آذربایجان غربی با آمار بیکاری 14 درصدی و نزدیک به 170 هزار تحصیل کرده بیکار یکی از بدترین شرایط را طی می کند و برنامه های دولت نیز نتوانسته وضعیت را بهبود بخشد البته باید یادآور شد اگر برنامه ای وجود داشته باشد.
با این حال با توجه به عدم سرمایه گذاری کلان توسط بخش دولتی در این منطقه و همچنین وضعیت خاص آذربایجان غربی و رکود اقتصادی موجود، باید یکی از عوامل افزایش بیکاران باسواد را نیز مورد بررسی قرار داد.
امروزه شاهد آن هستیم که فارغ التحصیلان رشته های دانشگاهی غیرکاربردی که در آذربایجان غربی کارایی چندانی ندارند به صورت گسترده افزایش یافته است و سالانه هزاران نفر به تعداد فارغ التحصیلان دانشگاهی افزوده می شود که هیچ تخصصی ندارند و تنها هدفشان درس خواندن و کسب مدرک به امید پیدا کردن شغلی اداری بوده است.
افرادی که وقتی پای به بازار کار می گذارند تازه به شرایط وخیم جامعه شان از لحاظ کار و بیکاری پی می برند و حسرت سالهایی را می خورند که فرصت سوزی کرده و کاری را نیاموخته اند. حسرتی که به بهای بیکاری چندین ساله شان تمام می شود.
از این رو می بایست در مرحله نخست ابتدا بازار کار آذربایجان غربی نیازسنجی شده و رشته های موردنیاز توسط سازمانها و ادارات متولی ارائه شود تا خانواده هایی که بدون اطلاع از شرایط موجود و تنها به خاطر مدرک دانشگاهی می خواهند فرزندانشان تحصیل کنند با دیدی بازتر و نگرشی فراغ تر و افقی دورتر بیاندیشند و فرزندانشان را راهنمایی کنند.
امروزه مهمترین ناکارآمدی سیستم آموزشی کشور ما و به ویژه در آذربایجان غربی نبود رشته هایی متناسب با بازار کار و پافشاری بر ادامه تحصیل به هر روش، طریق و در هر دانشگاهی با هر هزینه ای است به طوری که با ظهور انواع دانشگاههای پیام نور، آزاد، غیرانتفاعی، علمی کاربردی و مؤسسات مختلف در کوچکترین بخشهای شهرستانها شاهد افزایش تعداد دانشجویان هستیم.
دانشجویانی که بار مالی بر دوش خانواده ها گذاشته و در نهایت نیز به مدت چندین و چندسال به دغدغه جدی خانواده ها تبدیل می شوند و جوانان لیسانس و یا فوق لیسانس 30 سال به بالا در جامعه نیز تصدیقی بر این مقوله است که از سویی باعث بالا رفتن سن ازدواج و دیگر معضلات متعاقب آن می شود.
از این رو برای فائق آمدن بر مشکلات موجود و کاربردی کردن رشته های دانشگاهی و حتی برچیدن و کاهش ظرفیت رشته های دانشگاهی باید تدابیر جدی اندیشیده شده و حتی در دوران تحصیل نیز به صورت اجباری دوره های ویژه فنی و حرفه ای و کارآموزی و دروس کاربردی را گذرانده شود تا جوانانی که فارغ التحصیل می شوند حداقل حرفه ای را بلد بوده و بتوانند در نبود شغل اداری که در آینده نیز نخواهد بود برای خود شغلی فراهم کرده و از این طریق به اقتصاد کشور نیز کمک کنند.
حتی این مورد را در مورد دانشجویان پسر می توان در دوران خدمت سربازی و در هنگام فراغت آنها نیز به کار برد تا باشد جامعه ای با کمترین نرخ بیکاری و وضعیت اقتصادی رو به بهبود را شاهد باشیم چون اکثر آن افرادی که امروزه بیکار هستند دارای مدارک دانشگاهی بوده و به نوعی نیز نمی توانند بعد از سالها تحصیل و گرفتن مدارج بالای تحصیلی در مشاغلی با شأن اجتماعی پایین تر مشغول شوند گرچه کار کردن عیب نیست و هر حرفه ای که روزی حلال از آن درآید شریف و قابل احترام است و در این مورد شکی نیست.
