شادی صدر واداده‌ای به مدرنیته/ ترس مدرنیته از گسترش تفکر انقلاب اسلامی در جهان

در اواخر قرن 15 و همزمان با دوره رنسانس(عصر نوزایی) که دیگر جهان بینی تحریف شده مسیحیت نمی‌توانست پاسخگوی نیازهای جامعه باشد و کم کم به انزوا کشیده شده بود، اصطلاح جدیدی در بین جامعه شناسان شکل گرفت که در قرن 16    و  17 وارد عرصه منازعات روشنفکری اروپای غربی شد، این واژه برگرفته از دیدگاه نوظهور جهان‌بینی جهانی  با اصطلاح «مدرن» از ریشه لاتین «Modo» اقتباس شد و در ساختار اصلی و ریشه‌ای خود به مفهوم “به روز بودن و یا “در جریان بودن، شناخته شد.

در کنار اصطلاح مدرن در قرن 18، مدرنیته نیز جای خود را باز کرد و به معنای تجدد، نوین و تازگی معرفی شد و اولین بار در آثار «ژان ژاک روسو» به کار رفت و بعد از وی در آثار بسیاری از نویسندگان آن عصر متداول شد.

«مدرنیته» اصطلاح پرطمطراقی است که در لفافه تازگی، بداعت و نو بودن زمان حال، سعی دارد که به نوعی شکاف با گذشته را ایجاد کند به طوری که فردی که خود را مدرن می‌داند، نسبت به گذشته نوعی انزجار داشته و توجه به گذشته را نوعی کهنه پرستی، عقب افتادگی و قدیمی بودن بداند.

این نوع جهان بینی با توجیه اینکه جهان پیش رو نیازمند اتحاد میان تمام مردم جهان است اما با الگوی غربی که خدا را انکار می‌کند و تمام مردم با نوعی بی دینی، در کنار یکدیگر دست از اختلافات جهان بینی دست بر می‌دارند، شکل گرفت، در حالیکه هدف اصلی آن متحد کردن مردم در جهت استفاده از ابزار و افکار و در یک کلام سبک زندگی غربی بود تا بتواند به شکل مدرن تمام مردم جهان را وابسته به خود کند.

در این دیدگاه فردی موفق است که خود را بر جامعه ترجیح دهد، اصالت امور و منافع مادی بر امور غیرمادی برتری دارد و عاطفه و احساس انسان به عنوان یگانه منشا داوری در مورد حسن و قبح اخلاقی و درستی و نادرستی افعال، شمرده می‌شود.

در این جهان بینی دیگر نشانی از خدا نیست و فرد می‌تواند در حیطه شخصی خود و در فضای ذهنی‌اش بدون ابراز اعتقاد به اصول اخلاقی، به آن‌ها پایبند باشد و نسبت به بقیه ابراز مهربانی و محبت کند و بر همین اساس، جدایی دین از سیاست و ورود دین به عرصه شخصی و محدود شدن به آن در اصطلاح «سکولاریسم» در مدرنیته مطرح شد و مورد قبول قرار گرفت.

بعضی از انسان‌هایی که خود را مدرن می‌دانند و سعی در مدرنیته کردن نظام‌های اجتماعی دارند به توهم اینکه در گستره این جهان بینی جدید با فکر یا ایده نوآوری، ابداع، تازگی، پیشگامی، پیشرفت، توسعه، تکامل، سلیقه و مد به جامعه اهدا می‌شود، خود را منادی مدرنیته معرفی کرده و از هر ابزاری برای مبارزه با دین، شعائر دینی، تحریف عقاید دینی و در برخی موارد ایجاد دین جدید برای خروج مردم از باورهای اعتقادیشان، اقدام می‌کنند.

یکی از این جان برکفان مدرنیته غربی که اصلی جز تنزل روح انسان به زندگی مادی و وابستگی بیش از پیش به تمدن پوچ‌گرای غربی ندارد، شادی صدر است.

وی وکیل و روزنامه‌نگار فمینیست ایرانی است که هر از گاهی به سخنرانی ضداسلامی و ضدایرانی در کشورهای مختلف اروپایی و آمریکا می‌پردازد و فعالان سیاسی معتقدند با توجه به اینکه صدر تاکنون به دلیل سخنان ضدایرانی خود، جوایز متعددی را از نهادهای وابسته به آمریکا و رژیم صهیونیستی دریافت کرده است به واسطه حمایت از اربابانش از اهانت به مقدسات مسلمانان ابایی ندارد.

