وی با بیان اینکه کار این انتشارت را اعضای خانواده انجام می‌دهند و از این جهت، انتشارات بروج یک انتشارت خانوادگی است، ادامه داد: تمام کارهای انتشارات اعم از ترجمه تا تألیف برعهده اعضای خانواده است. علاوه بر این، انتشارات هم به نهاد خانواده اهتمام ویژه دارد و این را می‌توان از کتاب‌هایی که تاکنون در این زمینه منتشر کرده است، دریافت. یکی از کتاب‌هایی که در این زمینه به چاپ رساندیم، کتابی بود با عنوان «بدن من» که حاصل ترجمه دخترانم بود. این کتاب را به عنوان سوغات برای کودکان ایرانی از مأموریتم در خارج از کشور به ایران آوردم. هرچند مسئولان در ابتدا به انتشار این دست از آثار امیدوار نبودند و می‌گفتند که مشخص است که با چاپ این نوع آثار، ناشر نیستم، اما کتاب پس از مدتی مورد استقبال خانوادهها قرار گرفت. این کتاب در وهله نخست در 10 جلد منتشر شد، اما وقتی استقبال مخاطبان را دیدیم، مجلدات 11 تا 20 را نیز روانه بازار کتاب کردیم. این کتاب ویژه گروه‌های سنی‌ای است که در دوره‌های ابتدایی و راهنمایی تحصیل می‌کنند و به دلیل درج تصاویر، مورد پسند مخاطب این گروه‌های سنی است. این کتاب در سال 1384، از سوی وزارت آموزش و پرورش به عنوان کتاب سال انتخاب شده است.
مدیر اجرایی نشر بروج با بیان اینکه برای کتابخوان کردن فرزندانمان نیازمند همگرایی و همت جمعی میان همه مسئولان امر اعم از وزارت ارشاد تا وزارت بهداشت و آموزش و پرورش هستیم، یادآور شد: در دیگر کشورها اعتقاد بر این است که کتابخوان کردن کودک از دورانی که در رحم مادر در حال رشد است، آغاز می‌شود. به همین دلیل تأکید دارند که مادر در این دوران باید برای کودک با صدای بلند کتاب بخواند. این اهتمام برای بعد از تولد کودک نیز در جریان است و اینگونه نیست که کودک پس از این مدت به حال خود رها شود. در اینجاست که نقش مسئولان به خوبی مشخص خواهد شد. باید آنها پای کار بیایند تا کودکان رها نشده و برای کتابخوانی آنها برنامه‌ریزی شده و خط تربیتی آنها ترسیم شود. این خط تربیتی باید تا پیش از ورود به مدرسه پیگیری شود و اگر این امر با لذت مطالعه همراه باشد و شیرینی کتابخوانی به کودک چشانده شود، دیگر می‌توان مطمئن بود که کودک در سنین بزرگسالی نیز کتاب را رها نخواهد کرد و فرهنگ بهره بردن از کتاب در جامعه نهادینه خواهد شد.
صالحی با انتقاد از رویه کتابخوانی در میان خانوادهها و با بیان اینکه متأسفانه امروزه کتاب در میان خانوادهها امری جا افتاده نیست، به اقتصاد نشر در انتشارات بروج اشاره کرد و گفت: ما تنها از طریق نشر ارتزاق نمی‌کنیم و از حقوق بازنشستگی هم بهره‌مندیم، اما به اندازه‌ای که سرمایه‌گذاری کرده‌ایم، درآمد داریم. هرچند ناگفته نماند که ناشرانی که تنها از طریق نشر ارتزاق می‌کنند، روزگار و اوضاع خوبی ندارند. یکی از راه‌ها برای اینکه ناشران کوچک در میان ناشران بزرگ جای داشته باشند و بتوانند فعالیت کنند سطح‌بندی آنها است تا در نشر و توزیع زیر دست و پای ناشران بزرگ نمانند و با تشکیل اتحادیه می‌توانند این اتفاق را رقم بزنند.
بخش دیگر سخنان صالحی به اهمیت کار ناشر در ارائه محصول درست فرهنگی اختصاص داشت. وی با بیان اینکه هر کتابی که در دست مخاطب قرار می‌گیرد، باید نکته‌ای تازه به او بیاموزد، ادامه داد: من به عنوان یک ناشر می‌توان در سفرهایی که به دیگر کشورها دارم، تعدادی از کتاب‌ها را با خود بیاورم و به دست مترجم بسپارم، اما حقیقت آن است که این کار صحیحی نیست و هر مطلبی که در آن کشورها نوشته می‌شود، مناسب برای مخاطب کشور ما نیست.
ناشر کتاب «من زنده‌ام» در ادامه سخنان خود به استقبال مخاطبان از این کتاب اشاره کرد و گفت: این اثر تاکنون 200 بار تجدید چاپ شده که در مجموع تاکنون 175 چاپ آن در دوره نخست مسابقه کتاب و زندگی مورد توجه قرار گرفت و مابقی نیز توسط خود ما منتشر شد. هرچند این میزان از شمارگان در شأن جامعه فرهیخته ما نیست و باید تلاش کرد تا شمارگان میلیونی از کتاب داشته باشیم. اگرچه به نظرم ما کتاب‌های خوبی داریم که این قابلیت را دارند، اما به دلیل نداشتن شبکه توزیعی مناسب، این کتاب‌ها نمی‌تواند به دست مخاطبان برسد.
صالحی با بیان اینکه کتاب در این مدت به زبان‌های مختلف برگردانده شده است، از ترجمه کتاب به زبان‌های عربی، انگلیسی و اردو خبر داد و گفت: همچنین قرار است به زبان‌های آلمانی و فرانسوی نیز برگردانده شود تا از این طریق مردم دیگر کشورها نیز با فرهنگ شهادت و ایثار دفاع مقدس آشنا شوند. کتاب در داخل کشور مورد استقبال خوبی قرار گرفت و رهبر معظم انقلاب نیز در دیداری خصوصی که با ایشان داشتیم، از صداقت و خلوص خاطرات تمجید کردند.
مدیر اجرایی نشر بروج افزود: حال نویسنده کتاب در هنگام نگارش اثر مناسب نبود، یادآوری خاطرات برای بسیاری از افرادی که در چنین شرایطی بودند، دشوار است، از این نظر خانم آباد نیز با سختی روبرو بودند. ما در دو سال ابتدایی که ایشان به اسارت درآمده بودند، گمان می‌کردیم که به شهادت رسیده‌اند و پس از دو سال متوجه شدیم که در اسارت هستند. امیدی به بازگشت ایشان نداشتیم تا اینکه به خواست خداوند، ایشان آزاد شدند.
انتهای پیام/
