پدری که در آخرین وداعش، روزی که عازم دفاع از حریم اسلام در سوریه بود ما را به پیروزی اسلام و شکست مستکبران نوید داد.
احمد و برادر کوچکش بهمن بعد از آخرین وداعاشان با پدر قرار گذاشتند تا با پولی که جمع کردند برای روز پدر کادو بگيرند تا آن را تقدیم مهربانترین بابای دنیا کنند.
احمد و بهمن شجاعی دو یادگار اولین شهید مدافع حرم اهل تسنن استان آذربایحان غربی هستند که داوطلبانه به مأموریت مستشاری در سوریه اعزام شد و 18 بهمن ماه سال 94 در درگيری با گروهای تکفیری به خيل شهدای مدافع حرم حضرت زینب سلام الله عليها پيوست.
احمد 16 بهار را پشت سر گذاشته است. به توصيه پدر٬ او این روزها مرد خانه شده است و از مادر و برادر و خواهرش مراقبت میکند.
او میگوید در لحظات تحویل سال نو جای خالی پدر در خانه بخوبی قابل لمس بود هر چند که روز قبلش چند ساعتی را مهمان وی در کنار مزارش بودیم.
احمد از روزی که پدر برای آخرین بار او را در آغوش گرفت و مسئوليت خانه را بر دوش شانه های او قرار داد اینگونه میگوید: مدتها بود که پدر آرام و قرار نداشت و تلاش میکرد برای دفاع از حرم حضرت زینب(س) به سوریه برود. میگفت نباید اجازه بدهيم پای دشمن اسلام و تکفيریها به حرم پاک خواهر امام حسين(ع) باز شود.
پدرم همیشه میگفت من یک بسیجی هستم و برای حفظ اسلام و قران تا آخرین قطره خون از حریم اسلام دفاع کنم.
وی می گوید باور کنید تلخی نبود پدر طی این چند ماه خانه ما را بسیار سرد و بی روح کرده زیرا پدر برای ما همه چيز بود.
احمد در باره خبر شهادت پدرش نیز می گوید: هم حس خوشحالی داشتم و هم غمگين بودم، از اینکه پدر به آرزویش رسيد خوشحال بودم اما نمیتوانستم با دلتنگی ام کنار بيایم، دلم برای دستان گرمش که همیشه دستان کوچک من را با گرمی می فشرد تنگ شده است، هرچند مسئولان سپاه بوکان و مردم عزیز شهرم بعد از اعلام خبر شهادت پدر٬ ما را تنها نگذاشتند که غم بی پدری بیش از بیش ما را در خود فرو برد.
وی که اشک چشمانش را گرفته بود عنوان می کند: در این چند روز گذشته که به روز پدر نزدیک می شویم بيشتر دلتنگ پدر شده ام، دوست داشتم پيش ما بود و من و برادر و خواهرم کادوی مورد علاقه اش را به او هدیه می دادیم.
احمد ادامه می دهد: با دیدن بچه هایی که این روزها در فروشگاههای مختلف شهر مشغول خرید کادو برای پدرانشان هستند دلم بيشتر برای بابا تنگ میشود ولی می دانم اکنون بهترین کادوی که می توانم به پدرم هدیه کنم ادامه راه ایشان از اسلام و انقلاب است.
وی که شهادت پدر در راه اهل بیت را افتخاری بزرگ برای خود و خانوادش می داند می افزاید: نبود پدر غم بسیار سنگینی است که پشت هر انسانی را خم می کند ولی شهادت در راه حفظ اسلام و انقلاب تنها مرهمی است که می تواند این غم را تسکین دهد و به بچه های دیگر که اکنون در کنار پدرشان هستند حسادت نورزم.
احمد در پایان با تبریک روز پدر به همه پدران ایران می گوید: ما به عنوان فرزندان شهید مدافع حرم مردانه و استوار تا پای جان راه پدر شهیدمان را ادامه می دهیم و گوش به فرمان پدرم سيدعلی خواهيم بود.
