در
بخشی از نامه داود کامکار آمده است: چندی است در رسانه‌های مختلف و همچنین
فضای مجازی اظهارنظرهایی از سوی برخی افراد غیرمسئول و یا نامطلع در خصوص
ابعاد بحران آب و عوامل بروز آن و همچنین طرح‌های اجرایی پیشین و آتی صنعت
آب و برق صورت می‌پذیرد. که طی آن بعضا به برخی آمارها و ارقامی استناد
می‌شود که علاوه بر غیرمستند بودن، نادرست نیز می‌باشند و از قضا بر پایه
همین آمار و اطلاعات ناصحیح، تجزیه و تحلیل‌هایی در خصوص عوامل بروز بحران،
ارائه و منعکس می‌شود که فاقد هرگونه مبنای علمی و کارشناسی هستند.
به‌عنوان
مثالی از این نوع اطلاعات و اخبار این پرسش مطرح می‌شود که آیا واقعا حجم
سالانه آب تبخیر شده از مخزن سدهای کشور آن‌گونه که مشاور ریاست محترم
سازمان محیط زیست اعلام نموده‌اند، سی میلیارد متر مکعب، یعنی حتی بیش از
کل حجم آب ذخیره شده کنونی در تمام سدهای کشور بوده یا میزان واقعی کمی
بیشتر از دو میلیارد متر مکعب، یعنی حدود پنج درصد حجم سدهای کشور است؟!در
ادامه نامه مذکور تصریح شده که نکته حائز اهمیت که شاید مهم‌ترین هدف این
مکتوبه این است که می‌بایست اولا میزان و ابعاد بحران، به درستی
اندازه‌گیری شود، و حتما به میزان واقعی نمایانده شود و در این خصوص از
هرگونه بزرگنمایی یا کوچک‌انگاری، خودداری گردد و در ثانی، علل و عوامل
بروز بحران نیز فارغ از مباحث حاشیه‌ای و کلیشه‌ای معمول، شناسایی و سهم هر
عامل، به‌درستی تفکیک و بیان گردد.
مسلما اگر در هر یک از مباحث فوق
(یعنی اندازه‌گیری بحران و نیز تعیین قدرالسهم هر عامل)، بر مبنای اطلاعات
بعضا غلط و غیرکارشناسی، قضاوت، تصمیم‌گیری و اقدام شود، راهکارهای مهار
بحران، به خطا رفته و نتیجه‌ای جز وخیم‌تر شدن شرایط در پی نخواهد داشت.
دبیر
انجمن دانش‌آموختگان دانشگاه صنعت آب و برق در بخش دیگری از نامه خود به
چیت‌چیان وزیر نیرو نوشته است: اخیرا دخالت نهادها و ارگان‌های دیگر در
محدوده وظایف و اختیارات وزارت نیرو بسیار گسترده‌تر از پیش شده و برخی
ارگان‌ها نظیر وزارت نفت (در موضوع احداث نیروگاه‌های برق) یا سازمان حفاظت
محیط زیست، پا را از حدود اختیارات قانونی خود فراتر گذاشته و وارد مباحث و
حوزه‌هایی شده‌اند که به هیچ وجه حیطه تخصصی‌شان نمی‌باشد.
- آیا
محدوده اختیارات و تکالیف این سازمان براساس قوانین موضوعه کشور، احصاء شده
و مشخص است یا حدود اختیارات این سازمان لایتناهی و فراقانونی است؟! آیا
مطابق آیین‌نامه ارزیابی زیست محیطی طرح‌ها، فرایند ارزیابی طرح‌ها دارای
چارچوب مشخص و تعیین شده قانونی، خصوصا از نظر زمان‌بندی و نیز حیطه ورود
به مباحث، می‌باشد یا صرفا سلیقه و اراده فلان مدیر سازمان، ملاک و روش
انجام کار است؟؟ آیا میزان پایبندی سازمان به آیین‌نامه مذکور، حداقل در
مورد پروژه‌های صنعت آب و برق، ارزیابی شده است؟
ـ آیا بدنه کارشناسی و
ساختار سازمانی محیط زیست اساسا برای چنین میزانی از گستره فعالیت‌ها یا
بهتر بگوییم- دخالت‌ها- تجهیز شده است؟؟
ـ آیا تدبیر درست دولت در توجه
به محیط زیست، به منزله ارحجیت نظرات غیرتخصصی هر ارگان، شخص و یا تشکلی با
پیشوند و پسوند محیط زیست، بر نظرات تخصصی متولیان قانونی و کارشناسان
ذیربط است؟؟
ـ آیا سهم و نقش سازمان محیط زیست در تطویل طرح‌های عمرانی و
علی‌الخصوص خسارات وارده از بابت این وقت‌کشی‌ها نباید مشخص گردد؟ اگر به
هر دلیل کشور دچار کمبود آب و قطعی برق و خسارات ناشی از آن شود، آیا وزارت
نیرو به تنهایی پاسخگو خواهد بود، یا سازمان محیط زیست هم سهمی در این
اتفاقات قابل پیش‌بینی خواهد داشت؟؟
ـ آیا رویه درست این است که مسايل فنی و تخصصی مربوط به آب، در کف خیابان‌ها حل و فصل شود یا در مجامع تخصصی و علمی؟!
-
آیا برای این «هیجان آبی» که با نادیده گرفتن پتانسیل‌های واقعی کشور به
راه افتاده، عاقبت و نتیجه‌ای جز جنگ آب و درگیری‌های قومی و قبیله‌ای،
همراه با تبعات امنیتی و اجتماعی، می‌توان تصور نمود؟!
- آیا راه عبور
کشور از بحران کم‌آبی، کار، تلاش و سرمایه‌گذاری مضاعف در این حوزه است یا
رکود و بی‌عملی توام با مرثیه‌سرایی‌های احساسی و بی‌حاصل معدودی دلواپس
آبی؟!
