پاسداشت دهمین سالگرد ارتحال استاد الفقهاء و المجتهدین
آیت‌الله میرزا جواد تبریزی و 40 سال تلاش بی‌وقفه
آیت‌الله میرزا جواد تبریزی درباره سال‌های تحصیل خود اینگونه می‌گفت: «من 40 سال معنای تعطیلات را نفهمیدم و از هر چیز زدم و از لذت‌های بسیاری دوری گزیدم تا به اهدافم برسم.»
به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، حسن شیخ حائری: وقتی در سال 1373 هجری شمسی، آیت الله شیخ محمدعلی اراکی دار فانی را وداع گفت، دو تشکل جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و جامعه روحانیت مبارز تهران در اطلاعیه‌های جداگانه‌ای، به ترتیب نام هفت و سه تن از مجتهدان آن روزگار را به عنوان مراجع جایزالتقلید به مردم معرفی کردند که در هر دو لیست، نام آیت الله میرزا جواد آقا تبریزی به چشم می‌خورد.
معظم له در سال 1345 هجری قمری در محله مسجد عربلر(مُنجّم باشی) تبریز به دنیا آمد. ایشان پس از انجام تحصیلات تا دوم متوسطه، به همراه برخی همکلاسی‌های خود به مدرسه طالبیه تبریز رفت. البته این افراد با انگیزه‌های متفاوتی در کلاس‌های درس مدرسه طالبیه شرکت می‌کردند؛ برخی به دنبال تقویت زبان عربی خود بودند و برخی هم مانند میرزا جواد، به دلیل عشقی که به یادگیری علوم آل محمد(ص) داشت، به این مدرسه رفت و آمد می‌کرد. البته خانواده میرزا جواد به دلیل فشارهای متعدد حکومت به روحانیت، با طلبه شدن او مخالف بودند اما عش و علاقه میرزا جواد از یک طرف و همت و اصرار او از طرف دیگر، خانواده را به ادامه تحصیل او در حوزه راضی کرد.
وی تا حدود 22 سالگی در مدرسه طالبیه حضور داشت و با افرادی مانند محمدتقی جعفری، هم‌درس و هم بحث بود.
میرزا جواد حدودا 30 ساله بود که راهی حوزه علمیه قم شده و در مدرسه فیضیه مستقر شد و در درس آیات عظام بروجردی و حجت کوه کمره‌ای شرکت جست و به دلیل استعداد فوق العاده‌اش، خیلی زود مورد توجه آیت‌الله بروجردی قرار گرفت و از طرف ایشان به عنوان ممتحن طلاب برگزیده شد تا پرداخت شهریه طلاب که موقوف به موفقیت آنان در امتحان بود، با نظارت میرزا جواد همراه باشد.
ایشان در عین حال در آن روزگار در مسجد نو میدان آستانه قم نیز تدریس می‌کرد و طلاب زیادی را به خود جذب کرده بود.
پس از فوت آیت الله بروجردی، میرزا جواد چند سالی را هم به نجف رفت تا محضر بزرگانی مانند حضرات آیات سید عبدالهادی شیرازی و سید ابوالقاسم خویی را درک کرده و به حلقه دفتر استفتاء آیت الله خویی هم راه یافت.
او حدود 25 سال هم در عراق بود و با افرادی مانند شیخ مجتبی لنکرانی، سید محمدباقر صدر، سید علی سیستانی و حسین وحید خراسانی که هر یک بعدها از علمای طراز اول حوزه‌های علمیه شدند هم‌بحث بود. در عین حال، سخت‌گیری‌های دولت وقت عراق موجب شد تا حکم اخراج ایرانیان امضا شود و این در حالی بود که آیت الله خویی از خبر ضرورت بازگشت ایشان به ایران بسیار متأثر شد، زیرا وی می‌خواست آیت الله تبریزی در نجف به تدریس ادامه دهد و معتقد بود که ایشان می‌تواند در آینده نزدیک یکی از استوانه‌‌های حوزه علمیه نجف اشرف شده و این مطلب را به برخی از دوستان نزدیک خود هم گفته بود.
به هر ترتیب آیت الله تبریزی مجبور به ترک نجف شد؛ به قم آمد و در عش آل محمد(ص) سکنی گزید و درس‌های خود را در مسجد اعظم آغاز کرد.
ایشان درباره سال‌های تحصیل خود اینگونه می‌گفت: «من 40 سال معنای تعطیلات را نفهمیدم و از هر چیز زدم و از لذت‌های بسیاری دوری گزیدم تا به اهدافم برسم.»
