اگر گزارشی از سوی خبرگزاریها و رسانه‌های استان درباره وضعیت روستای چشمه شور منعکس نمی‌شد، آیا قرار نبود که مشکل آب آشامیدنی چشمه شور حل شود؟! چرا بدون انعکاس این گزارش‌ها و حضور احمد امیرآبادی نماینده مردم قم در این روستا، مسؤولان امر وعده دو هفته‌ای برای حل مشکلات نمی‌دهند.
به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، پنجشنبه، آخرین روز تیر ماه 1395 بود که گزارش و عکس‌های تکان دهنده خبرگزاریهای استان از روستای چشمه شور قم، همه و به‌ویژه همشهریان را با یکی از مدرن‌ترین مظلومیت‌های هزاره سوم آشنا ساخت و گرمای 50 درجه‌ای هوای قم را از یاد آنان بُرد.
و آنچه در ادامه می‌آید، تنها بهانه‌ای است برای همدردی مجدد با اهالی چشمه شور و تشکر از همکاران متعهد رسانه‌ای است.
اینجا کیلومتر 55 جاده قم – تهران و محدوده‌ای از کویر است.
تابلویی با این سه عنوان جلب توجه می‌کند:
شرکت پالایش و پخش فراورده‌های نفتی ایران
شرکت خطوط لوله مخابرات نفت ایران منطقه تهران
مرکز انتقال نفت چشمه شور.
شاید عنوان «نفت» در این تابلو و در وسط این جاده خشک، عنوانی وسوسه انگیز باشد در بحبوحه گرمایی استخوان سوز؛ عنوانی پر طمطراق که امیدواری به یافتن خنکایی در گرما یا گلستانی در وسط بیابان را زنده می‌کند؛ اما مسئولان نفتی هم اگر این مسیر فرعی خاکی را جلوتر بروند، نه تنها نشانه‌ای از برکات «نفت» نمی‌یابند، بلکه آب آشامیدنی سالم را نیز مفقود می‌بینند.
اینجا به عنوان مرکز انتقال نفت چشمه شور و البته روستای چشمه شور، «نفت» که هیچ! بلکه از آب آشامیدنی سالم هم دریغ شده بود.
از طرف دیگر، گذری در بانک اطلاعات گردشگری نشان می‌دهد که کاروانسرای حوض سلطان در شرق این روستا – که یادگار عهد صفویه است - ، در سال 1381 در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده است. پس اینجا، نه تنها ناشناخته نیست که کاملا شناخته شده و ثبت شده است و در زمان‌های نه چندان دور احتمالا گردشگرانی هم به این منطقه رفت و آمد داشته‌اند، اما با عملکرد سوء یا غفلت برخی مسؤولان نه تنها گردشگری از این منطقه رخت بر بسته که «آب» هم برای نوشیدن یافت می‌نشود.
اینجا چشمه شور است جایی که شاید در گذشته‌های دور، چشمه‌ای شیرین داشته که بعدها شور شده است و امروز، «چشمه خشک» است و مردم در حسرت همان آب شور قم هم روز را به شب و شب را به روز می‌رسانند.
اینجا روستایی از روستاهای ایران اسلامی و تابعی از توابع شهر خون و قیام است؛ جایی در جوار کریمه اهل بیت(س) که بانوان عفیفش، به دلیل نبود حداقل امکانات رفاهی، مجبورند در فضای باز استحمام کنند! نه رگ غیرتی به جوش می‌آید و... نه آب از آب تکان می‌خورد البته اگر آبی پیدا شود...
اینجا روستایی است که زمانی نه چندان دور، 40 خانوار و حدود 200 نفر در کنار هم به صفا می زیسته‌اند و امروزه، 75 درصد آنها به دلیل نبود فقط آب آشامیدنی سالم، مجبور به کوچ شده‌اند. شاید در آینده‌ای نه چندان دور به ذهن شریف مسؤولان هم بیفتد که به 10 خانوار باقیمانده هم پیشنهاد دهند تا آنها هم به شهر کوچ کنند تا اصولا، صورت مسئله پاک شده و همه چیز ختم به خیر شود.
