به گزارش خبرگزاری بسیج از اشکذر: از زمانهاي بسيار دور زندگي مردم اشکذر، با صنايع دستي عجين بوده است و تا امروز اين صنايع مورد توجه صنعتگران، هنرمندان و مردم هنرشناس كشور و جهان قرار دارد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از اشکذر: شهرستان اشکذر با موقعيت خا ص آب و هوايي، وضعيت اقتصادي و دور افتادگي از مركز، از علتهاي روي آوردن مردم به صنايع دستي بوده كه اين صنايع از زمان هاي بسيار دور تا به امروز مورد توجه صنعتگران، هنرمندان و مردم هنر شناس كشور و جهان قرار دارد.
گرچه بسياري از اين صنايع به فراموشي سپرده شده و يا درحال حاضر با پيشرفت فن آوري اين صنايع از شكل و فرم اصلي خود خارج شده است، اما بازهم در بازارهاي شهر و كارگاه هاي صنايع دستي مي توان تاريخ گذشته و هنر يزدي ها را مشاهده نمود.
قالي بافي
عمده ترين صنعت دستي اشکذر فرشبافي است. نقشه هاي اصيل فرش يزد به نامهاي هراتي، گل وماهي، سردار جنگل، كرماني و نقوش مشابه است.
امروزه به ندرت شاهد بافتن دارهای قالی در منازل هستیم اما این صنعت هنوز که هنوز است جای خود را در کنج پستوی خانه های قدیمی حفظ کرده و یکی از راه های درآمدزایی بانوان خانه دار به شمار می آید.
زيلو بافي
از ديگر زيراندازهاي معروف این خطه زيلو است، زيلو يكي از مناسب ترين و بادوام ترين كف پوشها، به ويژه براي مناطق كويري است.
قدمت زيلو بافي در استان یزد از قدمت بالایی برخوردار است به طوری که در شهرستان میبد به عنوان مهد زیلوبافی، قدمت آن به دوره پيش از اسلام مي رسد و قديمي ترين زيلو، با قرن ها سابقه ي بافت هم اكنون در مسجد جامع ميبد است.
زيلو از نخ پنبه اي بافته مي شود، در بافت آن طرح ها و نقش هاي شايان توجهي به كار مي رود و رنگها غالبا آبي و سفيد است كه گاهي از قرمز و نارنجي و سبز هم استفاده مي شود.
هم اكنون زيلو هاي مرغوب به نام زيلوي نفتا ل شهرت دارند . در حال حاضر بيشتر توليد زيلو به مصرف كفپوش مساجد و تكايا مي رسد. نقشهاي زيلو به نامهاي پرت توره، زلفك، ركنه دوني ( ركن الدين )، هشت پر كوچك و هشت پر بزرگ، بند رومي و كليد مشهورند.
زيلو غالبا با سفارش قبلي بازرگانان و اشخاص بافته مي شده و در گذشته يكي از اقلام مهم تجارت استان بوده است .
شعر بافي
اين صنعت داراي رشته هاي مختلف است. اساس كار شعربافان دستگاه هاي چوبي است كه به اقتضاي نوع توليد در ابعاد مختلف طراحي وساخته مي شود.
ابتدا زنان خانه دار بر روي اين دستگاهها كار مي كردند و شايد ابتكار اختراعش نيز از آنان باشد، اما در مراحل بعدي كار به صورت كار گاهي و مردانه در آمد.
تا چند سال پيش صداي كار اين دستگاهها، در كوچه هاي پيچ در پيچ يزد به گوش مي رسد و به آن شعر بافي مي گفتند كه طرح كلي آن دستگاهها از دو نورد ، تعدادي پدال ( پوشال ) شانه، ورد، ميل ميلك تشكيل شده كه در هر محل اسامي ويژه خود را دارند.
شعربافی نیز در اقسام گوناگونی چون ترمه، چادر شب، زری، دارایی، پتو، قناویز و .. می باشد.
