خبرهای داغ:
صولتی، پنج دهه است که به شغل کله پزی مشغول است، از کودکی و حدود شش سالگی در کنار پدرش، اما در کنار آن یک نویسنده توانا نیز هست و دست به قلم خوبی دارد.
کد خبر: ۸۷۰۶۱۳۶
|
۱۴ تير ۱۳۹۵ - ۲۱:۰۸
به گزارش خبرگزاری بسیج آذربایجان غربی، به نقل از زرین خبر, قلم، نماد و سمبل تفکر، تعقل و آگاهى بشر است و ارزش و جایگاه آن زمانی روشن می شود که خداوند نیز در قرآن بدان قسم یاد می کند و امروز نیز چهاردهم تیرماه هست که در تقویم به نام روز قلم نامگذاری شده است.

در نظر داشتم تا به مناسبت این روز مصاحبه ای با یکی از اصحاب قلم در میاندوآب و کسانی که در عرصه نویسندگی، دستی بر آتش دارند، مصاحبه ای را ترتیب بدهم و چه بهتر بود تا این فرد در عرصه نویسندگی منحصر به فرد باشد، یعنی مشغول به کاری باشد که با نویسندگی همخوانی نداشته باشد.

یادم آمد، سال ها پیش با نویسنده ای می شناختم که شغلش کله پاچه پزی بود و دست به قلم خوبی هم داشت.

قدرت صولتی را می گویم، همان کسی که علامه محمدتقی جعفری(ره) نیز بر کتابش مقدمه نوشته و وی آن را افتخار خود می داند.

صولتی، پنج دهه است که به شغل کله پزی مشغول است، از کودکی و حدود شش سالگی در کنار پدرش، اما در کنار آن یک نویسنده توانا نیز هست و دست به قلم خوبی دارد.

تحصلات وی با دانش ادبی که از عرفان، مثنوی و... دارد همخوانی ندارد و هر کسی را به تعجب وامی دارد.

وی حتی 30 مرتبه به دیدار علامه محمدتقی جعفری(ره) رفته و در یکی از این دیدارها، علامه جعفری(ره) بر کتاب معارفی از تشیع در مثنوی معنوی وی مقدمه نگاشته است.

صولتی خود را اینگونه معرفی می کند: قدرت صولتی هستم، 55 ساله، 49 سال هست که شغلم کله پزی بوده و 26 سال نیز هست که دست به قلم شده و نویسندگی را نیز پیشه خود ساخته ام.

وی به انصراف خود از دانشکده افسری نیز اشاره کرده و می گوید: به خاطر مشکلات شخصی، دانشکده افسری را رها کرده ام ودر بیان میزان تحصیلاتش نیز خود را دانشجوی انصرافی معرفی می کند.

سخن هر فرد مولود فکر و اراده اوست

ابیاتی از مولوی را برای ما می خواند و ادامه می دهد: گفتار و کردار هر انسان گواه کیفیت روحی، شخصی و درونی اوست، درواقع سخن جزیی از خود انسان است.

صولتی با بیان اینکه اگر علایق دینی وگرایش مذهبی در درون انسان واقعیت داشته باشد؛ در کردار وگفتارش نمایان می شود، می گوید: سخن واعمال هر انسان از انفعالات درونی و باطنی او سرچشمه می گیرد، سخن هر فرد مولود فکر و اراده اوست.

وی درباره کتاب معارفی از تشیع و چرایی نگاشتن آن توسط خودش نیز می گوید: همانگونه که ظاهر قضیه وکتاب معارفی از تشیع در مثنوی مولوی نشان می دهد؛ تحمل این همه مشقت و زحمت به عشق وعلاقه به اهل بیت(ع) برمی گردد.

همه می توانند بنویسند ولی هرکس نمی تواند نویسنده باشد

این نویسنده کله پز می گوید: نویسندگی، کار است که هرکسی نمی تواند آن را انجام دهد، در واقع همه می توانند بنویسند ولی هرکس نمی تواند نویسنده باشد، همانطور که زور بازو در همه افراد وجود دارد ولی همه نمی توانند وزنه260کیلویی را بر بالای سر ببرند.

