يادداشت/
معاون وزير ورزش به واقعيتي اشاره و تأكيد مي‌كند كه سال‌هاست گريبان فوتبال را گرفته است؛ واقعيتي كه جامعه فوتبال را به فساد كشيده و گريزي از آن نيست، مگر اينكه دست مديران ناسالم از فوتبال كوتاه شود.
به گزارش خبرگزاري بسیج، صحبت‌هاي سجادي، معاون وزير ورزش و جوانان در خصوص ناسالم بودن مديريت در فوتبال قابل تأمل بود؛ مسئله تلخي كه سال‌هاست فوتبال با آن دست به گريبان است. بحث فساد در فوتبال يا ناكامي‌ها كه به ميان مي‌آيد، انگشت اتهام همواره به سوي بازيكنان گرفته مي‌شود و همه كاسه كوزه‌ها سر آنها شكسته مي‌شود. بازيكنان ميلياردي كه در طول سال‌هاي گذشته به جرئت مي‌توان گفت هيچ يك از آنها به اندازه دريافتي‌شان از فوتبال بازده مثبت نداشته‌اند، اما تنها مقصران اين ماجرا نيستند. هرچند همواره آنها به عنوان مقصران اصلي شناخته و توبيخ مي‌شوند، اما در واقع مقصران اصلي اشخاص ديگري هستند كه خود را پشت فوتباليست‌ها پنهان مي‌كنند تا مورد اصابت تركش منتقدان قرار نگيرند. برچيدن فساد در فوتبال كار چندان سختي نيست، به شرط آنكه دست آن بالادستي‌ها همه در يك كاسه نباشد و مديريتي سالم حاكم باشد، اما همانطور كه معاون وزير ورزش و جوانان اعتراف مي‌كند، مديريت فوتبال سالم نيست. البته اين مسئله تنها به حوزه فوتبال برنمي‌گردد و مديريت كلان ورزش را نيز شامل مي‌شود، اما در فوتبال بيش از ساير رشته‌ها ديده مي‌شود. شايد چون گردش مالي در اين رشته بيش از ديگر رشته‌هاست. فوتباليست‌ها همواره متهمان اصلي هستند. در حالي‌كه آنها را سال‌ها قبل و پيش از آنكه مزه پول‌هاي ميلياردي زير دندانشان برود مي‌شد سر جاي خود نشاند، اگر مديران اين حوزه خود هم‌پياله فوتبالي‌ها نبودند. بساط فساد در فوتبال را مي‌شد همان روزي كه قانون پيش پا افتاده سقف قرارداد بدون بسترسازي لازم وضع شد، برچيد اگر فوتبال مديريتي سالم داشت، اما مديران فوتبال كه دستشان با دلال‌ها در يك كاسه بود، مثل هميشه به بي‌راهه رفتند و از راه‌هاي ديگر وارد شدند تا نه‌تنها كمر اين قانون نوپا شكسته شود، كه ديگر هيچ قانوني نتواند سير صعودي قرارداد بازيكنان را كنترل كند؛ چراكه بخش اعظمي از اين گردش مالي به جيب خود مديران مي‌رفت و سد بستن برابر اين هزينه‌ها به معناي كاهش دريافتي مديران بود. كنار گذاشتن بازيكنان زياده‌خواه كار سختي نبود اگر همه چند مدير حاضر در ليگ برتر دست به دست هم مي‌دادند. همبستگي كه مي‌توانست يكبار براي هميشه پرونده اين ناهنجاري را در فوتبال ببندد، اما اين اتفاق رخ نداد چون مديريت در فوتبال سالم نبود و مديراني هم كه سالم بودند به تنهايي نمي‌توانستند كاري از پيش ببرند، وقتي دست رد زدن آنها بر سينه بازيكنان زياده‌خواه، راه را براي ديگران باز مي‌كرد تا با اندكي پيشنهاد بالاتر، به هدف خود برسند.
در واقع مقصران اصلي را بايد از ميان نفراتي يافت كه خود دايه مهربان‌تر از مادر هستند و همواره فرياد عدالتخواهي و شعارهايشان براي مبارزه با فساد گوش فلك را كر مي‌كند، اما در عمل متهمان اصلي هستند كه خود را پشت فوتباليست‌ها پنهان مي‌كنند تا نقش اصلي‌شان در اين چرخه كمتر به چشم بيايد. مديراني كه شايد يك نه گفتن ساده آنها بتواند اين ناهنجاري كمرشكن را از جامعه فوتبال و سپس ورزش برچيند، اما توان گفتن همين يك كلمه ساده را ندارند. شايد چون دست آنها نيز در همان كاسه‌اي است كه بايد شكسته شود! سجادي امروز به واقعيت تلخي اشاره مي‌كند. به اينكه مديريت فوتبال سالم نيست. مهم نيست كه او امروز به واسطه اختلاف‌نظري كه وزارت ورزش با فدراسيون فوتبال دارد به اين مسئله اشاره و روي آن زوم مي‌كند. مهم اين است كه معاون وزير ورزش به واقعيتي اشاره و تأكيد مي‌كند كه سال‌هاست گريبان فوتبال را گرفته است؛ واقعيتي كه جامعه فوتبال را به فساد كشيده و گريزي از آن نيست، مگر اينكه دست مديران ناسالم از فوتبال كوتاه شود.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
