یک روزی جوانانی از این مرز و بوم برای دفاع از ناموس و خاک و حفظ دین در مقابل دشمن قرار گرفتند و اکنون نیز میدان جنگ پا برجاست و تنها شکل آن تغییر کرده است.
کد خبر: ۸۷۰۱۴۴۹
|
۰۶ تير ۱۳۹۵ - ۱۶:۱۶

خبرگزاری بسیج- سرویس فرهنگ و جامعه: «ماه نشان»؛ عنوان برنامه‌ای است که شب های ماه مبارک رمضان از شبکه افق پخش می شود. شاید بتوان گفت وجه تمایز این برنامه نسبت به دیگر برنامه های سیما این است که نه درگیر سلبیریتی ها شده و نه به سوژه های غیر ملزوم می پردازد. در حاشیه این برنامه با مجری نام آشنای ماه نشان که کسوت اصلیش روایت گری دفاع مقدس است به گفت و گو نشستیم. حاج حسین یکتا از رزمندگان جبهه جنگ دیروز و از فرماندهان خط مقدم جبهه فرهنگی امروز که این روزها در نبود بیژن نوباوه وطن به تنهایی این برنامه را اجرا می کند به سوالات خبرنگار خبرگزاری بسیج در رابطه با دغدغه های جوانان و وظائف سربازان فرهنگی در این عرصه پاسخ داده است. آنچه مسلم است یک روز جوانانی از این مرز و بوم برای دفاع از ناموس و خاک و حفظ دین در مقابل دشمن قرار گرفتند و اکنون نیز میدان جنگ پا برجاست و تنها شکل آن تغییر کرده است. امروز هم رزمندگان و بچه بسیجی های دیروز، در خط مقدم مقابله با تهاجم و شبیخون فرهنگی دشمن قرار گرفتند تا مبادا دشمن جوانان ما را به خطا ببرد.

متن این گفت‌وگو که در حاشیه برنامه ماه نشان انجام شده است در ادامه می آید:

جناب آقای یکتا چرا ما در در گیری و دعواها و اختلاف نظرهای سیاسی خودمان از احوال جوانان غافل شدیم؟

ما باید عدالت و عقلانیت را در نظام و یا زندگی شخصی خود دنبال کنیم و نگاه کنیم که اصل بنای این نظام بر همین موضوع بوده است؛ اما خیلی وقت ها به خاطر حواس پرتی ها، قصه ها و غصه هایمان از برخی بخش ها و زوایا و عدالت خواهی غافل می شویم.

همان طور که روزی امام خامنه ای از شبیخون و تهاجم فرهنگی صحبت کردند و یک دفعه بیدار شدیم که وای چه اتفاقی دارد می افتد و فهمیدیم که چقدر در این تهاجم تلفات داده ایم.

امروز هم باید برای بحث عدالت اجتماعی یا به قول جوانان عدالت خواهی، در کنار همه فعالیت های اقتصادی و سیاسی ای که داریم، سهم و نگاه ویژه ای قائل باشیم.

وقتی نگاه می کنیم به مسأله ازدواج و اشتغال جوانان و اوضاع زندگی فقیرانه هم وطنان مان در حاشیه شهرها که از ابتدایی ترین امکانات اولیه محروم هستند و در طرف دیگر شهر می بینیم امکانات بسیار فراهم است که این مسائل مردم را اذیت می کند، نباید ساکت بنشینیم.

راهکار پیشنهادی شما برای مقابله با این مشکلات چیست؟

جدای از این که بخواهیم دنبال مقصر باشیم، به دنبال کار کردن هستیم. ما بچه بسیجی ها وقتی می گفتند جزیره مجنون باید حفظ شود فقط به حفظ آن فکر می کردیم؛ امروز هم باید برای حل دغدغه های اجتماعی مانند اشتغال، ازدواج، اعتیاد و مشکلات محرومین وارد عمل شویم و ضمن مطالبه گری از مسئولین باید یک کار نهضتی و فراگیر و بسیجی وار و داوطلبانه را شروع کنیم.

