برنده فانوس بلورین چهارمین جشنواره مردمی فیلم عمار، با بیان اینکه اتفاقی در حال وقوع است که حتی خود دبیرخانه جشنوراه عمار هم متوجه آن نیست، گفت: وقتی مردم دیگر به سینما نروند و در خانه DVD و تلویزیون نگاه بکنند یا منتظر شوند از اینترنت دانلود کنند با هم فیلم دیدن را فراموش می‌کنند. این تجربه با هم فیلم دیدن مثل تجربه با هم راهپیمایی رفتن است، مثل تجربه تظاهرات رفتن است. سینما مانند پارک است. سینما مثل نماز جمعه، یکی از بخش‌های زندگی ماست که دارد فراموش می‌شود و کاری که اکران کنندگان مردمی عمار می‌کنند حتی برای فیلم‌سازهایی که از این انقلاب نیستند هم مفید است و کمک می‌کند که مردم دوباره با هم فیلم ببینند. این باعث می‌شود کسانی که کنار هم نشستند لذت باهم فیلم دیدن را درک کنند.
کارگردان جوان کشورمان با اشاره به دوره‌ای که ضرورت سینما به دلیل تبدیل شدن به محلی برای نمایش مسائل شخصی و نفسانیات عده‌ای فراموش شده بود، گفت: دلیلی که امروز دوباره سینما زنده شده است وجود شخصیتی در مملکت است که بیش از همه، دید سینمایی و همچنین دید فرهنگی ـ هنری دارد؛ تأکیداتی که مقام معظم رهبری در بحث سینما کردند در هیچ هنر دیگری نکردند.
مفیدی‌کیا با بیان اینکه تلویزیون تأثیرگذارتر از سینماست، سینما را به قرص‌های نانو تشبیه کرد که دقیقاً در جای مشخصی عمل می‌کند اما تلویزیون مثل سرم است. اگر فیلمی احساسات فرد را تحت تأثیر قرار بدهد اثر آن تا سال‌ها می‌ماند مانند فیلم آژانس شیشه‌ای که دیالوگ‌هایش مثل ضرب‌المثل شده است. این کار را سریال‌ها نمی‌کنند.
کارگردان فیلم داستانی «و دیگر هیچ نبود» با بیان اینکه روشنفکران، جشنواره عمار را جدی نگرفته‌اند، گفت: همین‌که حواسشان به عمار نیست خیلی خوب است. همین‌که اکران کنندگان مردمی این جشنواره در مسجدها، مدرسه‌ها و جاهای مختلف می‌روند فیلم اکران می‌کنند و روند درمان را جایی انجام می‌دهند که بیماری شروع شده است بسیار مفید است؛ سینما و روشنفکران ما خیلی مغرور هستند و لذا نمی‌بینند و تحویل نمی‌گیرند و این خوب است و باید از این فرصت استفاده شود.
مفیدی‌کیا با بیان اینکه فقط در جشنواره عمار شرکت می‌کند، گفت: ما نمی‌خواهیم فلان روشنفکر از ما تعریف کند و روزنامه‌ها تیتر بزنند فلان کس با فلان قیافه و فلان اسم از فلان فیلم تعریف کرد. آن آدم اصلاً اهمیتی ندارد ولی اکران‌کننده کسی است که فیلم را می‌رسانند به دست آدم‌هایی که باید ببینند، یعنی آدم‌هایی که درکش را دارند.
وی در پایان افزود: اکران کنندگان مردمی ضعف مدیریت فرهنگی را جبران می‌کنند و پایه‌گذاران زنجیره بزرگ و جریان‌ساز جشنواره عمار در کشور هستند در حالی که هیچ جشنواره دیگری در کشور این کار را نمی‌کند، چون همه جشنواره‌های این مملکت بی‌هویت هستند، جشنواره‌ای باقی است که پشتیبان داشته باشد و پشت سر آن تماشاگر، و مخاطب‌های آن، فیلم‌سازها و سیستم‌های اکران آن باشند و در طی سال برنامه داشته باشد.