شادی صدر تا سال 88 در ایران زندگی می‌کرد و یکی از طرفداران اصلاح طلبان بود که در جریان برگزاری نماز جمعه ۲۶ تیر ۸۸ به همراه آشوبگران قصد ایجاد درگیری و اغتشاش داشت که توسط ماموران اطلاعاتی و امنیتی بازداشت شد و چند هفته بعد از آزادی از زندان، به صورت غیرقانونی از ایران خارج و به یک کشور اروپایی پناهنده شد.

وی در کارنامه خود سابقه توهین به مقدسات اسلامی را در روزنامه زن با صاحب امتیازی و مدیر مسئولی فائزه هاشمی از مرداد 1377 تا فروردین 1387 دارد که سرانجام این روزنامه بنابر برخی دلایل مانند درج اخبار سیاسی، نقد حجاب اسلامی و حمایت از فمنیسم، ابتدا در بهمن ۱۳۷۷ به مدت دو هفته و بار دیگر در ۱۷ فروردین ۱۳۷۸ برای همیشه توقیف شد! همچنین در سالهای ابتدایی و میانی دهه 80 همراه با شیرین عبادی، فعالیتهای ضددینی و ضدانقلابی خود را در پوشش فعالیتهای حقوق بشری با امضاکردن کمپین "قانون بی سنگسار" به صورت علنی آغاز کرد.

چندی قبل شادی صدر با انتشار تصویری در فضای مجازی، بار دیگر به یکی از مقدسات اسلامی توهین کرد. در تصویری که توسط شادی صدر در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده بود او را روی یک صندلی با طرح کتیبه‌های عاشورایی نشان می دهد که جام مشروبی نیز در دست دارد.

پاسخ شادی صدر در مواجهه با نظرات اعتراضی کاربران نشان از وادادگی او نسبت به مدرنیته غربی دارد، او نوشته است:  «تقدس‌زدایی از امر مقدس و فروریختن هر  آنچه مقدس است، جوهرۀ مدرنیته است. شوخی با امر مقدس و تابوزدایی هم جزیی از همین روند مدرن شدن جامعه است.»

شادی صدر چهره شناخته شده در سطح جهان نیست که این اقدام توهین آمیز او نیازمند بازتاب جهانی باشد اما دلیلی که وی برای این کار ارائه کرده است، همان اختلاف بین دیدگاه مادی گرایانه مدرنیته غربی با جهان بینی اسلامی را نشان می‌دهد، که لازم بود به آن پرداخته شود.

پاسخ وی به مخالفان این هتک حرمت جا دارد که بار دیگر جهان بینی اسلامی را با مدرنیته مرور کنیم زیرا چالش اسلام با مدرنیته و مدرنیسم یک چالش جهان‌بینانه است. یک اندیشه دینی ناب، وحیانی، کامل، ماندگار و ثابت نمی‌تواند با یک الگوی نظری مادی غیر وحیانی موقت متغیر متکثر و متزلزل سر سازش داشته باشد.

به طور مثال در دیدگاه مدرنیته اصل بر تجربه است در حالیکه هر چند اسلام استفاده از علوم تجربی را بلا اشکال می داند، ولی با پرداختن یک جهان بینی براساس این نوع علوم موافق نیست، زیرا پی ریزی یک جهان بینی براین اساس، علاوه بر قابل تغییر بودن بر پایه گسترش علوم تجربی، مستلزم انکار، تردید یا بی اعتنایی به جهان ماوراء طبیعت و غیب می‌شود.

بر این اساس ایدئولوژی انقلاب اسلامی ایران با الهام از جهان بینی اسلامی، مقدس دانستن شعائر را امری حتمی و واجب می‌داند زیرا ادامه دهنده راه بزرگانی است که قابلیت سرمشق شدن برای جامعه را دارند، شخصیت امام حسین(ع) نمونه مقدسی است که برای تمام نسل‌ها و برای رهایی از استبداد و نظام سلطه الگو است و پیاده کردن تفکری که ماهیتی جز استکبار ستیزی ندارد، ترس مدرنیته گرایان را برانگیخته و باعث چنین اقدامی شده است.

در جهان بینی اسلامی، توجه به شعائر اسلامی نه در قالب تابو(امور غیرعقلانی که برپایه تعصب پذیرفته شده است)، بلکه امور مقدسی که از نظر عقلی پذیرفته شده و در حال گسترش است. امروزه شاهد شکل گیری گفتمان تمدن ایرانی اسلامی هستیم و دور نیست زمانی که رویارویی تمام عیار این دیدگاه با مدرنیته صورت گیرد و در آن زمان است که ماهیت پوچ مدرنیته به شکل واضح خودنمایی خواهد کرد و امثال خودباختگانی چون شادی صدر به خاک مذلت خواهند نشست.

انتهای پیام/ز