ما باید برگردیم به الگوهای رفتاری بسیجی دهه 60 انقلاب اسلامی که حتی خرمن مردم را درو می کرد و نفت درِ خانه محرومان می رساند؛ یک نفر به من گفت می دانید چرا شما را دوست نداریم و شهدا را بیشتر دوست داریم؟ گفت چون شهدا خودشان را برای ما کشتند ولی شما خودتان را برای ما نمی کُشید.

امروز وظیفه سرباز خط مقدم جبهه فرهنگی یا جبهه عدالت طلبی که شما عنوان کردید چیست؟

یک روزی جایی که مردم دوست داشتند باشیم، حضور داشتیم و در خاک ریزهای جبهه از ناموس و خاک و دین و اسلام دفاع کردیم. اما شاید امروز آن جایی که باید باشیم قرار نداریم. ما امروز در مقابل ظلم و فساد اداری که دارد مردم را اذیت می کند، قرار نگرفته ایم؛ ما تکیه گاه و پشتیبان دختر و پسری ی که نیاز به همسر دارند نیستیم؛ ما پشت و تکیه گاه پسری که نیاز به اشتغال دارد نیستیم ؛ امروز دنبال برطرف کردن نیاز محرومینی که در حاشیه شهرها حضور دارند نیستیم. و یا پشتیبان بچه هایی که نیاز به آموزش و مدرسه دارند نیستیم؛ به همین دلیل باید یک نهضت راه بیاندازیم.

کار میدانی این نهضت عظیم با چه افراد یا نهادهایی است؟

ما بسیجی ها نیروهای مردمی و ولایی هستیم که اول جایی را فتح می کنیم و پرچم را می کوبیم و بعد حاکمیت و دولت و ملت را به آن نقاط می آوریم. مانند کاروان های راهیان نور که روزی تعدادی بسیجی رفتند و اکنون کاروان های عظیم دولتی و مردم به زیارت این مناطق مشرف می شوند.

عملکرد ما چگونه باید باشد تا در میدان عمل، شاهد همراهی جوانان باشیم؟

من به یک تجربه ای در زمان جنگ رسیدم که هر کجا در میدان مین دویدیم مردم هم دنبال ما دویدند. اکنون هم هرجا زیبا و به جا و به موقع عمل کنیم مردم هم به حرف ما گوش خواهند کردند؛ هر موقع تنور داغ بود نان را بچسبانیم، نان می چسبد؛ هر موقع هنری و زیبا حرفمان را گفتیم مردم هم از ما پذیرفتند.

به نظر شما مشکل از جوانان است یا از کم کاری مسئولین؟

جوانان ما حرف گوش می کنند؛ مشکل این جا است که ما با جوانان حرف نزدیم و با آنها زندگی نکردیم؛ در این برج ها، منطقه ها و خیابان ها و کوچه وپس کوچه ها چقدر با جوانان هستیم؟ چقدر با غم و غصه و شبهات جوانان زندگی می کنیم؟ وقتی ما در کنار جوانان نباشیم دیگران جای ما را پر می کنند.

جوانان امروز، جواب شبهات و خواسته‌های خود را از چه راهی جواب می توانند دریافت کنند؟

اکنون نبرد چهره به چهره و قلب به قلب شروع شده است و اگر ما در کنار جوانان نباشیم، دشمن با شبکه های مجازی کنار آنها خواهد بود. امروز شبکه های اجتماعی سه شیفته در دسترس جوانان هستند و جای این سوال وجود دارد که آیا ما هم این گونه و سه شیفت در کنار جوانانمان هستیم و برای آن ها برنامه داریم؟ ما برای امر به معروف و نهی از منکر دیگران خیلی راه داریم؛ ما اول باید خودمان عمل به معروف و ترک منکر کنیم.

با تشکر از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.

موفق باشید

ارسال نظرات