شما به عنوان پدر و مادر بايد به نكته ها ي زير توجه كنيد:
- بيشترين سهم درمان بر عهده خود بيمار است سپس خانواده او ، و در نهايت كادر درماني.
- انجام مشاوره و رفتار درماني از ضروريات درمان اين بيماري است.
- ناخن هاي كودك بايد تا حد امكان كوتاه باشد تا تحريك به جويدن آن نشود.
- والدين وقتي ناخن كودك را مي گيرند، بهتر است او را تشويق كلامي كنند.
استفاده از روش تشويق بسيار موثر است ( اگر يك هفته ناخن هايت را نجوي، آخر هفته ميرويم پارك ،رستوران ، سينما )
- به هيچ وجه با استفاده از لاك ناخن درصدد رفع مشكل ناخن جويدن كودك نباشيد چرا كه اين روش نه تنها تاثيري در درمان ندارد بلكه با جويدن ناخن آغشته به لاك، ممكن است كودك مسموم شود.
- چسب زدن به ناخن و بستن انگشتان هم نه تنها به درمان كمك نمي كند بلكه با اين كار امكان تغيير شكل انگشتان وجود دارد در مواردي حتي انجام اين كار براي مدت كوتاه انگشتان را كج مي كند.
- كودك را به دليل ناخن جويدن به خصوص در جمع سرزنش يا تمسخر نكنيد بهتر است در مورد عوارض اين اختلال با كودك در تنهايي صحبت كنيد ترجيحا اين كار بايد به وسيله افرادي غير از والدين، به خصوص درمانگران مطرح شود.
- از آنجا كه اين بيماري به تدريج شكل گرفته براي درمانش بايد حوصله به خرج داد مثلا در ابتدا مي توان به كودك گفت در شروع درمان هفته اول اجازه داري فقط ناخن انگشت كوچكت را بجوي و در هفته دوم ناخن دوم و هفته سوم انگشت اشاره تا به اين ترتيب كودك عادتش را كاملا ترك كند.
- امكان دارد كودك درصورت مواجهه با استرس كوتاه مدت شروع به ناخن جويدن كند كه معمولا تا قبل از دو هفته بر طرف مي شود ولي اگر بعد از دو هفته اين عادت ادامه يافت بايد درمان جدي شود.
تهيه و تنظيم: دايره مشاوره و مددكاري كلانتري 14
