خبرهای داغ:
در سیره رفتاری آیت‌الله شیخ علی قمی نوشته‌اند که از لوازم مصرفی که از کشورهای غیر مسلمان وارد می‌شد، استفاده نمی‌کرد و حتی قلم و کاغذ وارداتی را نیز مورد مصرف قرار نمی‌داد.
کد خبر: ۸۶۹۴۱۴۵
|
۲۴ خرداد ۱۳۹۵ - ۱۲:۳۷
به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، نام او آیت‌الله شیخ علی قمی برگرفته از نام جدش آیت‌الله شیخ محمدعلی قمی است، همو که در قم به علم و تقوا مشهور و معروف بود. شیخ محمد ابراهیم، فرزند شیخ محمد علی و پدر شیخ علی در تهران می‌زیست و شیخ علی هم مانند چنین روزی یعنی هفتم رمضان در آن شهر به دنیا آمد.

شیخ علی با رحلت پدر خود، به نجف مهاجرت کرد و به تحصیل در حوزه علمیه نجف مشغول شد.

میرزا حبیب الله رشتی، شیخ عبدالله مازندرانی، آخوند خراسانی، میرزا حسین خلیلی و میرزا حسین نوری از جمله استادان شیخ علی در نجف بودند.

او در عرفان هم به جرگه شاگردان عارف نامدار آخوند ملا حسینقلی همدانی پای نهاد و در درس ایشان، توفیق آشنایی با بزرگانی مانند شیخ محمد بهاری همدانی، سید احمد کربلایی تهرانی، میرزا جواد آقا ملکی تبریزی و سید محمدسعید حبوبی را یافت. همچنین حضور در درس عرفان عارف بزرگ، آیت الله سید مرتضی کشمیری هم از دیگر توفیقات علمی و عملی شیخ علی قمی بود.

شیخ علی قمی همچنین به تربیت شاگردان متعددی همت گمارد که سید شهاب الدین مرعشی نجفی، شیخ محمدعلی غروی اردوبادی، سید حسن موسوی و شیخ محمدحسین اعلمی حائری از آن جمله هستند.

همچنین بخش دیگری از زندگی این عالم جلیل القدر به تألیفات و تحقیقات گوناگون اختصاص یافت که از آن جمله می‌توان به آثاری مانند شرح اسانید الکافی، تدوین حواشی کتاب وسائل الشیعه، شرح الهدایه، شرح تبصره، سراج المبتدی، مصابیح الانیس و رافع الغواشی عن بعض شبهات الحواشی اشاره کرد.

آنگونه که در سیره رفتاری این عالم عالی‌مقام آورده‌اند، او بیشتر اوقات خود را علاوه بر تحصیل و تدریس، به نماز و دعا و ذکر و تلاوت قرآن می‌گذراند و البته به اعتکاف در مسجد کوفه نیز عادت داشت.

همچنین بنا به نوشته شیخ آقا بزرگ تهرانی، او به طور دائم، مراقبت نفس می‌کرد و بر آن بود تا از مسیر حق خارج نشود و جز رضای حق، در پی چیز دیگری نباشد.

مقام عرفانی او تا آنجا بود که بزرگانی مانند مراجع عظام و حضرات آیات آقا ضیاءالدین عراقی، محمد حسین غروی اصفهانی (کمپانی)، سید عبدالهادی شیرازی، سید محسن حکیم، سید محمود شاهرودی و سید ابوالقاسم خوئی به وی اقتدا می‌کردند و درک نماز جماعت او را بر خود بزرگ می شمردند.

همچنین در سیره رفتاری آیت الله شیخ علی قمی نوشته‌اند که از لوازم مصرفی که از کشورهای غیر مسلمان وارد می‌شد، استفاده نمی‌کرد و حتی قلم و کاغذ وارداتی را نیز مورد مصرف قرار نمی‌داد.

ایشان با اینکه در زندگی خود مبتلا به یک بیماری فرساینده شده بود و در طول حیاتش نیز، دو فرزند خود را از دست داد، اما هرگز از دایره صبر و شکیبایی خارج نشد و حتی کلمه‌ای گلایه و بی‌تابی از زبانش نشنیدند.

این عالم عارف سرانجام پس از 88 سال عمر پر برکت و زاهدانه که از سال 1283 تا 1371 هجری قمری به طول انجامید به ملکوت اعلا پر کشید و پس از تشییعی باشکوه و نمازی به امامت آیت الله سید محسن حکیم، بر اساس وصیتش در نجف اشرف به خاک سپرده شد؛ اما نام و لقب او و جدش، همواره عزتی برای مردم قم بوده، هست و خواهد بود و حوزه علمیه نجف نیز از حضور بزرگانی مانند حضرت آیت الله شیخ علی قمی، به خود می‌بالد.  
ارسال نظرات
پر بیننده ها