قوه عاقله دولت باید به کار بیفتند. دولت یازدهم به نیمه راه رسیده است. فرصت برای آزمون و خطا وجود ندارد. نیم نگاهی به نظرسنجی ها در خصوص محبوبیت دولتمردان نشان می دهد که رئیس جمهور هر چه سریع تر باید مسیر کشتی دولت را تغییر دهد
کد خبر: ۸۵۲۸۴۳۱
|
۲۶ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۱:۳۸

خبرگزاری بسیج-گروه سیاسی: یکی از امتیازات رئیس جمهوری محترم حجت الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی از ابتدای حیات سیاسی و اجتماعی اش گرایش به عقلانیت سیاسی بوده است. از مجلس دوم تا پنجم، جمعی با عنوان «عقلای مجلس»با مدیریت حسن روحانی سرمنشا تدابیر و تصمیم های مهمی برای کشور به خصوص در جریان هشت سال دفاع مقدس بودند. فراکسیون عقلا یک جمع فراجناحی بود که سعی داشت به مسائل مهم کشور فارغ از منافع حزبی و گروهی بنگرد. محوریت رئیس جمهوری در این فراکسیون مورد اعتراف اغلب این افراد حاضر در این جمع بوده و هست. پرهیز از افراط و تفریط و تکیه بر میانه روی و اعتدال شاخصه مهم این جلسات بود. با انتخاب دکتر روحانی به عنوان رئیس جمهور یازدهم طبیعتا بسیاری از فحول کشور انتظار داشتند تا طعم شیرین میوه این عقلانیت را در سیاست ورزی و کشورداری دولت مشاهده کنند. اما واقعیت این است که امروز برخی مواضع رئیس جمهوری محترم بیش از آنکه ناشی از تدبیر و عقلانیت باشد حکایت از تغلب منافع سیاسی و حزبی دارد. گره زدن سرنوشت کشور به مذاکرات بی فایده ای که دو سال وقت ملت و دولت را گرفته و اصرار بی مورد به توافق با طرف غربی که نه تنها از مواضع خود کوتاه نیامده بلکه هر روز خواسته جدیدی را مطرح میکند و دبه درمی آورد یک اشتباه تاریخی و راهبردی است که هیچ منطق عقلانی آن را نمی پذیرد. امروز فقط یک گروه خاص دلواپس نیست بلکه همه کسانی که دلشان برای ایران می تپد حتی افرادی که سالهاست از این مملکت رفته اند نگرانند که نکند ایران در حال تن دادن به یک ترکمنچای دیگر است. حتی طرف مقابل نیز از اصرار ما به توافق به هر قیمتی تعجب کرده است. تا جایی که رئیس سازمان سیا «جان برنن» در سفری مخفیانه به اراضی اشغالی به نتانیاهو می گوید از امتیازاتی که ایران در لوزان داده، شگفت‌زده شدم! برنن تأکید کرده است: من از آنچه ایرانیان با آن (در خلال مذاکرات هسته‌ای) توافق کرده‌اند، بسیار خشنود و شگفت‌زده شدم. وی اضافه کرده: توافق‌های ایران در رابطه با نظام بازرسی‌ها، کاهش تعداد سانتریفیوژها، کاهش ذخایر اورانیوم غنی شده و تغییراتی بوده که قرار است در طراحی رآکتور اراک انجام دهند. وی در خاتمه افزود: به نظر من، تمام این (توافقاتی که ایران کرده است) کاملاً مایه شگفتی و بسیار خوب است.

واقعا تعجب بر انگیز است در حالی که طرف غربی اصرار بر وضع یک رژیم بازرسی و بازجویی بی سابقه از کشورمان را دارد باز عده ای به دنبال توافق هستند. «گری سیمور»، مشاور سابق رئیس‌جمهور آمریکا در امور منع اشاعه سلاح‌های اتمی در مصاحبه‌ای با روزنامه «لس‌آنجلس‌تایمز» گفت: نظام بازرسی‌‌های سازمان ملل از تأسیسات ایران از همه بازرسی‌های انجام شده تاکنون، به استثنای بازرسی‌های بعد از سال ۱۹۹۱ از عراق شدیدتر خواهد بود.

