باید واعظ هایمان خوب باشد تا هیئتمان خوب شود

یرامون نقش هیئت های مذهبی در پیروزی انقلاب اسلامی می خواستم از شما سوال بپرسم که در این مسیر هیئت ها از کجا وارد میدان شدند؟

حاج محمد نوروزی: 15 خرداد سال 43 من ده ساله بودم و هنوز به تهران نیامده بودیم. وقتی به تهران آمدیم هیئتی رفتم و از آنجا رشد و نمو کردم. آن هیئت جانشین شهید طیب شده بود در خیابان شوش. تقریبا به جای هیئت طیب یک جایگزینی بود که هیئت شاهزاده علی اصغر بود رو به روی کوچه نقاش ها. چند جور هیئت داشتیم. یک هیئت هایی بود که بدشان نمی آمد شاه را هم دعا کنند. یک هیئت های هم بودندکه تقریبا وابسته بودند. از منبری گرفته تا مداحشان. هیئت های انقلابی در خیابان 17 شهریور، خیابان شهباز و تیر دوقلو بودند. حسینیه های معروفی که شاخص بودند اولین حسینیه، حسینیه ارشاد بود. اولین مسجد، مسجد لُرزاده بود. بعد از حسینیه ارشاد در شمال شهر مسجد قبا بود. تقریبا انقلاب از آنجا شروع شد. هم از نهضت آزادی ها در آنجا بودند و هم از روحانیت. دانشگاه و روحانیت یک جا جمع شده بودند. هیئت های خانگی در حد روضه خوانی بود ولی خوب بود. آقایونی که می آمدند مسئله بگویند می گفتند نظر آیت الله خمینی این است. از سال 55 به بعد هیئت ها انقلابی شدند. از هیئت هایی که ضد شاه بودند هیئت بنی فاطمه بود که بعدا مسئله دار شدند. در هیئت بنی فاطمه علنا شعرهای انقلابی می خواندند.

وارث: از موضوعاتی که بیشتر مطرح بوده است بفرمایید؟

حاج محمد نوروزی: مباحث سر بسته بود. شعرای ما مثل مرحوم خوشدل را نمی توانیم انقلابی بگوییم. ولی از آن طرف اگر شاه را نمی گفت امام حسین علیه‌السلام را که ضد شاه بود را می گفت.

که مرگ سرخ به از زندگی ننگین است

نه ظلم کن به کسی ،نی به زیر ظلم برو

که این مرام حسین است و منطق دین است

منبری اگر زرنگ بود ظلم و عدل را بحث می کرد. ظلم و عدل هم تهش به آنجایی که باید برسد می رسید.

وارث: چهره هایی که در پیروزی انقلاب تاثیر داشتند را نام ببرید؟

حاج محمد نوروزی: از مداحانی که تاثیر گذاری در انقلاب داشتند، نزدیک انقلاب آقای حسین شمسایی بودند که شعرهای انقلاب می خواندند. اما آن اصلی هایی که همیشه بودند من آن هایی را که می شناسم می گویم. آقای انسانی، حاج علی آهی و پسرشان حسین آهی که مداح نبود شاعر بود. آقایون مبارکی ها و ... نزدیک انقلاب دیگر همه انقلابی شده بودند.

 مسلما رژیم سخت گیری هایی داشته است و در هیئت ها و مجالس نفوذ داشته است. از آن خاطره ای دارید؟ برخوردی که ماموران با هیئت های مذهبی داشتند.

حاج محمد نوروزی: چیزی که برای ما اشتباه جا انداخته اند این است که برخورد علنی نبود که بیایند و هیئت را از بین ببرند. موزیانه تر بود. مثلا من قبل از محرم که می خواستم برای هیئت بخوانم می گفتند آقایتان کیست؟ باید به کلانتری ببرید اگر او موردی نداشت می گفتند این را نباید بیاورید و خیلی راحت کنار می گذاشتند. نه اینکه مقابله کنند. مقابله به آن صورت نبود. اما تا سال 55 به بعد دیگر مقابله ها علنی شده بود. 56 که به اوج خودش رسیده بود. در تمام هیئت ها تقریبا همه انقلابی صحبت می کردند. از آن وعاظی که حتی انقلابی نبودند یا آن هایی که بودند به مقتضای عقاید خودشان صحبت می کردند.