حاصل این رنج‌ها و سختی‌های بی شمار، تربیت شاگردان برجسته‌ای است که هر یک در زمان خود، منشا خدمات و برکات بسیاری بوده و هستند. این عالم و مرجع والامقام همچنین آثار مکتوب فراوانی هم از خود به یادگار گذاشته است که از آن جمله می‌توان به ارشاد الطالب فی شرح المکاسب در هفت جلد، صراط النجاه در 12 جلد، الدروس فی علم الاصول، طبقات الرجال، الانوار الالهیه فی المسائل العقائدیه، ما استفدت من الروایات فی استنباط احکام الشرعیه، النصایح و عبقات ولائیه اشاره کرد. همچنین اماکن خیریه فراوانی مانند درمانگاه تخصصی حضرت بقیت الله الاعظم(عج) در قم از دیگر باقیات الصالحات آیت‌الله تبریزی محسوب می‌شود.
این عالم ربانی سرانجام در بیست و هفتمین روز از ماه شوال المکرم سال 1427 هجری قمری و پس از 82 سال عمر مبارک، به ملکوت اعلی پیوست. پس از رحلت ایشان رهبر معظم انقلاب، حضرت آیت الله خامنه ای پیام تسلیتی صادر فرمودند و قم و کشور در سوگ ایشان به عزای عمومی رفت.
پیکر مطهر آیت‌الله میرزا جواد آقا تبریزی پس از تشییعی باشکوه و پس از نماز آیت‌الله وحید خراسانی، در مسجد بالاسر حرم مطهر کریمه اهل بیت(س) و در کنار مزار منور سایر علمای اعلام در خاک آرمید.
و اینک در ادامه این گفتار و به مناسبت دهمین سالگرد ارتحال این مرجع معظم، توصیه‌ای از آن معظم له در راستای تجربه خواب آرام تقدیم می‌شود:
«فرزندم! اعمال مستحب فراوان است، شما هر ذکر و دعایى را که قبل از خواب بخوانید ان‌شاء‌اللّه مأجور خواهید بود.
اگر بتوانید شب‌ها قبل از خواب، دو رکعت نماز و سوره مُلک را بخوانید و زیارت عاشورا را زمزمه کنید در کسب آرامش مؤثر خواهد بود. در هر حال شما هر کار مستحبى را قبل از خواب انجام دهید ان‌شاء‌اللّه در کسب آرامش مؤثر خواهد بود. از صلوات غافل نباشید که حلّال مشکلات است؛ دعاى فرج را زمزمه کنید و در نهایت در رختخواب، کارهاى روزتان را مرور کنید. هرکدام اشتباه بوده سعى کنید جبران کنید و به فکر آن باشید که دیگر تکرار نشود و یا اگر قابل اصلاح است اصلاح کنید. خود را به ایزد منان سپرده و گونه خود را بر زمین بگذارید و بگویید "الهى لا تکلنى الى نفسى طرفه عین ابدا."»
همچنین با ذکر گفتاری از آیت الله حسین مظاهری درباره مقام تسلیم و رضای مرحوم آیت الله تبریزی و برخورداری ایشان از نفس مطمئنّه، کلام را به پایان می‌بریم:
«یکی از علمای علم اخلاق، مرحوم آقا میرزا جواد تبریزی است که از اساتید حضرت امام هم بوده است و در زمان تاسیس حوزه علمیه قم، معلم اخلاق طلبه‌ها بوده و انصافا فردی والا و بزرگوار بوده است. از ایشان قضیه‌‌ای نقل می‌کنند. می‌گویند آقا میرزا جواد در عید غدیر نشستی داشتند و مردم به دیدن ایشان می‌آمدند. پسر ایشان که عصای دست ایشان بوده و از نظر علم و تقوا هم خیلی بالا بوده است، برای اینکه در آن روز، خدمتی به امیرالمومنین(ع) کرده باشد، استکان و نعلبکی‌ها را بر سر حوض می‌بُرد تا بشوید. در همان حال، پای او لیز می‌خورد و در حوض می‌افتد و خفه می‌شود. پس از دقایقی اهل خانه توجّه می‌شوند که فردی در حوض افتاده است و ناله آنان بلند می‌شود. وقتی آقا میرزا جواد آقا با جنازه پسر خود رو به رو می‌شود، به مردم می‌فرماید، عید مردم را عزا نکنید و ساکت باشید. خدا امروز به ما عیدی داده است، یعنی ایشان مرگ فرزند خود را عیدی در روز غدیرخم می‌دانست و در آن روز نگذاشت کسی متوجه مرگ فرزند ایشان شود.»
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