با این شرایط پذیرش چنین توافقی نه تنها از روی عقلانیت نیست بلکه چوب حراج به امنیت ملی، تفریطی گری و بی عقلی محض است مگر اینکه مذاکره کنندگان بتوانند شرایط طرف مقابل را تغییر دهند که این هم بعید به نظر می رسد. و الا تن دادن به خواسته های نامشروع آمریکا در خصوص بازدید از مرکز نظامی، بازجویی از دانشمندان هسته ای، کاهش ذخایر اورانیوم غنی شده و خارج کردن آنها از کشور، کاهش تعداد سانتریفیوژها، محدود کردن تحقیق و توسعه، تغییر قلب رآکتور اراک، تعطیلی فردو و ... آن هم در ازای عدم همزمانی لغو تحریم ها و توقف جزء به جزء آن را هیچ سیاستمدار عاقلی امضا نمی کند. منافع زودگذر سیاسی و حزبی و یا انتخاب در دور دوم ریاست جمهوری مگر چه ارزشی دارد که اجازه بدهیم چنین کالای گرانبهایی را به تاراج ببرند. بعلاوه اینکه عزت داخلی نیز محصول غیرت است. به حرکت در آمدن چرخ های اقتصاد کشور میوه مقاومت است. سیر کردن شکم مردم با پاسداری از شرف آنها میسر است. مردم ایران هنوز خاطره نزدیکی و اعتماد دکتر مصدق به آمریکایی ها و کودتای 28 مرداد 1332 توسط همان آمریکاییها را در ذهن دارند. ثمره اعتماد و خوش بینی به آمریکا سرنگونی دولت قانونی مصدق بود.

به نظر می رسد امروز وظیفه تاریخی رئیس جمهور محترم تغییر راهبرد دستگاه سیاست خارجی در مواجهه با طرف غربی است. در واقع همان اتفاقی که در پایان دولت اصلاحات رخ داد باید تکرار و به عقب نشینی ها برای همیشه پایان داده شود. دو سال آزمون و خطا و گرفتن وقت کشور کافی است. ما این وضعیت را یک بار دیگر تجربه کردیم و اتفاقا نتایج بسیار خوبی گرفتیم. رهبر معظم انقلاب سال 1386 در همین خصوص فرمودند: «من همان وقت هم در جلسه مسئولین- که از تلویزیون پخش شد- گفتم اگر چنانچه بخواهند به این روند مطالبه پی‌درپی ادامه بدهند، بنده خودم وارد میدان می‌شوم؛ همین کار را هم کردم. بنده گفتم که بایستی این روند عقب‌نشینی متوقف شود و تبدیل بشود به روند پیشروی، و اولین قدمش هم باید در همان دولتی انجام بگیرد که این عقب‌نشینی در آن دولت انجام گرفته بود؛» ‌(13/10/1386) آغاز این پیشروی نتایج خوبی برای کشور داشت و تمام آنچه که امروز به عنوان کارت برنده در جیب مذاکره کنندگان ماست محصول همان پیشروی است. این پیشروی و قدرت یابی به گونه ای بود که همان زمان مورد اعتراف بسیاری از کارشناسان و تحلیل گران قرار گرفت.اندیشکده «مطالعات امنیت ملی»اسرائیل در گزارشی مفصل تحت عنوان «دهه دیپلماسی: مذاکره با ایران و کره شمالی و آینده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای» ضمن اشاره به این نکته که ایران در سال 2002 و از یک موقعیت نسبتا ضعیف، روند روبه‌رویی با جامعه بین‌المللی را آغاز کرد، و [به تدریج] با پیش رفتن پروسه، قدرت به دست آورد. بهترین رویکرد برای حل برنامه هسته‌ای ایران را دیپلماسی عنوان کرد.سال 2002 مصادف با سال 1381 و دقیقا سالهای پایانی دولت اصلاحاتی است که بیشترین عقب نشینی را در خصوص مسئله هسته ای از خود به خرج داد. با روی کار آمدن دولت نهم روند قدرت یابی ملت ایران با ورود مستقیم مقام معظم رهبری آغاز شد و مجددا رویکرد تهاجمی در دیپلماسی هسته ای جمهوری اسلامی پی گرفته شد. این رویکرد تهاجمی و همچنین مقاومت ملت ایران در برابر فشارها موجی از خودباوری و اعتماد به نفس را در بین ملت های مسلمان به وجود آورد.