وارث: پیروزی انقلاب در ایران چه فرقی با کشورهای اطرافمان که انقلاب کرده اند دارند؟ مثلا لیبی و ... که چرا دوام نیاورد؟

حاج محمد نوروزی: این ها انقلاب نکردند. به قول کمونیست ها یک اصلاحات روبنایی بود که به دست خود آمریکا اتفاق افتاده. انقلاب متکی به ایدئولوژی باید باشد. انقلاب مصر تا حدودی بود ولی سرانش انقلابی نبودند. مهره چینی شده بود. البته ایران هم مهره چینی شده بود ولی امام زرنگ تر از این بود که به مهره ها راه بدهد. مهره ها را زود شناخت. فرق انقلاب ما با آنها این است که ما متکی به مذهبی هستیم که آن مذهب و مکتب به ما بگوید منتظر عدل جهانی هستیم. کدام عالم و کدام علما؟ شاخص این دوره امام است. از سال 41 به بعد نیم قرن است. فرق ما با آن ها زیربنایی بودن و تکیه کردن به دینمان است. آن ها تکیه به خواسته های سیاسی و اقتصادی و .. است.

وارث: خاطرات آن دوران را می توانید بگویید؟

حاج محمد نوروزی:روز 13 بهمن مثل همین ساعت از بهشت زهرا رفتیم یک گروهی به نام فاطمیون بودیم که نظم عمومی را باید تدبیر می کردیم. یک عده به فرودگاه رفتند و یک عده خیابان آزادی و یک عده هم که ما شامل آنها بودیم به بهشت زهرا رفتیم. 55 نفر بودیم. از هیئت فاطمیون بازوبندهایی را به ما دادند و ما مسئول جلوی جایگاه امام و مسئول حفاظت از آنجا بودیم. از شب 12 بهمن که نصفه شب گفتند تانک ها آمده و مقبره ها را محاصره کرده از مقبره ها بیرون آمدیم،  متفرق شدیم ولی صبح که جایگاه را اعلام کردند صندلی ها را گذاشتیم. عبای امام در آن کشاکشی که از ماشین تا جایگاه آمده بودند پاره شده بود. همین که داشتند به جایگاه می رفتند آسید احمد عبای خودش را روی دوش امام می اندازد و عبا را پرت می کنند و ما بر می داریم ولی نمی دانستیم که این عبا برای امام است. این عبا یک ماه یک ماه و نیم در خانه ما بود. بعدا یک کسی به نام جعفر آقای کاشانی و مهندس محمود کاشانی آمد و گفت عبای آسید احمد را بدهید. من هم عبا را به او دادم. وقتی از من گرفت و برد گفت عبای امام است و من خیلی افسوس خوردم و اگر می دانستم برای امام است نمی دادم. این از خاطرات آن روز است. ما برای اولین بار در تاریخ زندگیمان امام را از نزدیک دیدیم.

وارث: ارزیایی شما از نقش هیئت های مذهبی در حال حاضر در راستای تقویت راه امام و انقلاب چیست؟

حاج محمد نوروزی: در درجه اول باید واعظ هایمان خوب باشد تا هیئتمان خوب باشد. روحانیانی که می آیند و برای مردم صحبت می کنند اگر معلوماتشان خوب باشد و بتوانند بچه هیئتی ها را پای منبر بنشانند و خیلی به خط و خطوط سیاسی توجه نکنند و پایه های ولایت شناسی و امام شناسی و معصوم شناسی را به این نسل یادآوری کنند و بگویند خیلی بهتر از مباحث سیاسی است که پای منبر می کنند. مباحث سیاسی کنند جوان ها بلند می شوند می روند. اما منبرهای آقای فاطمی نیا آیا پامنبری ندارد؟ جوان ندارد؟ چرا آنجا می نشینند ولی در بعضی از جاهای دیگر نمی نشینند. برای این است که مباحثی که مطرح می کنند دین شناسی است. ما فقط از سیاست برای جوانانمان صحبت کرده ایم. این نسل از سیاست گریزان است. سیاست زدگی منبری هایمان خیلی با نسل امروز جور در نمی آید.