بچه حزب اللهی ها، با قوت وارد شوید!

سال 57 با سقوط حکومت پهلوی، محور سیاسی آن به طور کامل در هم شکست اما محورهای اقتصادی و فرهنگی علی رغم متحمل شدن ضربات جدی در جای خود باقی ماندند.

از همان روزهای نخست پس از انقلاب، آنان به ترمیم خود مشغول شدند. در حوزه اقتصاد دیری نپایید که نئولیبرالیسم را در کشور پیاده کردند و در حوزه فرهنگ، روشنفکران لیبرالی که هدایت این محور را بر عهده داشتند به چاپ کتاب های گوناگون و پیاده کردن نرم اندیشه های خود مشغول شدند.

با این اوصاف، می توان اقتصاد و فرهنگ را دژ هایی دانست که هنوز به طور کامل از لوث وجود نظام سلطه خالی نشده و پرچم فتح انقلاب اسلامی در تمام خاکریزهای آن برافراشته نشده است.

لذا ورود به صحنه مبارزه با دشمن در این عرصه ها، کم از اهمیت جنگ نظامی ندارد. انقلاب اسلامی نیازمند مجاهدت و کار کردن است. اما هر تلاشی و فعالیتی را نمی توان به منزله کار موثر محسوب کرد.

اگر نیازهای امروز جبهه انقلاب شناخته نشود، درک درستی از نقشه های دشمنان حاصل نگردد و تحلیلی صحیح و واقع بینانه از جامعه در دست نباشد، اقدامات کور و بی هدف هیچ تفاوتی با تیله بازی فرهنگی نخواهند داشت.

ضرورت دارد امروز نیروهای انقلاب اسلامی بخش عمده ای از توان و انرژی خود را صرف تولید و توزیع محتوا، تولید فکر و طرح، تبیین و کار میدانی در حوزه اقتصاد و فرهنگ کنند، که در ادامه به مصادیقی از هر یک اشاره خواهد شد.

یک نفر کافی نیست، باید تکثیر شویم!

به معنای واقعی کلمه در حیطه تولید و توزیع محتوا نیاز به یک فعالیت جهادی همه جانبه داریم. اگر یک نفر مانند مرحوم فرج الله سلحشور در سینما پرچم گفتمان انقلابی را برافراشته نگاه داشته بود این کافی نیست، ما نیاز به هزاران سلحشور داریم.

همچنین در سایر حوزه ها. یک مجموعه "دکتر سلام"، یک میثم مطیعی، یک حامد زمانی، یک نشریه بهمن آذربایجان و... هر چند نمونه ای از کار موفق را به ما نشان می دهند اما کافی نیستند.

نیروهای حزب اللهی باید عمیقا این را دریابند که امروز دیگر زمان وقت تلف کردن در مباحث بی فایده، بخصوص در فضای مجازی نیست، بلکه امروز باید فقط و فقط به سمت تولید حرکت کرده که یقینا از دل کار تشکیلاتی سالم و تجهیز عملی بیرون خواهد آمد.

از سوی دیگر باید چاره ای برای توزیع مناسب محتواها و تجربیات متراکم سال های پس از انقلاب، اندیشید به نحوی که قشر بندی مناسب از خاکستری و سیاه و سفید و... در آن رعایت شده و به نحو مقتضی به دست هر بخش از جامعه برسد. امری که جز با کار مستمر و هماهنگی که از یک پشتوانه علمی و فکری مناسب برخوردار است، محقق نخواهد شد.

تکرار مکررات در برخی شبکه های اجتماعی و سایت ها و برنامه های دانشگاهی و انتشار ویترینی برخی شعارها و طرح ها به معنی واقعی کلمه مصداقی از کار بی فایده و همان تیله بازی فرهنگی است که بالاتر بدان اشاره شد.

به دیده‌بان های هوشمند نیاز داریم!

اگر کمی به محیط اطراف خود با دقت نگاه کنیم رد پای نظام سلطه را در بسیاری از جوانب زندگی خود خواهیم یافت. آنان که از نظام آموزشی گرفته تا بهداشت و درمان و کشاورزی و برنامه های تلویزیونی برای کودکان و حتی تعداد فرزندانی که باید متولد شود برنامه داشته و خواسته های خود را در قالب توسعه و جهانی سازی به ملت های جهان تحمیل می کنند.

