به گزارش بسیج، حبیب‌الله صادقی از نقاشان پیشکسوت انقلاب و دفاع مقدس است که آثار متعددی از واقعه 17 شهریور را بر روی بوم خلق کرده است؛ بخشی از این آثار در ما‌ههای نخست پیروزی انقلاب اسلامی در دانشگاه تهران به نمایش گذاشته شد و بخشی دیگر از طراحی‌های وی در کتاب «10 سال نقاشان انقلاب» به چاپ رسیده است.
اثری از حبیب الله صادقی
این نقاش پیشکسوت یکی از شاهدان واقعه جمعه سیاه است که آن روز را این گونه روایت می‌کند:
16 شهریور سال 57 به همراه پدر و مادر و خواهر و برادران در مشهد مقدس بودیم؛ روز 17 شهریور حکومت نظامی اعلام شده بود؛ ساعت 6 صبح روز 17 شهریور به تهران رسیدیم، وسایل و چمدان‌ها را در منزل گذاشتیم و راهی محل اجتماع مردم شدیم.
اثری از حبیب الله صادقی
آن موقع من 18 ساله بودم؛ صف مقدم زنان بودند؛ مادرم به همراه 3 خواهرم در صف حضور داشتند؛ من و پدرم و برادرانم هم در صف دوم ایستادیم.
موقعی که وارد جمعیت شدیم، آن قدر فشار جمعیت زیاد بود که تا ساعت 9 شب هیچ کدام از اعضای خانواده همدیگر را ندیدیم؛ من در بین جمعیت و در حین هجوم گارد رژیم پهلوی زمین خوردم و دستم شکست؛ دست و پای برادرانم هم زخمی شده بود.
عکس معروف ایستادن سربازان مقابل کارخانه، از زوایای ساده آن صحنه است؛ شلیک گلوله از طرف هلیکوپترها و پشت‌بامها به سمت مردم زاویه دیگری است. آن روز برای اولین بار بود که صدای گلوله و ضجه و ناله‌های مردم را می‌شنیدم. مجموعه دود و آتش فضای عجیبی ایجاد کرده بود.
آن روز من روبروی سینما بودم که آن محل به رگبار بستند. شاهد بودم که نزدیک به 10 نفر مورد اصابت گلوله قرار گرفتند. یکی دو نفر کشته شدند من با دست شکسته زیر دست و پای آنها به جوی آب افتادم. موقعی که آنها جان می‌سپردند، من صدای نفس‌های آخر که همراه خِس خِس بود را می‌شنیدم، آن موقع تمام لباس‌هایم خونی شده بود.
17 شهریور روز عجیبی بود، شجاعت مردم در آن روز ستودنی است و قلم هم از نوشتن و به تصویر کشیدن عظمت آن عاجز. هنوز هم یادآوری آن لحظات در من دلهره ایجاد می‌کند و حسرت می‌کشم که این در این رابطه تعداد نقاشی‌هایم کم است.
ما که روزهای انقلاب را دیده‌ایم و پیشگامان این حوادث بودیم باید سریع آن خاطرات را ثبت و ضبط کنیم و باید صداقت مردم را با کیفیت آرمانی و عاشقانه و دفاع از دین و قرآن را به تصویر کشید.