حکایت آب اهالی این روستا و کودکان چشم به راه و مظلومش، حکایت تانکرهای سیاری است که مخزن مرکزی آب روستا را پر می‌کنند تا آب آشامیدنی تعدادی از هموطنان ما تامین شود. البته این روایت، دو حکایت دارد؛ یکی حکایت روستانشینان که بر این باورند که عملیات انتقال آب توسط تانکر، به شکل منظم و مرتب انجام نمی‌شود و حکایت دوم، حکایت بخشدار بخش مرکزی قم به عنوان متولی این روستاست. او معتقد است که روستائیان هموطن ما به عنوان ولی نعمتان نظام اسلامی، هم فرافکنی کرده و هم صرفه جویی نمی کنند! چراکه تانکرهای آب آشامیدنی، هر روز به روستا می‌آیند و مخزن مرکزی روستا پُر است از حداقل 14 هزار لیتر آب روزانه!
او همچنین معتقد است که مردم عزیز چشمه شور می‌توانند هر وقت آب نداشتند، خدمت مسؤولان تماس بگیرند تا تانکر آب برای آنان گسیل شود و مشکل آب حل شود. البته جای این پرسش باقی می‌ماند که آیا در کنار تماس‌های بی‌شمار مردم با مسؤولان، آیا مسؤولان هم تا کنون همتی کرده‌اند که فقط یکبار با ولی نعمتان خود تماس بگیرند که ببینند مثلا امروز آب دارند یا نه؟!
او تا به حال می‌گفته که بخشداری در تلاش است تا با حفر چاه استاندارد، اقدامات لازم را برای آبرسانی به روستای چشمه شور قم انجام دهد؛ اما این بار و با رسانه‌ای شدن این مسئله، یک قول اساسی داده است: آغاز عملیات احداث چاه تامین آب تا دو هفته آینده یا بهره برداری از چاه تامین آب روستا تا دو هفته آینده.
هرچه باشد، چه کلنگ زنی حفر چاه، چه بهره‌برداری از چاه آب روستا، ما این دو هفته را ساعت به ساعت و روز به روز می‌شماریم تا چهاردهمین روز از مرداد ماه 1395 سر برسد و مظلومیتی دیگر از هموطنان رفع شود؛ مظلومیت عدم دسترسی به آب آشامیدنی. البته بخشدار گفته است که «تا» دو هفته آینده این امر محقق می‌شود که احتمالا با همت بی‌دریغ و شبانه روزی مسئولان، این مهم در کمتر از دو هفته هم حل خواهد شد و تعدادی دیگر از هموطنان ما به آب آشامیدنی سالم دسترسی می‌یابند.
البته در اینجا باید به یک پرسش مهم که هیچگاه پاسخ آن داده نشده است اشاره شود و آن اینکه اگر چنین گزارشی از سوی خبرگزاریها و رسانه‌های استان منعکس نمی‌شد، آیا قرار نبود که مشکل آب آشامیدنی چشمه شور حل شود؟! چرا بدون انعکاس این گزارش‌ها و حضور احمد امیرآبادی نماینده مردم قم در این روستا، مسئولان امر وعده دو هفته‌ای برای حل مشکلات نمی دهند تا مشکلات اولیه انسانی که همانا آب آشامیدنی سالم است و بدون آن اصولا حیات بی‌معناست! برطرف گردد؟!
فراموش نکنیم که این حکایت آب، فقط حکایت «چشمه شور» نیست. بسیارند بخش‌ها، دهستان‌ها، روستاها و حتی شهرهایی که در کشور، مشکل آب دارند. هم همه هموطنان و هم همه مسئولان باید بدانیم و بدانند که آب و کمبود آب، شوخی و مزاح نیست؛ اما اینکه جایی از کشور عزیز اسلامی ما فاقد آب آشامیدنی سالم باشد، نه تنها شوخی نیست که اصولا قابل قبول نیست و نمی‌توان و نباید به آسانی از آن گذشت.
حسین شیخ حائری
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