مقابله با این هجمه ها رصد قدرتمندی را می طلبد که کوچکترین تحرکات میدان جنگ را، همچون یک دیده‌بان هوشمند تشخیص دهد.

سپس وقت عملیات است. حزب اللهی ها بنا به تخصص خود، باید به دنبال ارائه طرح ها و مشاوره های علمی به تمامی نهادها و مراکز فعال در سطح کشور باشند. اگر موسسه ای چون ایتان شکل گرفته، مپنا نمونه ای افتخار آمیز از اتکا به توان داخلی است، در صنایع موشکی به پیشرفت های خیره کننده ای دستیافته ایم، پس بدون شک می توان این موفقیت ها را به تمام حیطه های دیگر تعمیم بخشید.

با انشانویسی نمی شود تبیین کرد!

انقلاب اسلامی در تمامی عرصه ها حرف های جدیدی برای گفتن دارد. ما از منابع فکری بسیار غنی برخورداریم و اسلام ناب محمدی (ص) همواره ما را به کسب علم تشویق می کند.

اما انتقال این مفاهیم به عموم به شکل ساده و کاربردی نیازمند عزمی جدی در راستای تبیین آن است.برای مثال تبیین مولفه های اقتصاد مقاومتی یکی از اصلی ترین رسالت های دپارتمان های اقتصادی دانشگاه های کشور است تا با زبان ساده و به شکلی بومی در مناطق مختلف کشور اجرای شود.

یا در سیاست خارجی، مبانی و میزانی که امام (ره) معرفی کرده موجود است اما تبیین آن و برنامه ریزی برای حتی ریزترین نقاط عالم، نیازمند کار علمی منسجم است.

اگر در این راستا با یک دید پژوهش محور، متن های سنگین و کاربردی علمی جای انشانویسی های ما را بگیرد یقینا افراد بسیاری در جامعه، از مسئولین و تصمیم سازان گرفته تا هر انسان دغدغه مند در گوشه کنار کشور، مبانی تبیین شده را نصب العین خود قرار داده و بر مبنای آن برنامه ریزی و حرکت خواهند کرد.

سوسول ها را رها کنید!

صیانت از انقلاب نیازمنده انقلابی گری است. انقلابی بودن صرفا به سخن نیست و عیار آن در عرصه عمل مشخص می شود. فرد انقلابی گاه لازم است لباس کار پوشیده و در عرصه های جهاد سازندگی در دور افتاده ترین نقاط کشور مشغول کار شود و گاه جان و مال خود را سپر کرده بی تفاوت به هزینه ها برای عدالتخواهی به میدان مبارزه بیاید.

فرد حزب اللهی باید "در میان مردم" باشد البته این لزوما به معنای "با مردم بودن" در تمام تصمیمات نیست. به تعبیر شخصی، اهم ماموریت های افراد دغدغه مند امروز در عدالتخواهی و مبارزه با مفاسد اقتصادی و حضور در میان مردم و یکی شدن با حرف ها و دردهای اقشار مختلف جامعه است.

این عرصه، عرصه تنه زدن ها و تنه خوردن هاست فلذا باید توجه داشت که ورود به آن چندان کم هزینه نیست. پس طبیعی است وقتی کار به اینجا رسید برخی الک شده و از همراهی امتناع کنند. نباید بهانه های حزب اللهی های سوسول مورد اعتنا قرار گیرد و هر کس عمیقا اعتقاد به انقلاب اسلامی و انقلابی گری دارد باید حضور فعال در این عرصه را، بنا به وسع و بضاعت خود، یکی از تکالیف اصلی برشمرد.

کادرسازی، نتیجه کار مستمر

تک تک عرصه هایی که در متن مورد اشاره قرار گرفت یک نتیجه مبارک دارد و آن کادرسازی برای انقلاب اسلامی است. کادر از دل کار مستمر گروهی خارج می شود و همین کادرها اگر در آینده با استفاده از ظرفیت های سخت افزاری موجود در کشور به نقش آفرینی خود ادامه دهند، برکات بی شمار انقلاب اسلامی بیش از پیش نه تنها برای ملت ایران بلکه تمامی مردم جهان نمایان خواهند شد.