به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از قم، دختر شهید بزرگوار سید مجتبی صالحی میگوید: آخرین روزهای سال 62بود که خبر شهادت پدرم به ما رسید. بعد از یک هفته عزاداری, مادرم با بستگانش برای برگزاری مراسم یاد بود به زادگاه پدرم , خوانسار رفتند. من هم بعد از هفت روز برای اولین بار به مدرسه رفتم. همان روز برنامه امتحانی ثلث دوم را به ما دادند و...
دختر شهید بزرگوار سید مجتبی صالحی میگوید: آخرین روزهای سال 62بود که خبر شهادت پدرم به ما رسید. بعد از یک هفته عزاداری, مادرم با بستگانش برای برگزاری مراسم یاد بود به زادگاه پدرم , خوانسار رفتند. من هم بعد از هفت روز برای اولین بار به مدرسه رفتم.همان روز برنامه امتحانی ثلث دوم را به ما دادند و گفتند: والدین باید امضاء کنند. آن شب با خاطری غمگین و چشمانی اشک آلود و با این فکر که چه کسی باید کارنامه مرا امضاء کند به خواب رفتم. پدرم را در خواب دیدم که مثل همیشه خندان و پر نشاط بود . بعد از کمی صحبت به من گفت زهرا آن کارنامه را بیاور تا امضاءکنم. گفتم کدام کارنامه؟ گفت: همان کارنامه ای که امروز در مدرسه به تودادند.کارنامه را آوردم اما هر خودکاری که بر می داشتم تا به پدرم بدهم قرمز بود.چون می دانستم پدرم با خودکار قرمز امضاء نمیکند.بالاخره یک خودکار آبی پیدا کردم و دادم پدرم و او شروع کرد به نوشتن.فردا صبح که برای رفتن به مدرسه آماده می شدماز خواب دیشب چیزی یادم نبود. اما وقتی داشتم وسایلم را مرتب می کردم.
ناگهان چشمم به آن کارنامه افتاد. باورم نمی شد. اما حقیقت داشت. در ستون ملاحظات کارنامه دست خط پدرم بود که با رنگ قرمز نوشته بود((این جانب نظارت دارم سید مجتبی صالحی)) وامضاء کرده بود.
لازم به ذکر است کتاب زندگینامه شهید حجت الاسلام سید مجتبی صالحی خوانساری به همت حوزه 6 بسیج خواهران ناحیه امام حسین(ع) در حال تدوین است.
