جوان موفق چه توصیه ای به هم سن و سالان خودت در بوکان دارید ؟
همسالان من فکر می کنند که تلاش کاری بی ثمر است و بعد از اینکه مثلاً یک بار در رسیدن به هدفشان زمین میخورند دست از تلاش برمیدارند و در نتیجه از هدفشان دور می شوند، می خواهم به این دسته از جوانان توصیه کنم هر هدفی وقتی به سرانجام می رسد که برای رسیدن به آن بخواهی، و در نتیجه تلاش کنی، من به عنوان کسی که همیشه شعارم و عملم تلاش برای رسیدن به هدف است صادقانه می گویم تلاش کنید که هر تلاشی ثمره ای دارد.
به عنوان یک بانوی بسیجی و ورزشکار موفق چه انتظاری از مسولین ورزش بوکان دارید؟
خوب واقعا در بوکان که طبق تمامی آمار ها یکی از نخبه پرور ترین شهرستان های استان است نیاز است استعداد ها در زمینه های مختلف شناخته و روی آنها سرمایه گذاری شود که متاسفانه این مهم تا کنون در بوکان اجرای نشده است و این استعدادها خود به خود خاموش شدند.
ده ها بانوی ورزشکار را داشتیم که پس از موفقیت های فراوان حتی قهرمان کشوری به فراموشی سپرده شدند و اکنون فرسنگ ها از ورزش فاصله گرفتند که امید است از این پس شاهد نگاه ویژه به نخبگان و ورزشکاران باشیم.
صادقانه بگویم توقع و انتظار من از مسولین این است که با فراهم کردن بستر مناسب استعداد یابی کنند و با حمایت و تشویق و بها دادن به قهرمانان شهرستان آنها را در سطح بالا حفظ کنند که مطمئن باشید بوکان تنها با یک قدم بزرگ مهد قهرمانان خواهد شد.
و حرف آخر؟
می خواهم یک تشکر ویژه از مربیم داشته باشم که پا به پای من برای رسیدن به اهدافم تلاش کرد،
