جلال‌پور فرصت‌سوزی نکرد و اجازه نداد قطار بخش خصوصی لحظه‌ای حتی به‌دلیل بیماری او سرعتش را کند.
کد خبر: ۸۷۲۱۴۰۲
|
۱۲ مرداد ۱۳۹۵ - ۱۲:۴۷
خبرگزاری بسیج _ دانش پورشفیعی: در بهار 1391 در گفت‌وگویی اختصاصی از پدرام سلطانی پرسیدم: آیا به ریاست اتاق ایران فکر می‌کند؟ و او در پاسخ گفت:« به ریاست اتاق مرتب فکر می‌کنم چون می‌خواهم با او همفکری داشته باشم». پرسیدم به جایگاه ریاست چطور؟«نه. نگاه به ریاست اتاق به اعتقادم سیاسی است. اگر این روند را مرور کنید متوجه می‌شوید که این‌ گونه است. من  از این جنس نیستم. بلکه یک فعال اقتصادی و مدیر بخش خصوصی هستم و بنابراین در آن بخشی که مجال کار برای بخش خصوصی باشد، علاقه‌مند به حضور هستم. این هم از جمله مواردی است که گفتم تغییر باید تدریجی باشد. فعلا نگاه به این صندلی نگاهی توأم با حساسیت است و بیشتر جنبه‌سیاسی‌اش».

اکنون 4 سال از آن زمان می‌گذرد. آن زمان محمد نهاوندیان، رییس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران بود و کسی پیش‌بینی نمی‌کرد گذشت زمان خیلی چیزها را تغییر دهد. حتی سلطانی هم که آن زمان یکی از نواب هیأت رییسه اتاق بود و به قول خودش به ریاست اتاق فکر نمی‌کرد، نمی‌دانست پس از انتخابات خرداد 1392، نهاوندیان به دولت می‌رود و غلامحسین شافعی از جمع او و دوستانش، به جای نهاوندیان می‌‌نشیند و ریاستش تا پایان دوره هفتم اتاق ادامه پیدا می‌کند.

 این رویداد را می‌توان تحقق پیش‌بینی سلطانی‌ دانست که گفت این ازجمله مواردی است که تغییر باید تدریجی باشد. اما در روز 24 خرداد 1394 و پس از برگزاری هشتمین دوره انتخابات اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران در پارلمان بخش خصوصی کشور که برای کسب صندلی ریاست اتاق ایران، محسن جلال‌پور و محسن مهرعلیزاده کاندیدا شدند درنهایت مهرعلیزاده به نفع رقیب کنار رفت تا جلال‌پور به‌عنوان رییس اتاق برگزیده شود.
حال و پس از 13ماه و 18روز از آن انتخاب، جلال‌پور به‌دلیل بیماری قلبی استعفایش را تقدیم هیأت رییسه اتاق ایران کرد. 

او در متن استعفای خود که با عنوان «این عمرهای کوته و بی‌اعتبار» نشر کرد، آورده است:« ٢٤ خرداد ١٣٩٤ مهمترین روز و بزرگترین افتخار زندگی من است. روزی که از سوی کارآفرینان این کشور به عنوان سخنگوی بخش خصوصی ایران برگزیده شدم. اما در ابتدای سال 1395 عارضه قلبی، چند روزی بستری‌ام کرد. پزشکان، کار سنگین و پرتنش را اکیداً ممنوع کردند اما نمی‌توانستم کار را وانهم. 

حال در بستر بیماری افتاده‌ام. رمقی نمانده. پزشکان صریحا مرا از اشتغال سنگین و تنش‌زا تا پایان عمر نهی می‌کنند. امروز اقتضای خدمت به شما، استعفا از ریاست اتاق ایران است. در کمال فروتنی ازتک‌تک شما عزیزان سپاسگزاری می‌کنم و از تقصیر و قصور خود عذر خواهم.» البته هیأت رئیسه اتاق ایران در اطلاعیه‌ای ضمن قدردانی از تلاش‌های جلال‌پور، استعفای او را به رسم امانت تا بهبودی و سلامت کامل محفوظ نگه داشت و تصریح کرد که در این مدت عهده‌دار وظایف اتاق خواهد بود. امید است اتاق ایران همچنان از وجود ایشان بهره‌مند شود.


کار جلال‌پور بسیار ستودنی و مصداق عملکرد بخش خصوصی است؛ او فرصت‌سوزی نکرد و اجازه نداد قطار بخش خصوصی لحظه‌ای حتی به‌دلیل بیماری او سرعتش را کند بلکه بدون هرگونه تعارف، تأکید کرد: «فرصت خدمت به این سرزمین جاودانه و این مردم خوب برای هرکس بهاری زودگذر است. فرصت‌هایتان را غنیمت شمرید و قدر بدانید».

به‌طور قطع در این شرایط پارلمان بخش خصوصی باید دست به انتخابی هوشمند بزند و جایگزین او را انتخاب کند و پدرام سلطانی می‌تواند بهترین انتخاب باشد. در حال حاضر پدرام سلطانی، نایب رئیس اول و پس از او مسعود خوانساری، محمدرضا انصاری و غلامحسین شافعی دیگر نواب رئیس اتاق هستند.

پدرام سلطانی، دانش‌آموز نخبه سال 1366 که با رتبه دو رقمی کنکور در رشته پزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد پس از دریافت مدرک دكترای حرفه‌ای پزشكي، هیچگاه در مطب ننشست چون علاقه داشت بازرگان شود. پس پنس و تیغ را کنار گذاشت و در رشته MBA دانشگاه منچستر انگلستان به تحصیل پرداخت. 

در سال 1374 شرکت پرسال را تاسیس کرد و رئيس هيئت مدیره آن شد. از سال 1385 عضو هیأت نمایندگان اتاق‌های بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران و ایران شد. او اکنون نایب رییس اتاق ایران است و مسوولیت‌هایی ازجمله رئیس کمیسیون WTO و سازمان‌های بین‌المللی اتاق ایران، عضویت در شورای کمیته ایرانی اتاق بازرگانی بین‌المللی، عضویت در هیأت مدیره صندوق توسعه صادرات فرآورده‌های نفتی ایران را نیز در کارنامه خود دارد. 

10 سال تجربه حضور در هیأت نمایندگان و 2 دوره نایب‌ رئیسی اتاق ایران به سلطانی ظرفیتی بخشیده که باور به کار جمعی دارد و می‌داند که کارها بدون حمایت و همراهی جمع پیش نمی‌رود پس باید همکاری و همراهی گروهی داشت و تکروی نکرد. او باور دارد که در یک جریان کار اجتماعی همه به یک نوع فکر نمی‌کنند؛ افکار و سلایق مختلف باهم تضارب و درنهایت تعاطی پیدا می‌کنند. 

پس مهم این است که همه متخلق به اخلاق کار گروهی در یک سازمان اجتماعی باشند و سلایق متفاوت کنار هم بنشینند. سلطانی 47 ساله‌ آرمان‌های زیادی را برای به اجرا درآوردن در سر دارد و می‌تواند پنجره اتاق را به روزهای روشن‌تری بگشاید. 
کلید اتاق ایران در دستان پدرام جوان!

ارسال نظرات