از او درباره حمایت هایی که از وی شده است، پرسیدیم که با ناراحتی از عدم حمایت مسئولان انتقاد کرد و گفت:مسئولین باید حمایت کنند ولی متاسفانه حمایت مناسبی صورت نمی گیرد.

به نویسندگان، به اندازه ورزشکاران بها داده نمی شود

وی افزود: من مخالف ورزش و ورزشکاران نیستم، ولی آیا آنقدر که ورزشکاران در روزنامه ها و مطبوعات مطرح هستند، نویسندگان نیز اینگونه اند.

صولتی با بیان اینکه متاسفانه برای کارهای علمی وپژوهشی اهمیت چندانی قائل نیستیم، ادامه می دهد: وقتی کسی در یک رشته ورزشی مقامی می آورد ویا رویدادی روی می دهد، همه مطبوعات منعکس می کنند ولی در مورد کارهای پژوهشی ونخبگان چطور؟

توانایی مالی برای چاپ کتابم ندارم

این نویسنده به نگارش و کتابت شرحی بر دیوان حافظ توسط خود وی نیز اشاره می کند و می افزاید: شرحی بر دیوان حافظ نوشته ام که بالغ بر200صفحه است ولی به دلیل بی توجهی و عدم بنیه و توانایی مالی، معلق مانده است.

حتی تفسیر عرفانی اشعار حافظ را نوشته و به صورت تایپ شده دارم و در تلاش هستم تا با پیدا کردن یک حامی، آن را به چاپ رسانده وکه برای چاپ آن اقدام شود و اگر حمایت ادامه دار باشد، کتابهای دیگری نیز بنویسم.

قدرت صولتی به انتخاب خود به عنوان نویسنده کارگری در سال 88 نیز اشاره می کند و می افزاید، چند لوح تقدیر به بنده داده شده که یک مورد از آن به عنوان نویسنده کارگردر سال88؛تجلیل شده است، در آنجا نیز صحبت های خود را مطرح کرده ام ولی متاسفانه فقط به اعطای هدیه ولوح اکتفا شده است.

شرحی بر دیوان حافظ را به توصیه علامه جعفری(ره)نوشته ام

این نویسنده میاندوآبی در مورد کتاب معارفی از تشیع در مثنوی مولوی وداستان مقدمه نویسی علامه جعفری(ره)برآن نیز می گوید:حدود پنج سال برای این کتاب زحمت کشیده ام و حتی کتاب شرحی بر دیوان حافظ را به توصیه علامه جعفری(ره)نوشته ام.

بنده به علامه(ره)ارادت خاصی دارم وبه همراه دوستان هرچند وقت به دیدار ایشان می رفتیم.

تا زمانی که ایشان در قید حیات بودند، حداقل30بار با وی دیدار کرده و در یکی از این دیدار ها نیز علامه جعفری(ره) مقدمه ای را بر کتاب بنده نوشتند.

یادم هست که هروقت به دیدار علامه جعفری می رفتم، به حالت شوخی وطنز می گفتد"فلانی کله پزی کجا؟ مولوی کجا؟" وچه ارتباطی بین این دو وجود دارد.

علاقه،کسب وکار نمی شناسد

صولتی در مورد شغلش وارتباط آن با نویسندگی نیز می گوید:علاقه،کسب وکار نمی شناسد واگر علاقه به کاری باشی به آن وابستگی پیدا می کنی و بنده نیز به شغلم و نویسندگی علاقه داشته و در کنار آن به ورزش باستانی نیز مشغول هستم.

اما از سوی دیگر این نیز وجود دارد که آیا نویسندگی می تواند، تامین کننده زندگی و امرارمعاش من باشد؟آیا اگر شغل خود را رها کنم؛می توانم از طریق نویسندگی امرار معاش کنم؟کله پزی شغلم است ولی عزت و حرمت هرشغل به جای خود است ونویسندگی به جای خود.

ارسال نظرات