به گزارش خبرگزاری بسیج، نجمه شبیری، مترجم، با اشاره به مراحل ترجمه کتاب «دا» گفت: ترجمه اسپانیولی کتاب «دا» از سوی حوزه هنری از یک‌سال گذشته آغاز شده است. این کار را با یک مترجم و آشنا به زبان اسپانیایی همزمان با هم انجام می‌دهیم.
وی ادامه داد: در این مدت بارها ترجمه بازبینی شد و ترجیح دادم که کار آهسته و پیوسته پیش برود و بی‌نقص به اتمام برسد، از این رو ترجمه این متاب به زبان اسپانیایی تا الآن ادامه پیدا کرده است. پیش‌بینی می‌شود که برگردان این کتاب تا پایان سال جاری به اتمام برسد.
شبیری در ادامه به انتقاد از برخی رویه‌ها در ترجمه کتاب‌های دفاع مقدس پرداخت و گفت: متأسفانه در سال‌های اخیر ترجمه‌های شتابزده‌ای در این زمینه دیده شده است. هرگاه در کشورمان چیزی مد می‌شود، از کیفیت آن کاسته خواهد شد. ما طی سال‌های اخیر شاهد ترجمه‌های عجیب و غریبی بوده‌ایم که تعدادی از آنها از سوی برخی از مراکز و نهادهای غیر حرفه‌ای در این زمینه انجام شده است که این رویه بر مخاطب زبان مقصد نیز تأثیر منفی خواهد گذاشت.
«دا» روایت خاطرات سیده زهرا حسینی در بصره و خرمشهر است که توسط سیده اعظم حسینی تدوین و تنظیم شده است. سال‌های محاصره خرمشهر توسط نیروهای عراقی محور مرکزی این کتاب را تشکیل می‌دهد. جنگ از زبان دختری 17ساله بازگو می‌شود. بیان حوادث تکان‌دهنده و شرح جزئیات به‌اعتقاد اغلب کارشناسان، این کتاب را به‌عنوان مهمترین و تأثیرگذارترین اثر در زمینه خاطره‌نگاری دفاع مقدس معرفی کرده است.
«دا» علاوه بر دارا بودن خاطرات ناب یک دختر خرمشهری، دختری که حاضر است برای دفاع از وطن در بحرانی‌ترین شرایط در شهری که در حال سقوط و حمله نیروهای عراقی است، حضور داشته باشد؛ توانست بعد از سال‌ها میزان مطالعه ایرانی‌ها را تغییر دهد و در این مدت جزء پرفروش‌ترین آثار در این حوزه باشد.
از دیگر ویژگی‌های کتاب که آن را با دیگر آثار خاطره در حوزه دفاع مقدس متمایز می‌کند، بیان جزئیات از وقایع و آمیختن آن با زبانی روایی و ساده است که محتوای اثر را خواندنی‌تر می‌کند. اگرچه در تاریخ ادبیات دفاع مقدس آثاری با محوریت زنان رزمنده در قالب خاطره و حتی زندگی‌نامه به رشته تحریر درآمده است، اما برای اولین‌‌بار بود که یک کتاب با محوریت یک دختر در دل جنگ، با ذکر جزئیات و توصیفات ملموس منتشر شود؛ ازاین‌رو «دا» سرآغازی برای نگارش خاطرات دفاع مقدس بود.
اگر ادعا کنیم که این کتاب آغازگر فصل جدیدی در نوع روایت‌نویسی بوده است، به بیراهه نرفته‌ایم؛ چرا که پس از انتشار این اثر تحول چشمگیری در نوع نگارش خاطرات دیده می‌شود؛ روشی که بعدها نویسندگان کتاب‌هایی مانند «پایی که جاماند» هم آن را تجربه کردند.
