معاون راهبردی بنیاد خاتم الاوصیاء در یزد:
معاون راهبردی بنیاد خاتم الاوصیاء در هیات انصار ولایت یزد، گفت: هیئت بی‌محتوا، هیئت سکولار است و رسماً پایگاه دشمن اهل بیت(ع) می‌شود. کسی هم که به اسم کار فکری و روشنفکری، تجمع عاشقانه با حس و شور را از ما می‌گیرد، نمی‌فهمد که چه می‌کند. تجمع این دو بال است که توان پرواز را به شیعه داده است.
کد خبر: ۸۶۴۲۳۳۷
|
۰۵ اسفند ۱۳۹۴ - ۱۲:۵۵

به گزارش خبرگزاری بسیج از یزد: استاد حمید رضا مهدوی‌ارفع در دیدار با مسئولین واحدهای هیات انصار ولایت؛ درباره ضرورت پرداختن به کار فرهنگی و همچنین جایگاه استثنایی موکب اهل بیت(ع) در مسیر حق پرداخت.


وی در ابتدا با بیان خاطره‌ای از حضور آخرین سفیر آمریکا در ایران، درباره ترس و اضطراب رضاشاه از رسیدن ماه محرم و موضعی که نسبت به برگزاری مجالس اهل بیت(ع) می‌گرفت، گفت: موکب اهل بیت(ع)، به ویژه محرم در همه مقاطع تاریخ از مراکزی بوده که به دشمنان ضربه می‌زده و می‌زند. آن‌ها می‌دانند که محرم و مجالس اهل بیت(ع)، باعث تزریق دوباره عصاره استکبارستیزی، حق‌طلبی و عدالت‌طلبی در خون مردم است و باعث می‌شود مردم روحیه حماسی بگیرند.

حجت الاسلام مهدوی‌ارفع با بیان تأکیدات امام(ره) در مورد هیاهو و شور و سینه‌زنی‌های محرم، خاطرنشان کرد: امام(ره) می‌دانست که اگر ما اندیشه‌ای بدون روح حماسی و شور و هیاهو داشته باشیم، به همان اندازه که اگر شور بدون شعور داشته ‌باشیم، ضربه می‌خوریم. کسی که می‌گوید این هیاهوها و سروصداها برای چیست و باید به جای این‌ها، کار فکری کنید؛ نمی‌فهمد چه می‌گوید. به تعبیر یکی از علما ما دو برگ برنده داشتیم، یکی از آن‌ها غدیر بود که متوجه نشدیم و از دست دادیم چون گفتیم فقط درباره آن کتاب بنویسیم. اما برگ برنده دیگری که علمای ما، حواسشان به آن بود، امام حسین(ع) است که هم برای آن کتاب‌ها نوشتیم و هم به سر و سینه زدیم.

وی افزود: هیئت بی‌محتوا، هیئت سکولار است و رسماً پایگاه دشمن اهل بیت(ع) می‌شود. کسی هم که به اسم کار فکری و روشنفکری، تجمع عاشقانه با حس و شور را از ما می‌گیرد، نمی‌فهمد که چه می‌کند. تجمع این دو بال است که توان پرواز را به شیعه داده است.

حجت‌الاسلام مهدوی ارفع با بیان اینکه باید پایگاه اهل بیت(ع) را جدی بگیرید، بیان داشت: گریه بر امام حسین(ع) برای تخلیه هیجانات نیست، بلکه اولین نکته آن رسیدن به عمق معرفتی و دومین نکته آن (در حوزه بیرون)، داشتن نگاه سیاسی و بصیرتی است. اگر از این زوایه به هیئت نگاه کنیم، هیئت از سرمایه‌های جدی و اساسی ما خواهد بود. اگر کسی این را بفهمد، نمی‌تواند با هیئت به سستی برخورد کند و دیگر نمی‌گوید وقت ندارم و نمی‌رسم و مطالعه نکردم و... . متأسفانه ما نمی‌دانیم چه چیز گران‌بها و ارزشمندی به دست ما سپرده شده است. توجه داشته باشید که از هر چیزی به هر مقدار که ارزش آن را درک کرده‌اید، بهره می‌گیرید.

این نخبه فرهنگی در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه یکی از پیش‌نیازهای اساسی در دفاع از حق، کار تشکیلاتی، جبهه‌ای و منسجم است، گفت: نگاه تشکیلاتی به هیئت بخش عمده‌ای از مشکلات ما را در حوزه فرهنگی جامعه حل خواهد کرد. به شرط اینکه هیئتی باشد که در سطح تراز انقلاب باشد، یعنی حوزه معرفتی و حوزه احساسی در یک تراز صحیحی حرکت کند.

وی در بیان مشکلاتی که مانع تشکیلات درست اسلامی شود، گفت: اولین مشکل، منیت‌هایی است که لعاب دین گرفته و خیلی خطرناک است و باید این منیّت‌ها را از بین ببریم. دومین مشکل این است که ما نمی‌توانیم بین مأموریت‌های مختلف را جمع کنیم لذا آسان‌ترین راه را انتخاب می‌کنیم و چیزی را که مهم است، رها می کنیم.

حجت‌السلام مهدوی ارفع با اشاره به این نکته مهم که زندگی در این دوره از انقلاب نیازمند درک و پیاده‌کردن مهارت‌های زندگی حرفه‌‌ای است، اظهار کرد: اگر کسی قبل از مرحله بحرانی، زندگی‌اش را خوب مدیریت کند، اهل خانه و دوستان و ... در موقع بحران با عشق و اراده به کمک او می‌آیند و با او همراه می‌شوند. اوج نمونه آن امام حسین(ع) است که با همسر و اهل بیت و خاندانش به جنگ رفت. لذا در این عصر باید زندگی حرفه‌ای انقلابی را یاد بگیریم که زندگی امام عزیز(ره)، حضرت آقا(مدظله‌العالی)، شهید ضابط و... از نمونه‌های آن است.

وی در پایان به بیان چگونگی دستیابی به حیات حرفه‌ای پرداخت و گفت: باید یک زندگی حرفه‌ای برای خودمان تعریف کنیم که در آن همه تکالیف ما اصل است و در کنار هم طوری مهندسی می‌شوند که نه تنها به یکدیگر برخورد نمی‌کنند، بلکه همدیگر را تقویت می‌کنند. یعنی ابتدا اصل را بر روی این امر بگذاریم است که هیچ کار مهمی قابل تعطیل کردن نیست. بعد اگر در موقعیت جهاد فرهنگی باشیم، کم‌کم آن رکن فرهنگی محور قرار گیرد و طوری زندگی خود را مدیریت کنیم که خانواده و ... به دنبال آن بیایند، همانطور که وقتی جنگ نظامی اتفاق افتاد، خانواده‌ها با میل خود فرزندانشان را برای رفتن به جنگ همراهی می‌کردند.

عصر فرهنگ/

ارسال نظرات