یادداشتی بر ایستاده در غبار
ایـسـتـاده در تـاریـخ
حاج احمد در همه ی نماها٬ فراتر از قاب و همچون عنصری پویا در میان تصاویر نه چندان با کیفیت دوربین سوپر۱۶ می درخشد. حاج احمد قهرمانی ست که نه در برابر مردم و نیروهایش٬ بلکه همواره در میان آن ها تصویر می شود. حاج احمد قهرمانی ست٬ ایستاده.
به گزارش سرویس بنیاد فرهنگی روایت خبرگزاری بسیج ، از میان تصاویر دستی که نوار صوت های جاوید الاثر حاج احمد متوسلیان را دسته بندی می کند٬ به عمق تاریخ پرتاب می شویم. تصاویر سیاه و سفیدی از کوچه های محله ی مولوی تهران دهه ی سی٬ زیر صدای خاطره های دوست دوران کودکی احمد…
تیتراژ تاکید می کند که این فیلم بر «صدا» بنا نهاده شده٬ حال این صدا می تواند صدای سخنرانی یا مکالمات بی سیم حاج احمد باشد یا صدای مصاحبه نزدیکان او و ذکر خاطراتش. تصاویر٬ به دعوت این صداهای مستند٬ از دل تاریخ بیرون کشیده شده و در برابر دیدگان ما به حرکت در می آیند.
دوربین نیز٬ با همه توان در خدمت این صداست٬ چنانکه هنگام ذکر خاطرات٬ اگر جزئیات صحنه و حادثه بیان شود٬ دوربین نیز جرات نزدیک شدن به سوژه ها و روایت با نماهای نسبتا بسته تر را به خود می دهد و اگر تنها کلیات صحنه را بداند٬ به نمایی کاملا باز رضایت می دهد. (هرچند در طول فیلم هیچ نمای کاملا بسته ای نداریم و این دوربین مستند٬ اجازه نزدیک شدن بیش از حد به سوژه هایش را ندارد.)
حاج احمد اما٬ چه در نماهای مدیوم و چه در اکستریم لانگ ها٬ شمایل یک قهرمان حقیقی را به خود گرفته. بخشی از این شمایل به واسطه نگاه نافذ بازیگر نقش او٬ بخشی به سبب ابعاد گسترده شخصیتش٬ از صلابت یک فرمانده مقتدر٬ تا مروت یک سردار فاتح در برابر اسیر زخمی ٬ و بخشی که شاید مهم ترین باشد٬ زنده بودن و پویایی تصویر این شخصیت بیرون آمده از دل تاریخ است.
حاج احمد در همه ی نماها٬ فراتر از قاب و همچون عنصری پویا در میان تصاویر نه چندان با کیفیت دوربین سوپر۱۶ می درخشد. حاج احمد قهرمانی ست که نه در برابر مردم و نیروهایش٬ بلکه همواره در میان آن ها تصویر می شود. حاج احمد قهرمانی ست٬ ایستاده.
ایستاده در غبار و آتش و خون جبهه های جنوب٬ ایستاده در میان گل و لای پادگان دوکوهه تا اگر لازم است در آموزش شهید بدهد و در عملیات نه. ایستاده در قلب مردمان کردستان مظلوم و ایستاده در تاریخ٬ فرسنگ ها دور از خانه و وطن. ایستاده در مارون الرأس٬ در حالی که انگشت اشاره خود را به سوی فلسطین اشغالی گرفته است…
تیتراژ تاکید می کند که این فیلم بر «صدا» بنا نهاده شده٬ حال این صدا می تواند صدای سخنرانی یا مکالمات بی سیم حاج احمد باشد یا صدای مصاحبه نزدیکان او و ذکر خاطراتش. تصاویر٬ به دعوت این صداهای مستند٬ از دل تاریخ بیرون کشیده شده و در برابر دیدگان ما به حرکت در می آیند.
دوربین نیز٬ با همه توان در خدمت این صداست٬ چنانکه هنگام ذکر خاطرات٬ اگر جزئیات صحنه و حادثه بیان شود٬ دوربین نیز جرات نزدیک شدن به سوژه ها و روایت با نماهای نسبتا بسته تر را به خود می دهد و اگر تنها کلیات صحنه را بداند٬ به نمایی کاملا باز رضایت می دهد. (هرچند در طول فیلم هیچ نمای کاملا بسته ای نداریم و این دوربین مستند٬ اجازه نزدیک شدن بیش از حد به سوژه هایش را ندارد.)
حاج احمد اما٬ چه در نماهای مدیوم و چه در اکستریم لانگ ها٬ شمایل یک قهرمان حقیقی را به خود گرفته. بخشی از این شمایل به واسطه نگاه نافذ بازیگر نقش او٬ بخشی به سبب ابعاد گسترده شخصیتش٬ از صلابت یک فرمانده مقتدر٬ تا مروت یک سردار فاتح در برابر اسیر زخمی ٬ و بخشی که شاید مهم ترین باشد٬ زنده بودن و پویایی تصویر این شخصیت بیرون آمده از دل تاریخ است.
حاج احمد در همه ی نماها٬ فراتر از قاب و همچون عنصری پویا در میان تصاویر نه چندان با کیفیت دوربین سوپر۱۶ می درخشد. حاج احمد قهرمانی ست که نه در برابر مردم و نیروهایش٬ بلکه همواره در میان آن ها تصویر می شود. حاج احمد قهرمانی ست٬ ایستاده.
ایستاده در غبار و آتش و خون جبهه های جنوب٬ ایستاده در میان گل و لای پادگان دوکوهه تا اگر لازم است در آموزش شهید بدهد و در عملیات نه. ایستاده در قلب مردمان کردستان مظلوم و ایستاده در تاریخ٬ فرسنگ ها دور از خانه و وطن. ایستاده در مارون الرأس٬ در حالی که انگشت اشاره خود را به سوی فلسطین اشغالی گرفته است…
یادداشت : سعید شیرخانی
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
