نفوذ دادن دشمنان انقلاب اسلامی در نقاط کلیدی حوزه تعلیم و تربیت، یکی از مهمترین پروژههای فرهنگی دولت آقای روحانی بوده است.
پس از فجایعی چون تصدی سرپرستی وزارت علوم توسط دو تن از شاهکلیدهای فتنهی آمریکایی - صهیونیستی 88 (توفیقی و نجفی) و افتضاح حذف نیروهای حزباللهی از آیندهی هیئت علمی دانشگاههای کشور که رهبری انقلاب آن را مصداق بیقانونی، بیتدبیری و بیاخلاقی خوانده و بر ظلم به دانشجویان بورسیه توسط دولت تاکید ورزیدند، این روزها شاهد سپردن سکان مدیریت گروههای علمی، خصوصا در حوزه حساس علوم انسانی به دست عناصر نااهل و ضدانقلاب هستیم!
به گزارش خبرنگار سرویس اخبار ویژه خبرگزاری بسیج، الهه کولایی که اخیرا همایشی با موضوع زنان اصلاحطلب را با حضور عناصر ضدانقلاب و وابستگان جریان صهیونیستی فتنه 88 در دانشگاه تهران برگزار کرده بود، دستمزد خیانتهای خود به ملت و اسلام و انقلاب را بالاخره از دولت تدبیر و امید گرفت!
در تازهترین دور از تحرکات جریان ضدانقلاب در دانشگاههای کشور، این عضو حزب کودتاگر موسوم به مشارکت که سابقهای سیاه در کینهورزی علیه آرمانهای امام خمینی(ره) و اجرای پروژههای سرویسهای جاسوسی خارجی داشته، با حکم رئیس دانشگاه تهران به عنوان «مدیر گروه آموزشی مطالعات منطقهای» در دانشگاه تهران منصوب شد!
گفتنی است رئیس جدید گروه مطالعات منطقهای دانشگاه تهران در سابقه سیاه خود نمایندگی مجلس ششم و قمهکشی در مقابل ارکان نظام خصوصا شورای نگهبان را درج نموده است.
الهه کولایی، عضو فعال حزب مشارکت را باید به عنوان یکی از طراحان نظری کودتای مخملی و ناکام 88 خواند. وی بهمنماه 1383 سلسله نشستهایی را با عنوان «برنامه اوراسیای مرکزی» در دانشگاه برگزار کرد و محصول آن، مرداد 1384 در کتاب «افسانه انقلابهای رنگی» به چاپ رسید؛ کتابی که بعدها به عنوان مرجعی برای طراحی پروژه «کودتای سبز» در ایران در اختیار ستاد مرکزی اصلاحات قرار گرفت.
جالب اینکه شخص کولایی نیز با عنوان «مسئول بخش بانوان» در این ستاد حاضر شد و از نزدیک اوضاع را زیر نظر گرفت. در همین راستا فیلم مستند یکی از کودتاهای رنگی نیز در ستاد مرکزی عملیات اصلاحطلبان به نمایش درآمد و باهدف به دست آوردن درکی جامعتر از سناریو، مورد بازبینی قرار گرفت. الگویی که کولایی و همکارانش توانستند از انقلابهای رنگی استخراج کنند را میتوان در بندهایی خلاصه کرد که درباره انقلاب اوکراین و در صفحات 114 تا 119 کتاب ذکر شده است.
شاخصههای انقلاب نارنجی:
در این بخش، علاوه بر آنکه بر «نقش غیرقابلانکار» بنیاد «جرج سوروس»، پدر انقلابهای مخملی و نیز دولتها و رسانههای اروپایی تاکید شده، 17 بند نیز به عنوان شاخصههای «سازمان عملیات انقلاب نارنجی» ذکر شده است:
تشکیل کمیته نجات ملی و سازماندهی تظاهرات و مخالفتهای طرفداران یوشچنکو و بهرهگیری از مکانیسم سازمانی سازمانهای غیردولتی.
پیشبینی تدارکات و امکانات همهجانبه از سوی مخالفان برای مبارزه طرفداران آنها حتی اگر ماهها به طول انجامد.
موضعگیری مدام رهبران مخالف مبنی بر استفاده جناح حاکم از تقلب در انتخابات از مدتها قبل از برگزاری انتخابات باهدف دامن زدن به جو بدبینی علیه کاندیدای رقیب و پافشاری بر این امر پس از انتخابات.
استفاده از رنگ شاد نارنجی به عنوان سمبل طرف داری از یوشچنکو که به میزان بسیار زیاد و در اشکال مختلف حداقل به صورت روبان مخالفان بین مردم استفاده شد. نوارهای نارنجی رنگ به عنوان پرچم در دست تظاهرکنندگان، بازوبند، کمربند و حتی بستن نوارها به زانوی پا، دور سر، کیفهای زنانه، آنتن ماشینهای شخصی و حتی به درختان و نردههای خیابانها، در اماکن مختلف تجاری و اداری مهم و خانههای شخصی.
متمرکز کردن بیشتر فعالیتهای تبلیغاتی بر مردم پایتخت و آوردن گروههای بسیاری از اصناف و اقشار مردم شهرها با اتوبوس و قطار به پایتخت و استقرار آنها.
در اختیار گرفتن مرکز پایتخت و بلوکه کردن مراکز حاکمیت به خصوص کاخ ریاست جمهوری، نخستوزیری و وزارتخانهها که در مجموع موجب تعطیلی مراکز مهم تصمیمگیری و فعالیت سیاسی کشور گردید.
بهرهگیری از اینترنت (استقبال شدید جوانان از اینترنت و کافی نت-های متعدد، نقش زیادی در بسیج فعالان جوان به جنبش نارنجی داشت)
تلاش برای جذب برخی گروهها، احزاب و نیز شخصیتهای بانفوذ میانه رو به سمت مخالفان.
قانونی نمودن حرکتهای اعتراضآمیز با گرفتن مجوز برای برخی اقدامات و تجمعات.
ارائه چهرهای دموکراتیک از رهبران اپوزیسیون.
بزرگنمایی نقاط ضعف و سوابق منفی نامزد جناح حاکم نزد افکار عمومی.
نظارت و کنترل دقیق بر عملکرد نیروهای خود (مخالفان) در قالب مدیریت پنهان به منظور جلوگیری از بروز خشونت و بهرهبرداری احتمالی جناح حاکم برای دست زدن به اقدامات مقابلهجویانه و سرکوب حرکت آنها.
استفاده از مذهب (کلیسای کیف) در جهت جلب حمایت مردم از یوشچنکو.
جلب احساسات نیروهای گارد حفاظتی و پلیس مقابل مراکز مهمی مانند کاخ ریاست جمهوری، نخستوزیری و... با دادن گل (یوشچنکو در چند سخنرانی خود از نیروهای نظامی و انتظامی خواست در مقابل مردم قرار نگیرند و به انقلابیون ملحق شوند(
طرح خواستههای بلندپروازانه و بلوف گونه از حکومت مانند برکناری دولت یانوکوویچ و اعلام ریاست جمهوری یوشچنکو، اظهارات تهدید گونه توسط جناح تندرو و مخالفان.
ادعاهایی مبنی بر مشکلات ناشی از تحریم و کاهش مناسبات غرب و آمریکا علیه اوکراین در صورت پیروزی یانوکوویچ.
پیوستن برخی مقامات امنیتی، دانشجویان و پلیس به طرفداران «یوشچنکو.»