خبرگزاری بسیج: معلولیت محدودیت نیست، این جمله را بارها شنیده‌ایم، بارها با معلولانی مواجه شده‌ایم که با داشتن معلولیت‌ کارهایی انجام داده اند که شاید افراد سالم از انجام آن ناتوان بوده و هستند.
کد خبر: ۸۶۰۱۱۳۸
|
۰۷ آذر ۱۳۹۴ - ۱۰:۰۶
جوانی که عاشق سربازی است


به گزارش خبرنگار استان تهران خبرگزاری بسیج؛معلولیت محدودیت نیست، این جمله را بارها شنیده‌ایم، بارها با معلولانی مواجه شده‌ایم که با داشتن معلولیت‌ کارهایی انجام داده اند که شاید افراد سالم از انجام آن ناتوان بوده و هستند. با این وجود معلولانی نیز وجود دارند که هرگز به چشم نیامده‌اند؛‌افرادی که شاید از نظر ما معمول تلقی شوند. اما جالب اینجاست که بدانیم آنان قهرمانان زندگی خود هستند و هدفشان از تلاش جابجایی رکورد خود و نه شکست رکورد دیگران است!
علی‌رضا فیضی، یکی از همین افراد است؛ او با داشتن مشکلات فراوان نظیر معلولیت جسمی و ذهنی، دست و پنجه نرم کردن با فقر و از دست دادن پدر، هنوز چون سرو، سر پا ایستاده است و با مشکلات زندگی مبارزه می کند.

او حالا علاوه بر اینکه گلیم خود را به خوبی از آب بیرون می‌کشد، سرپرستی خانواده خود را نیز بر عهده دارد.

*به دنبال گمشده 

نامش را نمی‌دانستم ، اما به دنبالش بودم؛‌در ادارات و شهرداری‌ها سراغش را می‌گرفتم، به دنبال جوانی بودم که می‌گفتند در ادارات و ارگان‌های دولتی کفاشی می‌کند...

برایم مهم بود بدانم که یک جوان با داشتن معلولیت جسمی و ذهنی چگونه می تواند سرپرست یک خانواده باشد و خرج و مخارج آن ها را تامین کند،‌در حالی که بسیاری از جوانان به ظاهر سالم امروزی، از بار این مسئولیت شانه خالی می‌کنند.

*دیدار با ناتوان توانمند

بالاخره پیدایش کردم، طبقه دوم یکی از ساختمان‌های شهرداری ؛ او شبیه هیچ کس نبود، مگر یک قهرمان!

می‌گوید 23 ساله‌ام، اما وقتی لب به سخن باز می کرد، گویی بزرگتر از آن می‌نمود.

این با جنس مصاحبه فرق می کرد، من با جوان 23 ساله‌ای صحبت می کردم که جوان نشده پیر شده بود، درست مثل غوره‌ای که انگور نشده مویز شده باشد.


*کوله پشتی

متولد شهریور 72 هستم، نوزاد که بودم به علت بماری یرقان (زردی حاد) و عدم رسیدگی به موقع بخشی از مغزم آسیب دید و به همین دلیل دچار مصدومیت شدم.

علیرضا این را گفت و ادامه داد: این تنها مشکلم نبود. 3 سال پس از تولدم، پدر از دنیا رفت و طعم تلخ یتیمی هم به معلولیت اضافه شد.

علیرضا که می‌دید مادرش نمی تواند به تنهایی از پس مخارج خانواده برآید آستین همت را بالا زد و از همان اوایل کودکی همزمان با تحصیل در مدرسه استثنایی به کار کفاشی و آموختن این حرفه پرداخت.

او که حالا تمام ابزارهای کفاشی‌اش در یک کوله پشتی خلاصه می‌شود، با اشاره به کوله کنار صندلی‌اش ، می گوید: این تنها سرمایه من است، ابزارهای کفاشی را در این کوله  پشتی می گذارم و به ادارات می‌روم، کفش کارمندان را واکس می زنم و اگر هم کفشی نیاز به تعمیر داشت آن را تعمیر می‌کنم.

*صداهای بلند، گوش‌های کم‌شنوا

علیرضا با دل پری از نحوه برخورد کارفرمایان با خود و همنوعانش می گوید: کارفرمایان با سوء استفاده از شرایط خاص ما حقوق کمی پرداخت می‌کنند، به طور مثال به من پیشنهاد کاری با حقوق 300 یا 400 هزار تومان می دهند.

با کمی تامل به آنچه علیرضا می‌گوید و توجه به مشکلات و واقعیت‌های جامعه ، به سختی می‌توان تصور کرد که چگونه فردی با شرایط او می تواند با درآمدی ماهیانه 300 یا 400 هزار تومانی و شاید کمک ناچیز 53 هزار تومانی بهزیستی ، هم نیازهای خود را برآورده کند و هم کمک خرجی برای خانواده باشد.

او که به ادارات مختلف مراجعه کرده و جواب درستی از آنها نگرفته، در این باره می‌گوید: من بارها به مسئولان شهری و بهزیستی نامه نوشته و به ادارات مختلف مراجعه کرده و شرایط سخت زندگی خود و خانواده‌ام را برای آنها بازگو کرده‌ام، اما آنها فقط می گویند رسیدگی می‌کنیم اما در عمل هیچ کار مفیدی انجام نمی دهند.

*می خواهم سرباز شوم

برخی جوانان هنگام رسیدن به سن خدمت ، می‌خواهند با استفاده از معافیت‌های مختلف از رفتن به این دوره دو ساله و خدمت مقدس، شانه خالی کنند، اما علیرضا بر خلاف جوانان سالم با وجود معلولیت خواهان رفتن به خدمت سربازی است!

او نمی‌خواهد معافیت پزشکی بگیرد، چرا که معتقد است، گرفتن این نوع معافیت، یعنی خاموش شدن کور سوی امید به استخدام .

*امید من به خداست

کلید واژه موفقیت علیرضا یک کلمه است.

علیرضا، این جوان موفق می‌گوید: معرف شرط لازم برای استخدام است و من هیچ کسی را جز خدا ندارم و تنها معرف من اوست.

* فرمانده حوزه 357 حضرت ولیعصر (عج)ناحیه حضرت عبدالعظیم(ع)

فرمانده حوزه 357 حضرت ولی عصر(عج) علی رضا را جوانی مستعد و دارای انگیزه دانست و گفت: این حوزه تلاش خود را انجام داد تا بتواند کاری برای رضا پیدا کند که متاسفانه با بی مهری مسئولان مواجه شد.

حیدری افزود: معلولانی را دیده‌ایم که علی‌رغم نارسایی‌های ذهنی و جسمی، در زمینه‌های اجتماعی، علمی، ورزشی و فرهنگی افتخارات بزرگی برای کشور به دست آورده‌اند. اختراعات فراوانی ثبت کرده یا مقاله‌های متعددی در نشریات خارجی به چاپ رسانده‌اند و یا حتی در رقابت‌های پارالمپیک ، رکوردهای جهانی را جا‌به‌جا کرده‌اند.
ارسال نظرات