به‌گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی، نزدیک به 30 سال قبل عده‌ای از جوانان روستای سمقاور از توابع شهرستان کمیجان استان مرکزی به تهران رفته و آموزش‌های لازم در خصوص این حرفه را فرا گرفتند و دوباره به روستای خود برگشته و ضمن احداث کارگاه، راه برای برای دیگر اهالی نیز بازکردند.
کسب درآمد توسط این جوانان باعث شد تا دیگران نیز از آنان پیروی و این روستا به قطب تولید مبل و منبت استان مرکزی تبدیل شد.
کریمی یکی از صنعتگران در عرصه چوب است که به گفت‌وگو با او نشتسیم و از آغاز فعالیتش تا مشکلات و چالش‌های پیش‌رویش سخن بگوئیم.
رضا کریمی در گفت‌وگو با خبرنگار بسیج استان مرکزی، ضمن بیان سرمایه ابتدایی برای آغاز فعالیت خود در عرصه صنعت چوب اظهار داشت: سرمایه چندانی برای آغاز به کار نداشتم آنچه را اندوخته بودم برای این کار صرف کردم.
وی افزود: از سال 1372 در سن هفده سالگی در عرصه منبت چوب فعالیت می‌کنم و در حال حاضر به همراه برادرم در مغازه مشغول هستیم، ولی با توجه به بازار موجود صرف اقتصادی ندارد که بخواهی کارگر نیز استخدام کنی.
این منبت‌کار صنعت مبلمان سمقاوری در پاسخ به این سوال که اوضاع کار چگونه است تصریح کرد: در حال حاضر که سال جدید شروع شده اوضاع را نمی‌توان پیش‌بینی کرد سال گذشته اوضاع مطلوب نبودولی به هر حا خدا را شاکر هستیم.
کریمی با اشاره به دلایل عمده مشکلات منبت‌کاران گفت: فعالیت دلالان، وضع بد مالی مردم شاید از علل عمده وضع موجود است.
وی افزود: من نیز به خاطر اینکه تنها حرفه موجود در سمقاور منبت‌کاری بود به این فعالیت ورود کردم شاید اگر حرفه دیگری در سمقاور بود به آن رشته گرایش پیدا می‌کردم از سوی دیگر برای اینکه روستا را ترک نکنیم به سراغ این حرفه رفتم.
این منبت‌کار سمقاوری تصریح کرد: با توجه به وضعیت بدی که در بازار منبت ایجاد شده جوانان دیگر تمایلی برای ورود به این عرصه ندارند بر خلاف دوران گذشته که ترجیح می‌دادند در این رشته فعالیت کنند الان درآمد چندانی عاید آنان نمی‌شود که بتوانند زندگی خود را اداره کنند.
کریمی ادامه داد: خودم نیز جوانان روستا را تشویق می‌کنم که تحصیل را ادامه دهند شاید آینده بهتری در انتظارشان باشد، فرزند بزرگ خودم نیز به تحصیل در حوزه مشغول شده تصور می‌کنم کار منبت درآمد زیادی برایشان نخواهد داشت.
وی افزود: کارگر ساده در این حوزه روزانه بیش از 200 هزار ریال درآمد ندارد مگر حرفه‌ای باشد که بتواند بیش از این مبلغ را دریافت کنند، اگرچه این مبلغ برای یک جوانان که زندگی مشترک را شروع نکرده رقم درخور توجهی است اما متاسفانه پول نقدی وجود ندارد که آنان دلگرم باشند بایستی کار کنند و زحمت تلاش خود را پس از گذشت چندماه دریافت کنند چون ما نیز به شکل چکی کار می‌کنیم.
این منبت‌کار سمقاوری در ادامه با اشاره به اینکه مبلمان ساخته شده توسط منبت‌کاران سمقاوری متقاضی زیادی در سایر استان‌ها دارد گفت: در حال حاضر بیشتر مبلمان منبت‌کاری شده به شهرهای اصفهان، شیراز، قم و تهران صادر می‌شود اگرچه در گذشته نیز به سایر کشورها نیز صادرات صورت می‌گرفته است.
کریمی تصریح کرد: در حال حاضر بیشتر محصولات این روستا به استان‌های قم، تهران و اراک صادر می‌شود سعی می‌کنیم به این شهرها ارسال شود چراکه مسیر برای وصول چک‌های دریافتی نزدیک‌تر است و اگر مشکلی پیش آید می‌توان هزینه کمری را صرف کرد.
وی افزود: تنها منبت‌کاری و نجاری است که مانع مهاجرت جوانان روستا شده است خوشبختانه در این مدتی که فعالیت می‌کنم چند جوان را آموزش داده‌ام و اکنون خودشان مستقل شده‌اند.
این منبت‌کار سمقاوری تصریح کرد: اگرچه این حرفه چند سالی است درآمد زیادی را حاصل ما نمی‌کند ولی چاره‌ای نیز کاری از دستمان ساخته نیست یا بایستی به شهرها مهاجرت کنیم یا اینکه حرفه دیگری را فراگیریم که ناچار در این حرفه ماندیم و راضی به رضای خدا هستیم.
کریمی در ادامه گفت: اگر وضع بازار مساعد باشد تولید را افزایش می‌دهیم و به طور قطع کارگر بیشتری را جذب می‌کنیم ولی در حال حاضر بازر کشش ندارد و کمتر کارگر جذب می‌کنیم، در سال‌های گذشته با توجه به صادرات و استقبالی که می‌شد کارگران بیشتری مشغول بودند اما حالا همین تعداد کارگر نیز کاهش یافته است.
وی افزود: خوشبختانه از شهرها یا روستاهای دیگر به سمقاور مهاجرت می‌کنند و روی به این حرفه آورده‌اند حال یا منبت یا نجاری را فرا می‌گیرند.
کریمی خاطرنشان کرد: بیش از سه سال است که اوضاع بازار نامساعد شده است، مشتری کمتر شده و گویا صادرات نیز نداریم که خوب به تبع بازار نیز نامساعد است به طوری که کسانی بوده‌اند که صاحب کارگاه هستند ولی با توجه به شرایط بد اقتصادی تولید را کم کرده یا افرادی که مشغول بوده‌اند به ناچرا به کارهای موقت روی آورده‌اند.
وی با اشاره به ارزوی خود گفت: آرزوی سلامتی دارم به هر حال یک لقمه نان پیدا می‌شود.
انتهای پیام/
