باشگاه‌هاي فوتبال دولتي بدون هيچ نظارتي پول بيت‌المال را براي خريدن بازيكنان بي‌كيفيت داخلي و خارجي به باد فنا مي‌دهند. جالب اينكه نه فدراسيون و نه نهادهاي نظارتي نيز واكنشي به اين مسئله نشان نمي‌دهند.
به گزارش خبرگزاري بسیج، فوتبال ايران بي‌دروپيكر است، اختاپوس‌ها به تار و پود آن رخنه كرده‌اند و ريخت و پاش‌هاي اين رشته هر فصل بيشتر از قبل مي‌شود. باشگاه‌هاي دولتي بدون هيچ نظارتي پول بيت‌المال را براي خريدن بازيكنان بي‌كيفيت داخلي و خارجي به باد فنا مي‌دهند. جالب اينكه نه فدراسيون و نه نهادهاي نظارتي نيز واكنشي به اين مسئله نشان نمي‌دهند. جدايي توافقي بازيكن برزيلي استقلال تنها يكي از نمونه‌هاي آتش زدن به بودجه دولتي است. اين خبر بدون هيچ توضيحي روي سايت باشگاه رفته و گويا مسئولان استقلال خودشان خوب مي‌دانند كه باز هم ضرري ميليوني روي دست وزارت گذاشته‌اند. ريوالدو دسوزا اهل برزيل بود و او هم مثل خيلي‌هاي ديگر توسط يك دلال سر از ايران درآورد. منتها واسطه او هم همانند ديگر واسطه‌ها حرفه‌اي‌تر از اين حرف‌ها بود كه سر خودش و بازيكنش كلاه برود؛ بازيكني كه در مجموع يك بازي كامل هم براي آبي‌ها انجام نداد و بدون آنكه غرامتي به استقلال بدهد، قراردادش را فسخ كرد و رفت! به همين راحتي. ريوالدو نه‌تنها چند هفته‌اي در تمرينات غيبت غيرموجه داشت بلكه 80 هزار دلار ناقابل هم به جيب زد و رفت. در اين بين مديران استقلال اصلاً به روي مبارك نمي‌آورند و اين روزها علاقه‌اي به توضيح دادن در اين باره از خود نشان نمي‌دهند. پروپيچ هم 950 ميليون تومان قرارداد بسته اما به هيچ وجه نتوانسته به اندازه قرارداد نجومي‌اش براي آبي‌ها مفيد باشد. مگويان نيز قرارداد 690 ميليوني ثبت كرده اما درست مثل ريوالدو خيال رفتن به سرش زده است. جاسم كرار يك ميليارد و 200 ميليوني هم كه معرف حضور همه هست.
متأسفانه ساير تيم‌ها هم وضعيتي بهتر از استقلال ندارند. تراكتورسازي كه تا به اينجاي كار نتايج ضعيفي كسب كرده براي خريد يك بازيكن خارجي و يك بازيكن داخلي 2 ميليارد تومان هزينه كرده است. حال آنكه مهرداد بايرامي به‌رغم قرارداد نجومي‌اش يك بار هم پايش به گلزني باز نشده و حمزه يونس نيز تنها يك گل زده آن هم در جام حذفي و در ليگ برتر وتاكنون هيچ كمكي به تبريزي‌ها نكرده است. با اين وجود از هر جريمه‌اي معاف هستند.
مديران باشگاه‌هاي دولتي طوري خود را به بي‌خيالي زده‌اند كه انگار براي به دست آوردن بودجه تيم‌هاي خود عرق ريخته و تلاش كرده‌اند؛ در صورتي بيشتر باشگاه‌هاي ليگ برتري فوتبال ايران همچنان دست‌شان در جيب دولت است. در اين بين سرخابي‌ها بيش از سايرين محتاج بودجه دولتي هستند. اما به‌رغم اينكه با بحران بي‌پولي دست و پنجه نرم مي‌كنند بدون كوچك‌ترين برنامه‌ريزي و دقتي بازيكنان بي‌كيفيت را در اختيار مي‌گيرند. در چند سال گذشته اين معضل بارها گريبانگير استقلال و پرسپوليس شده است. مهم‌تر از همه اينكه دلالان اين خارجي‌هاي بي‌كيفيت از مديران ورزشي ما بيشتر به قوانين عقد قرارداد آگاه هستند. تا جايي كه تمامي آنها در قراردادهاي خود بندهايي را مي‌گنجانند كه مربيان و مديران عامل نتوانند از گل نازك‌تر به آنها بگويند.
از طرفي هر زماني كه اراده كنند بليت برگشت مي‌گيرند و به بهانه‌هاي واهي قراردادشان را فسخ مي‌كنند؛ نه جريمه‌اي مي‌دهند و نه توضيحي. تازه تيم‌هاي ايراني بايد خيلي خوش‌شانس باشند كه خارجي‌هايشان به فيفا شكايت نكنند و مجبور به پرداخت چند 100 هزار دلار جريمه نشوند.
در فوتبال بي‌سروساماني كه رئيس آن وجود فساد در آن را رد مي‌كند، جاي نهادهاي نظارتي واقعاً خالي است. در صورتي كه براي به خدمت گرفتن بازيكنان خارجي ضابطه‌اي در نظر گرفته شود و همه باشگاه‌ها قبل از ثبت قرارداد مجبور به شفاف‌سازي شوند، قطعاً مديران فوتبالي ارزش بيشتري براي پول مردم قائل مي‌شوند.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
