مهناز فتاحی: مقام معظم رهبری حجت را بر من تمام كردند

وی ادامه داد: برای اثر بعدی به دنبال این بودم كه اثری از منطقه خودم انجام دهم و هر موقع كه از كنار تندیس فرنگیس كه در پارك شیرین كرمانشاه قرار دارد می گذشتم، این سوژه مرتب به ذهنم می آمد كه به سراغ این خانم بروم و خاطراتش را بنویسم.

فرنگیس حیدرپور علاقه ای به ثبت خاطراتش نداشت

فتاحی با بیان اینكه برای نگارش خاطرات خانم «فرنگیس حیدرپور» به اداره حفظ و نشر آثار دفاع مقدس كرمانشاه رفتم و سراغ او را گرفتم، گفت: آن‌ها گفتند او در یكی از روستاهای گیلان‌غرب زندگی می كند. پس از تحقیقات اولیه متوجه شدم تا به حال كتابی از ایشان نوشته نشده است. اما فهمیدم كه مصاحبه های زیادی از او گرفته شده و ایشان به قدری خاطرات ساده تعریف كرده كه زیاد علاقه ندارد خاطراتش را روایت كند.

این نویسنده و پژوهشگر خاطرنشان كرد: وقتی به سراغش رفتم همین گونه بود و علاقه ای به بیان خاطراتش نداشت و می گفت كار خاصی انجام نداده‌ام و مانند همه زن‌های دیگر، سربازی را كشته‌ام و یكی را هم اسیر كرده‌ام. به او گفتیم كه این كارش ارزشمند است و می تواند الگویی از نماد مقاومت باشد.

وی همچنین گفت: فكر نمی كردم كه قرار است این كتاب اثر مورد توجهی باشد و فكر من در آن لحظه تنها همین بود كه خاطرات این زن بزرگ كه یكی از زنان كرد منطقه ما است ثبت و ضبط شود. ایشان سال 59 این اتفاق برایش رخ داد و زمانی كه من ثبت خاطراتش را آغاز كردم، 30 سال از آن ماجراها و وقایع گذشته بود و وقتی می دیدم كتاب هایی با موضوعات دیگر منتشر می شود، فكر می كردم چرا نباید كتاب زنی كه تندیس اش ساخته شده و تمام مردم یك شهر و حتی كشور او را می شناسند، نوشته نشده باشد.

مقام معظم رهبری حجت را بر من تمام كردند

فتاحی درباره دلیلی كه او را در نگارش خاطرات «فرنگیس حیدرپور» مصمم كرد، گفت: وقتی كه مقام معظم رهبری به شهر گیلان غرب آمدند و با این خانم دیدار كردند و آن جملات خیلی مهم را (كه در ابتدای كتاب هم آورده‌ام) درباره ایشان گفتند، بیش از پیش به این یقین رسیدم كه این خاطرات باید نوشته شود و خود را همچون سربازی دیدم كه باید این ماموریت را انجام دهم و حجت برایم تمام شد.
نویسنده خاطرات «فرنگیس» اظهار داشت: كتاب «اردیبهشت دیگر» را برای حوزه هنری نوشتم كه مربوط به خاطرات عبدالمجید خضایی بود كه توانست از زندان عراق فرار كند و زندگی این مرد شایسته این بود كه كتاب شود. در رابطه با فرنگیس حیدرپور نیز نخست مرد یا زن بودنش برایم اهمیت نداشت و مهم این بود كه این كتاب نوشته شود. البته مطمئن بودم كه اگر یك نویسنده مرد به دنبال نگارش خاطرات این بانوی مجاهد برود، نمی تواند به درستی و خوبی از پس آن برآید و باید یك خانم به دنبال نگارش خاطرات این خانم برود.

زنان «كُرد» كم از مردان ندارند

وی افزود: نگاه دیگرم این بود كه نشان دهم زنان منطقه ما كم از مردان نداشتند و مردانه جنگیدند و می خواستم مظلومیت زنانی مانند فرنگیس نشان داده شود. زنانی كه بی صدا و در گمنامی زندگی كردند در حالی كه زندگیشان مانند یك  كتاب بزرگ است.

فیلم «فرنگیس» با كتاب خاطراتش می تواند ساخته شود

این نویسنده و پژوهشگر با بیان اینكه كتاب «فرنگیس» اثری به شدت با المان‌های تصویری و بصری است، عنوان كرد: من لحظه لحظه كه كتاب را تدوین می‌كردم احساس این را داشتم كه دارم فیلم خاطرات فرنگیس را می بینم. چه از كودكی او كه در مزارع پنبه می‌گذرد و چه لحظه‌ ای كه می‌خواهند او را ببرند تا عروس عراقی‌ها شود و در میانه راه برمی‌گردد. از آن لحظه ها خاطرات فرنگیس شكل می‌گیرد و قابلیت به تصویر در آمدن و فیلم شدن را دارند. خاطرات فرنگیس همیشه سوژه ای زیبا برای فیلم شدن بوده است، اما هنوز این اتفاق نیفتاده است.

وی تاكید كرد: فیلم زندگی فرنگیس با این كتاب می تواند ساخته شود، چرا كه با توجه به تحقیقات گسترده میدانی كه برای آن صورت گرفته، كاملا با زندگی فرنگیس همخوانی دارد و می تواند فیلم سینمایی جذابی شود و برای جوانان كشورمان الگو شود، به خصوص دختران امروزی تا شكل زندگی نسل های گذشته را بفهمند.

هر زن دیگری بود همین كار را می‌كرد

فرنگیس حیدرپور نیز در سخنان كوتاهی با اشاره به ثبت خاطراتش گفت: یك دختر 18 ساله بودم و یك سرباز عراقی را كشته‌ام و یك سرباز را هم اسیر كرده‌ام. هر زن دیگری بود همین كار را می‌كرد.
وی ادامه داد: در كتاب‌های درسی بخشی از زندگی مرا آورده بودند و به همین دلیل انتظار داشتم روزی كتاب خاطراتم منتشر شود.

حیدرپور همچنین خطاب به جوانان كشور، گفت: دخترها و جوانان اهل عبادت و نماز باشند، حرمت بزرگ‌ترها را نگه دارند و برای لحظه ای كه دشمن بخواهد به كشورمان حمله كند، آماده باشند تا مانند نسل‌های گذشته بتوانند از كشور دفاع كنند.