به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج خراسان جنوبی، اردیبهشت ماه 1376 یاد‌آور خاطرات تلخ فراوانی برای مردم شهرستان زیرکوه است، زلزله‌ای مهیب که بیش از 2 هزار کشته بر جای گذاشت و بعضی از روستاهای زیرکوه را تا مرز 100 درصد تخریب کرد.
آن روزها فاطمه عرب در حدود 50 و اندی سال سن داشت و هنوز مشکلات زندگی قامت تنومندش را نتوانسته بود خمیده کند.
شاید بیستم اردیبهشت 76 که خانه بی‌بی فاطمه در کنار دیگر خانه‌ها به تلی از خاک تبدیل شده بود، هیچوقت فکرش را نمی‌کرد که بعد از گذشت 19 سال از این حادثه هولناک مجددا صاحب سرپناه شود، سرپناهی که متعلق به خودش است.
وارد روستای گمنج میشویم، روستایی کوهستانی در فاصله 50 کیلومتری مرکز شهرستان زیرکوه، آثار محرومیت در جای جای روستا به چشم میخورد و درختان پرشمار آلو که تازیانه بیرحم گرما و خشکسالی برگهایشان را پژمرده است.
سراغ بی‌بی فاطمه را از اهالی روستا میگیریم، که به همت جهادگران اردوی جهادی بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور بیرجند چند به این روستا آمده بودند تا در ساخت سرپناهی برای بی بی فاطمه بسازند باشد که خانه آخرت این جهادگران آباد باشد.
آدرسی را اهالی محل به ما میدهند و در آنجا پیره زنی را میبینم که با قامت خمیده و درحالی که سپند دود می‌کند به سمت محلی که گروه جهادی در حال کار هستند میرود.
با او همراه میشویم، نامش فاطمه است و بچهها او را بی‌بی فاطمه صدا میزنند، اگر چه هفتاد بهار از عمرش میگذرد و مشکلات زندگی قامتش را خمیده است اما به قول خودش هنوز پیر نشده است و به زندگی در سالهای آینده بسیار امیدوار است.
بی‌بی فاطمه که حالا از ساختن خانه خود به دست جوانان اردوی جهادی بسیار شادمان است، میگوید: کار خاصی از دستم ساخته نیست و فقط تنها کاری که میتوانم انجام دهم این است که برای این جوانان دعا کنم و با دود کردن اسپند در کنارشان باشم.
او ادامه میدهد: چند سالی در خانه دخترم زندگی میکردم ولی مدتی است آنها به بیرجند مهاجرت کردهاند و من به خاطر کارهای کشاورزی مجبور به ماندن در روستا شدهام و در این مدت در اتاقی کوچک که مربوط به یکی از اهالی است زندگی میکردم.
بی بی فاطمه سالها در دخمه ای کوچک زندگی کرده است
همراه بی‌بی فاطمه سری به محل زندگیش میزنیم، دخمهای کوچک که قرار بوده است به عنوان حمام یک منزل استفاده شود حالا تنها سرپناه بی‌بی فاطمه است، همه وسایلش را در این دخمه کوچک که مساحتش به 6 متر هم نمیرسد گنجانده است.
آرام و بیصدا گوشه اتاقش مینشیند، احساسش را میپرسم، اشک از چشمانش جاری می‌شود، میگوید: 8 سال است که قصد دارم خانهام را بسازم و مدتی هم در آنجا کار کرده‌ام، با لهجه زیبای محلی میگوید برای دانه دانه آجری که کار گذاشته اشک ریختهام، اما هرگز قادر به ساختنش نشدم.
دستانش را به دعا بلند می‌کند و اول برای سران مملکت دعا می‌کند، دعای سلامتی و طول عمر، اما دومین دعای بی‌بی فاطمه برای جوانان برومندی است که حالا برایش سرپناه میسازند.
صحبتهایمان با بی‌بی تمام شدنی نیست و همراه وی به محلی میرویم که جوانان مشغول کار و تلاش هستند.
روحالله حسنی مسئول این گروه 10 نفره نیز در گفتگو با خبرنگار بسیج اظهار کرد: برای شناسایی و آغاز طرح به روستای گمنج آمده بودیم، دیوارهای آجری خانهای را مشاهده کردیم که در حدود یک متر ارتفاع داشت و داخل آن چادری نصب شده بود.
وی ادامه داد: وقتی وارد این محوطه شدیم بی‌بی فاطمه را مشاهده کردیم که در داخل این چادر تنها و با کمترین امکانات ممکن زندگی میکرد و از آنجا که وی سرپرست خانوار و از مددجویان زیر پوشش کمیته امداد است بر آن شدیم تا ساخت منزل بی‌بی را به پایان برسانیم.
پای صحبت جوانهای گروه که مینشستم چیزی که به عینه دیده میشد روحیه بالایی بود که بچهها از دعاهای خالصانه بی‌بی گرفته بودند و با اشتیاق خاصی مشغول به کار و تلاش بودند.
مرتضی مدرسی یکی از بچههای گروه نیز گفت: برای نخستینبار است در اردوی جهادی شرکت کرده‌ام اما وقتی صفا و صمیمیت را در چهره مردم روستا مشاهده کردم از اینکه باری از روی دوش این مردم بردارم به خودم می‌بالم و آرزویم این است که هر سال در این اردوها شرکت کنم.
منزل بی‌بی فاطمه تکمیل خواهد شد
علی قاسمی مسئول بسیج دانشجویی خراسان جنوبی با حضور در جمع دانشجویان اردوی جهادی در روستای گمنج وقتی از نزدیک با وضعیت زندگی بی‌بی فاطمه آشنا شد، اظهار داشت: سعی بر این داریم بعد از پایان این اردوی جهادی به اتفاق اساتید دانشگاه و جمعی از مدیران در یک اردوی جهادی دیگر عملیات ساختمانی منزل بی‌بی فاطمه را تکمیل نموده و به ایشان تحویل دهیم.
حالا نگاه بی‌بی فاطمه به دستان توانای جوانانی است که از پشت میز و صندلی دانشگاه بلند شده و به قول خودشان آمده اند بسازند تا ساخته شوند.
