در آن روزگاران و پيش از رشد گردشگري، سبد از جمله صنايع دستي بود كه مصرف زينتي نداشت بلكه ابزار زندگي و كار روزمره بود.
کد خبر: ۸۷۲۱۸۰۱
|
۱۳ مرداد ۱۳۹۵ - ۰۸:۵۶

به گزارش خبرگزاری بسیج، تا چند دهه پيش نمي توانستيد به روستايي برويد بي آن كه زناني را با لباس هاي رنگارنگ ببينيد كه سبد به دست از مزرعه و بازار برمي گردند يا مرداني كه زنبيل به پشت ميوه و سبزيجات را به خانه مي برند. هنوز هم در پاره اي از نقاط وضع بر همين منوال است.‏


در آن روزگاران و پيش از رشد گردشگري، سبد از جمله صنايع دستي بود كه مصرف زينتي نداشت بلكه ابزار زندگي و كار روزمره بود. روستائيان، جاي نان و آبكش براي شستن سبزي و ميوه و برنج را با استفاده از هنر سبدبافي تهيه مي كردند. هنوز هم بسياري از اشياء خانگي از جنس سبدهاي طبيعي است. طبعا استفاده از سبد بسته به اين كه از ساقه كدام گياه يا شاخه كدام درخت بود فرق مي كرد.

يكي از مهمترين شاخه هاي سبد بافي، ارغوان بافي نام دارد. در اين هنر كهن بافندگان با استفاده از شاخه هاي درخت زيباي ارغوان محصولات گوناگوني در ابعاد متفاوت توليد مي كنند.

با آمدن صنايع چوب و الياف و ابزار ارزان پلاستيكي گرچه مصرف سبد طبيعي در روستا كمتر شده اما سبد به عنوان يك شئي زينتي، پا به شهر گذاشته و جاي خود را باز كرده است. ‏امروزه سبد در سوغات فروشي ها و فروشگاه هاي صنايع دستي كشور به ويژه در شهرهايي كه گردشگر بيشتري دارد به وفور عرضه مي شود. ‏

بسياري هنوز سبد را مي خرند براي استفاده به عنوان آبكش برنج، زنبيل، جاي سيب زميني و پياز، جاي نان، سبد ميوه و ... . در تهران و شهرهاي بزرگ براي قرار دادن گل در ظرف مناسب از آن استفاده مي كنند و گل فروشي ها پر از سبدهاي گلي است كه هر روز به مشتريان عرضه مي شود.

امروز كه صنعت گردشگري به فروش صنايع دستي رونق بخشيده، ارغوان بافي ديگر به شكل يك حرفه درآمده است. استان كردستان يكي از شهرهاي گردشگري ايران است كه هنر ارغوان بافي در آن رونق دارد. گلچين غلام ويسي يكي از ارغوان بافان موفق اهل كردستان است. او علاوه بر آموزش ارغوان بافي به زنان نيازمند، براي 12 نفر نيز اشتغالزايي كرده است.

گلچين غلام ويسي درباره ورودش به عرصه توليد صنايع دستي، مي گويد: «درخت ارغوان، درختي زينتي است و بسيار زيباست و به صورت خودرو در منطقه اورمانات رشد مي كند. از گذشته هاي دور هنر ارغوان بافي با استفاده از شاخه هاي درخت ارغوان در منطقه ما رواج داشته است. زماني كه جوياي كار بودم با كلاس هاي آموزش ارغوان بافي ميراث فرهنگي آشنا و به اين هنر علاقمند شدم. در حال حاضر ارغوان بافي از رونق خوبي برخوردار است و اين هنر در حال احياء مجدد است.»

او مي افزايد: «تنها ماده اوليه سبد بافي، شاخه ها و تركه هاي درختان ارغوان است. اين شاخه ها هيچ گاه نبايد خشك شوند و ما هميشه آن ها را خيس نگه مي داريم. در گذشته از ارغوان بافي بيشتر براي توليد سبد صحرا استفاده مي شد اما امروزه علاوه بر توليد سبد، با توجه به ذائقه مشتريان جاشكلاتي، سبد ميوه، جاي نان، جاي آجيل و كندوي عسل هم توليد مي كنيم و همين تنوع بخشيدن به محصولات توليدي باعث گسترش بازار و افزايش فروش شده است.»

گلچين غلام ويسي خاطرنشان مي كند: «شخصا روزانه مي توانم تا 5 سبد توليد كنم كه با توجه به ابعاد سبدها، قيمتشان تا 100 هزار تومان نيز مي رسد. سازمان ميراث فرهنگي با در اختيار قرار دادن يك كارگاه كوچك از من حمايت كرد و من توانستم 12 نفر ديگر را در اين كارگاه مشغول به كار كنم.»

اين هنرمند صنايع دستي، مي افزايد: «هنر ارغوان بافي گزينه مناسبي براي خانم هاي خانه دار است تا بتوانند درآمدزايي كنند. مدت 10 سال است كه به عنوان مدرس از طرف استانداري به خانم ها بويژه خانم هاي نيازمند، ارغوان بافي ياد مي دهم. يادگيري ارغوان بافي كار مشكلي نيست و ظرف 10 جلسه انجام مي شود. خانم هايي كه در حال حاضر به ارغوان بافي اشتغال دارند، از درآمدشان راضي هستند. اگر تعداد نمايشگاه هاي فصلي صنايع دستي بيشتر شود، درآمد ما هم افزايش زيادي خواهد داشت.»

گلچين غلام ويسي تاكيد مي كند: «اشتغالزايي از طريق آموزش صنايع دستي حتما در راستاي اقتصاد مقاومتي است. صنايع دستي مشاغل دائمي هستند كه غالبا نيازمند سرمايه در گردش زيادي نيستند و ريسك بسيار پاييني دارند. به همين دليل مسئولان براي كمك به اقتصاد مقاومتي بايد صنايع دستي را گسترش دهند و از فعالان اين عرصه حمايت كنند. يكي از بهترين روش ها، پشتيباني از برگزاري كلاس هاي آموزشي بويژه براي نيازمندان و نيز افزايش تعداد نمايشگاه هاي عرضه محصولات صنايع دستي است.»
منبع: بسیج سازندگی 
ارسال نظرات