پیش از روی کار آمدن دولت یازدهم نشریه فارین پالیسی در همین راستا در گزارشی به قلم «یوسف بات» نوشت:«حکومت ایران تغییر فاحشی در برنامه هسته‌ای خود ایجاد نکرده است.» از آن‌جا که تحریم‌ها (ظاهراً) به منظور ایجاد تغییر در محاسبات و برنامه ریزی هسته‌ای ایران طراحی شده بودند، اگر بخواهیم بی‌طرفانه به این مسأله نگاه کنیم، می‌توان گفت که تحریم‌ها با شکست روبه‌رو شده‌اند؛ و دلیلش این است که: متن قانونی تحریم‌ها صرفاً به برنامه هسته‌ای ایران محدود نمی‌شود و، در حقیقت، ایران را نسبت به همکاری با آمریکا بی‌اشتیاق می‌کند. یوسف بات در واقع به این نکته اشاره می کرد که تحریم های غرب صرفا به منظور هدف گرفتن برنامه هسته ای ایران نبوده است. بلکه این تحریم ها یک هدف کلان تری را دنبال می کرد که تنها یکی از عوارض آن بی اشتیاق کردن جمهوری اسلامی در خصوص گفتگو با آمریکا بود. در همین زمان جرج فريدمن مسئول موسسه راهبردي استراتفور در مصاحبه با واشنگتن پست گفت:«مشكل ما با ايران، برنامه هسته اي اين كشور نيست، مسئله آن است كه ايران نشان داده است نه فقط بدون رابطه با آمريكا، بلكه در حال ستيز و درگيري با آمريكا مي توان قدرت اول منطقه در هر دو عرصه نظامي و تكنولوژيك بود. همين تصوير از ايران است كه آن را به الگو تبديل كرده و تحولات منطقه را در پي داشته است

قوه عاقله دولت باید به کار بیفتند. دولت یازدهم به نیمه راه رسیده است. فرصت برای آزمون و خطا وجود ندارد. نیم نگاهی به نظرسنجی ها در خصوص محبوبیت دولتمردان نشان می دهد که رئیس جمهور هر چه سریع تر باید مسیر کشتی دولت را تغییر دهد. رئیس جمهور محترم باهوش تر از آن است از سوراخی که دولت اصلاحات از آن گزیده شد مجددا گزیده شود. همین امروز اگر دولت یازدهم به عقب نشینی ها خاتمه دهد و مقتدرانه مسیر پیشروی را فراروی صنعت صلح آمیز هسته ای کشور بگشاید با توسل به اقتصاد مقاومتی نه تنها در داخل عزت به دست می آورد بلکه در خارج نیز با تیم توانمند سیاست خارجی خود می تواند دستاوردهای زیادی را داشته باشد. تحریم ها به گفته همه کارشناسان سیاسی و اقتصادی حداکثر 20 تا 30 درصد در اقتصاد ما موثر است. با صرفه جویی و اقتصاد مقاومتی می توان این سهم ناچیز را در اقتصاد ایران جبران کرد. در خیابانها دوربرگردان می گذارند تا خودروها بتوانند در شرایط مقتضی مسیر خود را عوض کنند. امروز وظیفه تاریخی رئیس جمهور متقاعد کردن جریانی است که اصرار به ادامه مسیری دارد که انتهای آن بن بست است و بهترین فرد برای پایان دادن به عقب نشینی و آغاز پیشروی هسته ای شخص رئیس جمهور است.

سید یدالله شیرمردی

ارسال نظرات