مسجد اعظم کوچه بیوک استانمان یکی از مساجدی است که صدها بانوی یزدی در آنجا معتکف بودند و با معبود خود به راز و نیاز پرداختند.
زهرا دهقان دختر نوجوان9 سالهای است که برای نخستین بار توفیق شرکت در مراسم اعتکاف را پیدا کرده و از خردسالترین شرکتکنندگان بود وازحال وهوای اعتکاف این گونه گفت: از اینکه در اعتکاف شرکت کردم بسیار خوشحال و احساس شادمانی میکنم، اين لذت را با زبان و شنيدن نميتوان توصیف کرد؛ از این رو باید در این مراسم معنوی حضور یافته تا به شیرینیهای آن دست یابیم.
فاطمه اسلامپور از نوجوان دیگری است که برای سومین سال است که در اين مراسم معنوي شرکت میکند ومعتقد است: مراسم اعتکاف یکی از مهمترین ظرفیتهایی است که میتوان در کنار مبارزه با هواهای نفسانی و اندوختن سرمایه معنوی به نوعی تمرین بندگی کرد و به خداوند تقرب جست.
زهرا سادات حبشی از دیگر معتکفان است که عشق وعلاقه را یکی از دلائل حضورش در این مراسم عرفانی دانست وافزود: اعتکاف در مسجد، براى یک مسلمان، فرصتى است تا براى مدتى از جامعه و مردم منقطع شود و برای خودسازی به درون خود روى آورد.
در میان معتکفین خواهر شهید محمد مهدی قاریان که به همراه دخترش به اعتکاف آمده بود، اظهار کرد: اعتکاف در تصفیه روح و توجه به پروردگار اثر عمیقی داشته و باعث خویشتنداری از گناه، خودشناسی وخداشناسی میشود.
مهدیه محمد آبادی اعتکاف را فرصتی ویژه برای راز و نیاز با خداوند برشمرد وافزود: سعی وکوشش انسان باید به گونهای باشد که خود را در حرم امن الهی ببیند و به اطمینان خاطر و آرامش قلب کافی برسد؛ معتکفین با سبک زندگی اهل بیت (ع) آشنا شده و راههای ارتباط بهتر و مؤثرتر با اهل بیت(ع) را میآموزند.
مرضیه قلعگر که نیز برای نخستین بار توفیق حضور در مراسم معنوی اعتکاف را پیدا کرده است، خاطرنشان کرد: دشمنان با صرف هزینههای هنگفت در حوزه جنگ نرم، جوانان نظام اسلامی را مورد هدف قرار دادهاند که با اجرای هرچه باشکوه تر مراسم معنوی اعتکاف سد محکمی در برابر نقشههای شوم آنها خواهیم ساخت.
ثریا دهقانی گفت: اعتکاف محور خودخواهى در امواج بلند خداگرایى و خدمت به امت اسلامى است؛ همچنین مراسم اعتکاف معجونی شفا بخش و سازندهای است که در کنار مبارزه با هواهای نفسانی به راز ونیاز با خداوند پرداخته میشود.
بی بی خدیجه حسینی از سالمندترین شرکت کنندگان در این مراسم معنوی نیز عنوان کرد: خداوند این توفیق را به بندههای خود داده است تا در این سه روز دوستداشتنی یک خلوت دلنشین داشته باشند؛ فرصتى است تا بندههای مخلص براى مدتى از جامعه و مردم جدا شوند و به راز ونیاز با خالق خود بپردازند.