وی افزود: این حركت‌ها خوب است به شرطی كه گسترده‌تر شود و تداوم داشته باشد. در كشور ما نویسنده جماعت، باید كاری برای نوشتن داشته باشد تا به چاپ برساند. تعدادی از نویسنده‌های ما به خاطر آشنایی با مراكز ادبی خودجوش، از برخی ناشران كارهای سفارشی می‌گیرند و پس از بستن قرارداد، كار را تحویل می‌دهند؛ اماخیلی از نویسنده‌ها هم هستند كه در طول سال بیكارند و هیچ گونه منبع در آمدی برای آنها وجود ندارد؛ حتی به آنچه كه می‌خواهند بنویسند هم امیدی ندارند كه آیا كتاب شان چاپ می‌شود یا نه؟
این داستان نویس در ادامه گفت: موسسات فرهنگی مثل خانه كتاب اگر به كمك بودجه فرهنگی دولت خدماتی مثل نوشتن و سفارش كار گرفتن را هم به سایر خدماتشان اضافه كنند، حمایت بزرگی از نویسندگان كرده اند و اگر موسسه‌ای مثل اهل قلم به نویسندگانی كه در آن سایت پرونده دارند، كارهای پیشنهادی تحویل دهد، یا با ناشران دولتی و خصوصی تعامل داشته باشد، گام مهمتری در این زمینه برداشته است.
جهان‌پور در پایان گفت: امیدواریم روزی برسد كه هیچ تبعیض و استثنائی بین نویسندگان ایرانی صورت نگیرد و همه داستان نویسان و مترجمان، كار برای تالیف و ترجمه و تحقیق داشته باشند و اگر متولیان فرهنگی ما پروسه یا طرحی برای نوشتن دارند، آن را با عدالت بیشتری بین نویسنده‌ها تقسیم كنند وبا آنها قرارداد ببندند. با این كار اشتیاق نسل جوان برای گام نهادن در راه نویسندگی و فعالیت های فرهنگی بیشتر می شود و می توانیم به پویایی جامعه فرهنگی مان امیدوار باشیم.
